ေကာက္႐ုိးနဲ႔ လဲရင္ေတာ့ အုိးကြဲပဲရလိမ့္မယ္

ဘြဲ႔ျဖဴ


၂၁/ ဧၿပီ ၂၀၁၀


အန္အယ္လ္ဒီပါတီ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကေတာ့ သူတုိ႔ဟာ ျပည္သူ႔အေရးေတာ္ပုံႀကီးထဲက ေမြးဖြားေပၚေပါက္လာတဲ့ အေရးေတာ္ပုံပါတီတရပ္ရဲ႕ စစ္မွန္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြျဖစ္ေၾကာင္း အခိုိင္အမာ သက္ေသျပလုိက္ၾကၿပီျဖစ္တယ္။ အေမရိကန္ လြတ္လပ္ေရးေၾကညာစာတမ္းႀကီးမွာ ပါ၀င္လက္မွတ္ ေရးထုိးခဲ့ၾကတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားကို အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကုိ ထူေထာင္ခဲ့ၾကတဲ့ ဖခင္ႀကီးမ်ား (Founding fathers) ဆုိၿပီး အေမရိကန္ျပည္သူေတြက ကမာၻတည္သေရြ႕ ေက်းဇူးတင္အမွတ္ရေနၾကသလုိ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ မတ္လ (၂၉) ရက္ေန႔မွာ ခ်မွတ္လုိက္တဲ့ ဂုဏ္ေျပာင္တဲ့ သမုိင္း၀င္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေၾကာင့္ အန္အယ္လ္ဒီေခါင္းေဆာင္မ်ားကိုလည္း ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီေရး ႐ုန္းကန္မႈအစဥ္ႀကီးထဲက အလြန္အေရးပါတဲ့ အေကြ႔တေကြ႔မွာ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ ၿခိမ္းေျခာက္ဟိန္းေဟာက္မႈကို မေၾကာက္မရြံ႕ ေနာက္မတြန္႔ဘဲ အည့ံမခံ မလံမလဲွခဲ့သူမ်ားအျဖစ္ ျမန္မာျပည္သူေတြက ကမာၻတည္သေရြ႕ ေက်းဇူးတင္ အမွတ္ရေနၾကေတာ့မွာျဖစ္တယ္။

နအဖရဲ႕ စိန္ေခၚသံကို အန္အယ္လ္ဒီက ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ျပန္ ‘ထူး’ လုိက္ၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ နီးကပ္တဲ့ အနာဂတ္ကာလမွာ ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲ ျဖစ္ရပ္ေတြကို တဖန္ျပန္လည္ျမင္ေတြ႔လာၾကရမွာကေတာ့ ေသခ်ာေနတယ္။ နအဖဟာ အန္အယ္လ္ဒီဆီက အခုလုိ တုံ႔ျပန္မႈမ်ဳိးလည္း ေပၚထြက္လာႏုိင္တယ္ဆုိတာကို တြက္ထားၿပီးျဖစ္မွာ ေသခ်ာေနတာမုိ႔ သူ႔မွာ ေရွ႕လုပ္ငန္းစဥ္ေတြ ရွိမွာအေသအခ်ာပဲ။ တနည္းေျပာရရင္ နအဖဟာ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တေလွ်ာက္လုံး စုိးရိမ္တႀကီး တဖြဖြ သတိေပးခဲ့တဲ့ ‘အလုံးစုံပ်က္သုဥ္းေရးလမ္း’ ကုိ ေရြးခ်ယ္ေလွ်ာက္လွမ္းဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္ထားသူျဖစ္တာမုိ႔ အခုလုိ အန္အယ္လ္ဒီက သူ႔ကို ျပတ္ျပတ္သားသား တုံ႔ျပန္လုိက္တဲ့အခါ ‘ဘယ္သူေသေသ ငေတမာရင္ၿပီးေရာ’ လမ္းစဥ္ကို ဒီဂရီအျမင့္ဆုံး ကုိင္စြဲလုပ္ေဆာင္သြားေတာ့မွာ ေသခ်ာေနတယ္။

ဖိႏွိပ္ေခ်မႈန္းတဲ့ နည္းလမ္းအသုံးျပဳၿပီး ျပည္သူေတြရဲ႕ တရားဥပေဒနဲ႔ ေလ်ာ္ညီတဲ့ ဆႏၵေတြကို ႏွိပ္ကြပ္တဲ့ေနရာမွာ လက္လည္းယဥ္၊ အေတြ႔အႀကံဳလည္း ရင့္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ျမန္မာစစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ရာသက္ပန္ တည္တံ့ခုိင္ၿမဲေရး လမ္းေၾကာင္းမွာ အဓိက ဆူးေျငာင့္ခလုတ္ျဖစ္ေနတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ အန္အယ္လ္ဒီကို အၿပီးသတ္ ဖယ္ရွားရွင္းလင္းႏုိင္ဖုိ႔ အစြမ္းကုန္ႀကိဳးပမ္းၾကေတာ့မွာ ျဖစ္တယ္။

အခုအခ်ိန္မွာ အဆုံးအျဖတ္ေပးမယ့္ အခန္းက႑ကုိ ေရာက္ရွိလာတာက ျမန္မာျပည္သူေတြျဖစ္တယ္။ ဒီကေန႔ ျမန္မာျပည္သူေတြ စဥ္းစားၾကရမယ့္ တခုတည္းေသာအရာက ျပည္သူတရပ္လုံးရဲ႕ အခြင့္အာဏာ (Mandate) ကို တရား၀င္ရရွိထားတဲ့ အန္အယ္လ္ဒီ မပါ၀င္တဲ့၊ တရားမ၀င္တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဘယ္ပါတီကုိ မဲထည့္မလဲဆုိတဲ့ အရည္မရ အဖတ္မရ ကိစၥမဟုတ္ဘူး (ဘယ္ပါတီကုိပဲ မဲထည့္ထည့္ အဲဒီေရြးေကာက္ပြဲမွာ အႏုိင္ရမွာက နအဖျဖစ္တယ္ဆုိတာ ထင္ရွားေပၚလြင္ေနႏွင့္ၿပီးသားျဖစ္တာေၾကာင့္ျဖစ္တယ္)။ မွန္ကန္တဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ခ်မွတ္လုိက္ၿပီျဖစ္တဲ့ အန္အယ္လ္ဒီ ပါတီကုိ ဘယ္လုိနည္းနဲ႔ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ ၀န္းရံကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ၾကမလဲဆုိတဲ့ ကိစၥျဖစ္တယ္။ လူတေယာက္ဟာ သူ အရာ၀တၳဳေတြကုိ ပကတိအရွိအတုိင္း ျမင္ႏုိင္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ေပးေနတဲ့ မိမိရဲ႕မ်က္လုံးကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္သလုိမ်ဳိး ျမန္မာျပည္သူေတြဟာလည္း မိမိတုိ႔ အမွန္တရားကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ႏုိင္ေအာင္ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ျပတ္ျပတ္သားသား လမ္းၫႊန္ဦးေဆာင္မႈေပးခဲ့တဲ့ အန္အယ္လ္ဒီကုိ အခုိင္အမာ ၀န္းရံကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ၾကရမွာျဖစ္တယ္။

အေမရိကန္ႏုိင္ငံရဲ႕ ဒုတိယသမၼတ ေသာမတ္ဂ်က္ဖာဆင္က ဒီလုိေျပာခဲ့ဖူးတယ္။ “အစိုးရမရွိတဲ့ သတင္းစာနဲ႔ သတင္းစာမရွိတဲ့ အစိုးရ ဘာကိုေရြးမလဲဆုိရင္ က်ေနာ္ကေတာ့ အစုိးရမရွိတဲ့ သတင္းစာကို ေရြးမယ္” တဲ့။ အခုလည္း အန္အယ္လ္ဒီဟာ ႏုိင္ငံေရးမရွိတဲ့ ပါတီနဲ႔ ပါတီမရွိတဲ့ ႏုိင္ငံေရးဆုိတဲ့ ေရြးစရာႏွစ္ခုမွာ ဒုတိယတခုကို ေရြးလုိက္တာျဖစ္တယ္။ ႏုိင္ငံေရးဆုိတာ အႏွစ္သာရအရ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ေထာက္ခံမႈပဲျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အန္အယ္လ္ဒီရဲ႕ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ဟာ သူ ရရွိထားတဲ့ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ေထာက္ခံမႈ၊ သူ႔အေပၚထားရွိတဲ့ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ယုံၾကည္ကုိးစားမႈကို အဆုံးစြန္ အေလးအနက္ထားေၾကာင္း ျပသလုိက္တာပဲျဖစ္တယ္။ “က်ေနာ္တုိ႔ တပ္ဦးက ခ်ီတက္မယ္။ ျပည္သူေတြ က်ေနာ္တုိ႔ေနာက္က ဖ၀ါးေျခထပ္ ထက္ၾကပ္မကြာ လုိက္ခဲ့ၾကပါ” လုိ႔ ေတာင္းဆိုလုိက္တာျဖစ္တယ္။

တနည္းေျပာရရင္ ဒီႏွစ္ထဲမွာလုပ္မယ့္ ပါတီစုံဒီမုိကေရစီေရြးေကာက္ပြဲဆုိတဲ့ ‘ဟာသ မဟာစင္ေတာ္ႀကီးေပၚမွာ’ နအဖနဲ႔ သူ႔လူတသုိက္ ‘အတည္ေပါက္’ ကျပအသုံးေတာ္ခံေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ အန္အယ္လ္ဒီ ပါတီဆုိင္းဘုတ္နဲ႔ ပါတီအလံေတြ အမ်ားျပည္သူျမင္ကြင္းကေန တဒဂၤ ေပ်ာက္ကြယ္ေကာင္းေပ်ာက္ကြယ္ေနႏုိင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ နအဖရဲ႕ အဲဒီကမာၻေက်ာ္ မ်က္လွည့္ပြဲႀကီးမွာ ပါ၀င္ပူးေပါင္းမႈမလုပ္ျခင္းျဖင့္ သူတုိ႔ရင္ထဲမွာ အန္အယ္လ္ဒီ ရွိေနၾကာင္း ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ျပသတဲ့ ျပည္သူအေရအတြက္ သိန္းသန္းခ်ီရွိေနလိမ့္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ေၾကာင္း အန္အယ္လ္ဒီက သတင္းစကားပါးလုိက္တာျဖစ္တယ္။

အန္အယ္လ္ဒီ ေရြးေကာက္ပြဲမ၀င္ရင္ ဘာလုပ္မွာလဲလုိ႔ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးသမားဆုိသူအခ်ဳိ႕က ေမးေလ့ရွိၾကတယ္။ အဲဒီလုိလူမ်ဳိးေတြကို ဆန္းစစ္ေလ့လာၾကည့္လုိက္တဲ့အခါ သူတုိ႔ဟာ သမုိင္းကုိ ဖန္တီးႏုိင္တဲ့ လူထုရဲ႕ စြမ္းပကားကုိ ဘယ္တုန္းကမွ မယုံၾကည္သူေတြျဖစ္တာကို ေတြ႔ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရယ္စရာတခုကေတာ့ လူထုလႈပ္ရွားမႈ ဒီေရျမင့္တက္လာၿပီး (သူတုိ႔အထင္) ႏုိင္ေတာ့မယ့္ပုံေပါက္လာၿပီဆုိရင္ အဲဒီလႈပ္ရွားမႈရဲ႕ ေရွ႕တန္းတေနရာမွာ သူတုိ႔ကုိ ေတြ႔ရေလ့ရွိျပန္တဲ့အခ်က္ပဲ။ သူတုိ႔ဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ သူတုိ႔ကုိယ္သူတုိ႔ လူထုက လုိက္မမီေလာက္ေအာင္ ႏုိင္ငံေရးအသိေရခ်ိန္ျမင့္တဲ့ ပညာတတ္မ်ားအျဖစ္ ျမင္ေလ့ရွိသူမ်ားျဖစ္တယ္။

သူတုိ႔ဟာ ႏုိင္ငံေရးက်မ္းႀကီးက်မ္းခုိင္မ်ားကုိ ေလ့လာလုိက္စားေလ့ရွိၾကသူမ်ားျဖစ္ေပမယ့္ လူထုႏုိင္ငံေရးကုိေတာ့ မ်က္ကြယ္ျပဳေလ့ရွိၾကသူမ်ားျဖစ္တယ္။ ‘ႏုိင္ငံေရးသိပၸံ’ ဆုိတဲ့ စကားလုံးကို တြင္တြင္သုံးေလ့ရွိၾကေပမယ့္ ႏုိင္ငံေရးမွာ မသိကိန္း သီအုိရီရွိတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ကုိေတာ့ သူတုိ႔ မ်က္စိလွ်မ္းေလ့ရွိၾကတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ သူတုိ႔ရဲ႕ လူတန္းစားသဘာ၀အရ အဲဒီသီအုိရီကုိ လက္ခံဖုိ႔ ျငင္းဆန္ေလ့ရွိၾကတယ္။ လူ႔သမုိင္းဆုိတာ အေကာင္းအဆုိး ဒြန္တြဲတည္ရွိေနတဲ့ လူသားေတြရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈအစဥ္ႀကီးျဖစ္တာနဲ႔အညီ အဲဒီလူသားရဲ႕ ကံသုံးပါးအမူအရာေလးတခုက သမုိင္းတခုလုံးကို လွည့္ေျပာင္းေကြ႔ခ်ဳိးသြားေစႏုိင္တယ္ဆုိတာကို အဲဒီလူေတြ မ်က္စိေမွာက္တတ္ၾကတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ သူတုိ႔ေလ့လာထားတဲ့ သေဘာတရားနဲ႔ မကုိက္ညီလုိ႔ဆုိၿပီး အျဖစ္မွန္ကုိ လက္ခံဖုိ႔ ျငင္းဆန္တတ္ၾကတယ္။

ဒါေၾကာင့္ပဲ ေရြးေကာက္ပြဲမ၀င္ရင္ အန္အယ္လ္ဒီ ဘာလုပ္မွာလဲလုိ႔ သူတုိ႔က တြင္တြင္ေမးေနၾကတာျဖစ္တယ္။ သူတုိ႔မသိတာက သူတုိ႔ရဲ႕ အဲဒီေမးခြန္းကို အန္အယ္လ္ဒီ ကိုယ္တုိင္ကေရာ အန္အယ္လ္ဒီရဲ႕ လမ္းစဥ္ကုိ ေထာက္ခံေနၾကသူေတြကပါ ေျဖဆုိမွာမဟုတ္တဲ့အခ်က္ပဲ။ ရည္ရြယ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မရည္ရြယ္သည္ျဖစ္ေစ နအဖကုိယ္စား ေမးေပးရာေရာက္ေနတဲ့ မသိသားဆုိးရြားလွတဲ့ အဲဒီေမးခြန္းကုိ လူထုႏုိင္ငံေရးကုိ ယုံၾကည္သူ ဘယ္သူကမွ ေျဖဆုိမွာမဟုတ္ဘူး။

ေနာက္တခ်က္ကလည္း ႏုိင္ငံေရးသေဘာတရားတခုအရ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ အင္အားႀကီးမားသူနဲ႔ ေသးငယ္သူအၾကားျဖစ္္ေနတဲ့ ပဋိပကၡတခုမွာ တုိက္ပြဲပုံသ႑ာန္ကုိ ဆုံးျဖတ္သူဟာ ႐ုပ္အင္အားႀကီးမားသူသာျဖစ္တယ္။ ႐ုပ္အင္အားေသးငယ္သူမွာ ေရြးခ်ယ္ပုိင္ခြင့္မရွိဘဲ ႐ုပ္အင္အားႀကီးမားသူ ေရြးခ်ယ္တဲ့ တုိက္ပြဲပုံသဏၭာန္ကုိပဲ လက္ခံရစၿမဲျဖစ္တယ္။ နယ္စပ္ေဒသက တုိင္းရင္းသားေတြရဲ႕ လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရးေတြဟာ အဲဒီအခ်က္ကို အခုိင္အမာ မီးေမာင္းထုိးျပေနတဲ့ သက္ေသေတြျဖစ္တယ္။ ႐ုပ္အင္အားေသးငယ္သူ ေရြးခ်ယ္ႏုိင္တာတခုပဲရွိတယ္။ အဲဒါကေတာ့ မိမိရဲ႕အေျခခံမူကုိ စြန္႔လႊတ္ၿပီး ရန္သူ႔ေရွ႕ေမွာက္မွာ ဒူးေထာက္အ႐ႈံးေပးမွာလား၊ မေပးဘူးလားဆုိတာပဲျဖစ္တယ္။

“က်မတုိ႔ရဲ႕ ဦးေခါင္းကေတာ့ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းပါတယ္ ... ဒါေပမယ့္ က်မတုိ႔ရဲ႕ ဒူးေခါင္းကေတာ့ မေပ်ာ့ေပ်ာင္းဘူး” လုိ႔ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေျပာခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါဟာ မိမိကုိယ္ကုိ ႐ုိေသေလးစားသူမွန္သမွ်အတြက္ လမ္းၫႊန္သေဘာတရားတခုျဖစ္တယ္။ အခု အဲဒီလမ္းၫႊန္မႈကို ျပတ္ျပတ္သားသား ခံယူက်င့္သုံးျခင္းျဖင့္ အန္အယ္လ္ဒီ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက သူတုိ႔ပါတီဟာ စစ္မွန္တဲ့ အေရးေတာ္ပုံပါတီတရပ္ျဖစ္ေၾကာင္း အခုိင္အမာ သက္ေသျပလုိက္ၿပီျဖစ္တယ္။

ဒီေတာ့ လက္ရွိအခ်ိန္မွာ ဒီမုိကေရစီလုိလားတဲ့ ျမန္မာျပည္သူလူထုႀကီးရဲ႕ လက္ငင္းတာ၀န္က ဘာလဲ။ မိမိတုိ႔ရဲ႕ တပ္ဦးမွာရွိေနတဲ့ အေရးေတာ္ပုံပါတီႀကီးက ေဆးေဖာ္ေၾကာဖက္မလုပ္ဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္ထားတဲ့ နအဖရဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲဆုိတဲ့ (ဘယ္သူ႔မ်က္စိကုိမွ မလွည့္ႏုိ္င္တဲ့) မ်က္လွည့္ပြဲကို မိမိတုိ႔ကလည္း ေဆးေဖာ္ေၾကာဖက္ မလုပ္ၾကဖုိ႔ဘဲျဖစ္တယ္။ ဒီေနရာမွာ မိမိတုိ႔ကုိယ္မိမိတုိ႔ ႏုိင္ငံတႏုိင္ငံရဲ႕ စတုတၳမ႑ဳိင္အျဖစ္ ထင္ျမင္ယူဆေနၾကသူ မီဒီယာေလာကသားေတြအေနနဲ႔လည္း အမ်ားေယာင္လုိ႔ေယာင္ အေမာင္ေတာင္မွန္းေျမာက္မွန္းမသိ လုိက္လုပ္ၿပီး နအဖရဲ႕ မ်က္လွည့္ပြဲမွာ ‘ေ၀ေလေလ’ ၀င္မလုပ္မိၾကဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္။

စာနယ္ဇင္းလြတ္လပ္ခြင့္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကမာၻ႔အဆုိးဆုံး စာရင္း၀င္ ႏုိင္ငံတခုက စာနယ္ဇင္းေတြဟာ ျပည္သူလူထုဘက္က ဘယ္လုိမွ ျပတ္ျပတ္သားသား မရပ္တည္ႏုိင္ဘူးဆုိတာကုိ နားလည္ႏုိင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ မိမိရဲ႕ ပုဂၢလိကအက်ဳိးစီးပြားကုိ ငဲ့ရင္းငဲ့ရင္း စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ အသုံးခ်ခံျဖစ္မသြားဖုိ႔ သိပ္ကုိအေရးႀကီးတယ္။ လာမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ ျမန္မာျပည္သူအားလုံး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး တက္တက္ႂကြႂကြ ပါ၀င္ဆင္ႏႊဲၾကမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ဳိးမဟုတ္ဘူးဆုိတာ ဒီေလာက္ေတာင္ ေပၚေပၚလြင္လြင္ ထင္ထင္ရွားရွား ျမင္သာေနတဲ့အခ်ိန္မ်ဳိးမွာ ျပည္တြင္းက ျမန္မာ့မီဒီယာေတြ (အထူးသျဖင့္ ပုဂၢလိကစာနယ္ဇင္းေတြ) အေနနဲ႔ ဒီေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ဆုိင္တဲ့ သတင္းေတြကုိ ဘာမွ တခုတ္တရ လုိက္ရွာ၊ လုိက္ေတြ႔ဆုံေမးျမန္းၿပီး ထည့္ေပးစရာမလုိဘူး။ မတတ္သာလုိ႔ ေဖာ္ျပရတဲ့ ပုံစံမ်ဳိးထက္မပုိသင့္ဘူး။ အဲသလုိမွ မဟုတ္ဘဲ တကယ့္အစစ္အမွန္ ေရြးေကာက္ပြဲႀကီးလုိ သေဘာထားၿပီး ျပည္သူေတြ မ်က္စိေနာက္ေလာက္ေအာင္ လုပ္ေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ သမုိင္းရဲ႕ဒဏ္ခတ္မႈကို ခံၾကရမွာပဲျဖစ္တယ္။ မုသားေျပာတာနဲ႔စာရင္ ဘာမွမေျပာတာကမွ ပုိေကာင္းေသးတယ္ဆုိတဲ့ အယူအဆကုိ ျပည္သူ႔မီဒီယာဘက္ေတာ္သားေတြ လက္ကုိင္ထားသင့္တယ္လုိ႔ ယုံၾကည္တယ္။

ေထာင္ထဲမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေနခဲ့ရဖူးသူေတြ အမ်ားအျပား ပါ၀င္တဲ့ အန္အယ္လ္ဒီေခါင္းေဆာင္ပုိင္းကေတာ့ ေထာင္ထဲ၀င္ရမယ့္ အႏၲရာယ္အပါအ၀င္ အႏၲရာယ္မ်ားစြာကုိ မေၾကာက္မရြံ႕ ေနာက္မတြန္႔ဘဲ တရားဓမၼနဲ႔ ေလ်ာ္ညီတဲ့ လမ္းမွန္ကုိ ဦးေဆာင္ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကၿပီျဖစ္တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ မီဒီယာေတြအပါအ၀င္ ျမန္မာျပည္သူေတြဟာလည္း ‘ေၾကာက္ရင္လြဲ ရဲရင္မင္းျဖစ္’ ထုံး ႏွလုံးမူၿပီး အန္အယ္လ္ဒီရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈေနာက္ကို ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ လုိက္ပါေလွ်ာက္လွမ္းၾကရမွာပဲ ျဖစ္တယ္။ ဒီမုိကေရစီနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးဆုိတဲ့ ျခေသၤ့ဆီဟာ ရဲရင့္ညီၫြတ္ေသာ ျပည္သူဆုိတဲ့ သိဂႌေရႊခြက္မွာသာ တည္ရွိႏုိင္တာျဖစ္တယ္။

အဲသလုိမွမဟုတ္ဘဲ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ေခါင္းေဆာင္ပီသစြာ တပ္ဦးက ေလွ်ာက္လွမ္းေနတာေတာင္မွ မိမိတုိ႔က အေၾကာက္တရား လႊမ္းမုိးတာခံၿပီး ဖ႐ုိဖရဲ တကြဲတျပား ျဖစ္ေနၾကဦးမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒီမုိကေရစီဟာ ေ၀းေနဦးမွာပဲျဖစ္တယ္။ ဒူးေခါင္းေပ်ာ့သူမ်ားဟာ ခဲမူးေစ့ ဒီမုိကေရစီနဲ႔ပဲ ထုိက္တန္မွာျဖစ္တယ္။ ေကာက္႐ုိးနဲ႔ လဲရင္ေတာ့ အုိးကြဲပဲရလိမ့္မယ္။ ။





::: Copyright © 2004 The New Era Journal :::