အခါတပါး၌ ဘုန္းေတာ္ေျခာက္စံု ဂုဏ္ေတာ္အနႏၱႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူသည့္ သံုးေလာကရွင္ ဘုရားရွင္သည္ တရားသိျမင္ ရွင္ရဟန္းျပဳခ်င္သည့္ သူေတာ္စင္တစ္ဦးကို ေတြ႔လတ္ေသာ္ ထိုသူ၏ အတိတ္ဘဝကို ရႈၾကည့္ သည္တြင္ သပိတ္ သကၤန္း လွဴဒါန္းထားသည္ကို ျမင္ေတာ္မူေသာအခါ ...
``ဧဟိ ဘိကၡဳ ၊ ခ်စ္သား ရဟန္း လာလွည့္``ဟု ႏႈတ္ေတာ္ျမြက္ဟ ခြန္းေတာ္သလိုက္သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ သကၤန္းရုံ သပိတ္ပိုက္လ်က္ သိုက္ၿမိဳက္လန္းရြင္ ရဟန္းအသြင္ တခါတည္းေပၚထြက္လာဘိသကဲ့သို႔ -
ဧဝံ တထာ ၊ မျခားတမူ အလားတူသာလွ်င္ -
အခါမတရား၌ ဘုန္းေတာ္လက္နက္ ဂုဏ္ေတာ္ဂက္စ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူသည့္ ဘုံးေလာကဥကင္ စစ္မ်ားရွင္ အဲ ဆင္မ်ားရွင္ မင္းၾတားႀကီးသည္ စနစ္မလတ္မဆတ္ ေခတ္မသပ္မရပ္ႏွင့္ ရစ္ပတ္ခ်င္သည့္ သူေျမွာ္ျမင္တစ္ဦးကို ေတြ႔လတ္ေသာ္ ထိုသူ၏ အတိတ္ဘဝကို ရႈၾကည့္သည္တြင္ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာ ဓားလွံေလးျမား လွဴဒါန္းထား သည္ကို ျမင္ေတာ္မူေသာအခါ ``ဧဟိ အေမစၥ ၊ ခ်စ္သားအမတ္ လာခဲ့လကြယ္``ဟု ႏႈတ္ေတာ္ျမြက္ဟ ခြန္းေတာ္သလိုက္သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ေသနတ္ကိုင္ ဖိုင္တြဲပိုက္လ်က္ သိုက္ၿမိဳက္လန္းရြင္ အမတ္အသြင္ တခါတည္း ေပၚထြက္လာေသာ ဟူ၏ ။
အႏွီ၎ အေမစၥတို႔၏ ကံကား ထူးေထြတည့္အံ့ရာေသာဟူသတည္း ။
ၿပိဳင္စရာ ႏိုင္စရာ မလိုဘဲ မင္းၾတားႀကီး၏ ႏႈတ္ေတာ္ဖြင့္ဟ ဧဟိ အေမစၥႏွင့္ပင္ အမတ္ျဖစ္ၾကရသည္ ။
က်န္တပ္မေတာ္သားမ်ား အဖို႔ရာမွာမူကား သနားစရာေကာင္းလွဘိေတာ့သည္ ။ ယင္းတို႔သည္ ဧဟိ အေမစၥတို႔ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာ ဓားလွံေလးျမား လွဴဒါန္းသမႈ ျပဳၾကစဥ္က သာဓုမွ် မေခၚခဲ့ၾကေသာဟူ၏ ။ ထို႔ေၾကာင့္ အႏွီ၎ပုဂၢဳိလ္တို႔ လူအထုိထို၏ လိုသမွ်အက်ဳိး သယ္ပိုးသမႈ ျပဳၾကမည့္ေနရာတြင္ ဘယ္သူဘယ္ဝါ ျပဳၾကဗ်ာဟု ေရြးေကာက္ၿပီးသကာလ ေထာက္ခံမဲေလးမွ ေပးခြင့္မရႏိုင္ၾကေခ် ။
ထိုအႏွီ၎ စစ္အေမစၥတုိ႔၏ ကံကား အလြန္အက်ဴး ထူးႀကီးထူးဘိေခ်ေတာ့ေသာဟူ၏ ။
သူရုိ႕၏ကား သာျမင္ေညာင္ည အေမစၥမ်ား မဟုတ္ၾကေခ် ။ ရာထူးဌာနႏၱရ တြဲလ်က္ရသည့္ စပယ္ရွယ္အေမစၥ မ်ားျဖစ္ၾက၏ ။
ခ်ဳပ္ထက္ခ်ဳပ္ ဒုတ္ထက္ဒုတ္ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ဆင္ျဖဴမ်ားရွင္ႀကီးသည္ ၂၅%ကို ယူနီေဖာင္းအမတ္လုပ္ၿပီး သကာလ ျမန္မာ့ဝင္ရုိး မက်ဳိးမခ်င္း ထမ္းၿပီးရင္းထမ္းေနခ်င္ေပေတာ့ရာ က်န္ ၇၅%ကို ကရုဏာငါးခူၿပံဳးျဖင့္ သိမ္းက်ဳံးရႈၾကည့္လိုက္သည္တြင္ သ႑ာန္တစ္မ်ဳိးျဖင့္ ကုသိုလ္ပ်ဳိးထားၾကသူမ်ားကို ေတြ႔သိသြားေလေသာ ဟူ၏ ။
ထိုသူတို႔ကား ဧဟိ အေမစၥမ်ား ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာ ဓားလွံေလးျမား လွဴဒါန္းပြဲ၌ ေဝယ်ာဝစၥ ျပဳခဲ့ၾကသူတိို႔တည္း ။ အႏွီ၎တို႔သည္ ေဝယ်ာဝစၥ ျပဳခဲ့ၾကရုံမွ်မက ၊ လႊတ္ဝတ္တန္ဆာမ်ားပင္ လွဴဒါန္းခဲ့ၾကေသာဟူ၏ ။ လႊတ္ဝတ္ တန္ဆာဟူသည္ ေခါင္းေပါင္း ၊ ေတာင္ရွည္ ၊ တိုက္ပံုတို႔ကို ဆုိသတည္း ။
ထို႔ေၾကာင့္ ခ်ဳပ္ထက္ခ်ဳပ္ ဒုတ္ထက္ဒုတ္ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ဆင္ျဖဴမ်ားရွင္ႀကီးသည္ အႏွီ၎ပုဂၢဳိလ္တို႔၏ ကုသိုလ္ အေဆာက္အဦကို ေထာက္ကူေသာအားျဖင့္ ဥဳံဖြ အပ္ခ်ေလာင္းလုပ္ကာ အမတ္ေလာင္းမ်ား ေမြးထုတ္လိုက္ ျပန္ေသာဟူ၏ ။
ထို ဥဳံဖြ အပ္ခ်ေလာင္းအမတ္တို႔သည္ ဟို ဧဟိ အေမစၥအမတ္တို႔ေလာက္ေတာ့ ကြန္နက္ရွင္ မေကာင္းလွေခ် ။ အေၾကာင္းမွာ လႊတ္ဝတ္ တန္ဆာသည္ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာေလာက္ စြမ္းရည္မျမင့္မားျခင္းလည္းတစ္ေၾကာင္း ၊ ထိုလႊတ္ဝတ္တန္ဆာလွဴပြဲ၌ တပ္မေတာ္သားေလးမ်ားႏွင့္ ျပည္သားျပည္သူတို႔သည္ ေဝယ်ာဝစၥ ဝိုင္းဝန္းျပဳဖို႔ ထား ၊ သာဓု စကားေလးမွ် မေျပာဆိုခဲ့ၾကသည့္ ဧရာမ အ-ကုသိုလ္ႀကီး အက်ဳိးေပးခ်ိန္ႏွင့္ အပ္ခ်ေလာင္းခ်ိန္ တထပ္တည္း က်ေနျခင္းလည္း တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္တည္း ။
ယင္းတပ္မေတာ္သားေလးမ်ားႏွင့္ ျပည္သားျပည္သူတို႔၏ မဲငရဲခံ အကုသိုလ္ကံအက်ဳိးေပးပံုမွာ အဆန္းတကာ့ အက်ယ္ဆံုးဟု ဆိုရခ်ိမ့္မည္ ။
ခံရပံုမွာ - ျဖဴသလား မဲသလား ၊ ႏူသလား ဝဲသလား ၊ အူအူလား အအလား ၊ အကန္းလား အပင္းလား ၊ ေစြသလား ေစာင္းသလား ၊ လူလား မလူလား ၊ ပြဲလန္႔ဖ်ာခင္းလား ေလွႀကဳံစီးလား ၊ ၾကာကူလီလား ပိုင္းလံုးလား ၊ သာကူးလား ႏွာဗူးလား ၊ အသျပာရူးလား မယားတာရူးလား ၊ ဘာဆိုဘာမွ ကြဲကြဲျပားျပား သိမထားသည့္ ဟိုေရာင္ေရာင္ ဒီရားရား က်ားက်ားမီးယပ္ အမတ္မ်ားကို ေထာက္ခံမဲေပးၾကရေသာဟူ၏ ။
“မေပး ေပး ေပး ေပး ေပး ေပး ၊ ရေအာင္ယူဖို႔ ဒို႔အေရး” ဟူေသာ ေမဆြိဝါဒ က်င့္သံုးသည့္ ျပည္တိုင္ခ်ဳိးပါတီ တဖြဲ႔တည္းကိုသာ ခ်ဳပ္ထက္ခ်ဳပ္ ဒုတ္ထက္ဒုတ္ႀကီးက အပ္ခ်ေလာင္း ဥဳံဖြလုပ္ထားၿပီးျဖစ္သျဖင့္ ထိုေထာက္ခံ မဲဟူသည္ကလည္း အမဲခံ၍ ေထာက္ရျခင္းသာ ျဖစ္ေသာဟူ၏ ။ ထိုေရာအခါ မဲတျပားသည္ အသဲၾကားက ဟူသည့္ ဂုဏ္ျဒဗ္အႏွစ္ မရွိေတာ့ဘဲ တပဲႏွစ္ျပားဟူသည့္ ပလံုဇြပ္အျဖစ္သာ ရွိရေပေတာ့ေသာဟူ၏ ။
ဤကား မဲငရဲက်ပံု တစ္မ်ိဳးတည္း ။
ပို၍ အကုသိုလ္ထူးသူတို႔အတြက္ မဲငရဲတစ္မ်ဳိး ရွိေပေသးေသာဟူ၏ ။
ထိုသူတို႔ုသည္ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာ ၊ လႊတ္ဝတ္တန္ဆာလွဴပြဲ၌ ေဝယ်ာဝစၥမျပဳ ၊ သာဓုုမေခၚရုံသာမက အမနာပ ပင္ ေျပာခဲ့ၾကေသာဟူ၏ ။
ယင္းတို႔ မဲငရဲခံရပံုမွာ -
ထိုသူတို႔ုသည္ ျပည္တိုင္ခ်ဳိးပါတီ တစ္ဖြဲ႔တည္းသာ မင္းမူေသာေနရာ၌ ေနထိုင္ၾကရေသာဟူ၏ ။ အမတ္မင္းမ်ား က ယင္းတို႔ကိုင္ထားသည့္ အသဲၾကားက မဲျပားကို ေျခႏွင့္ ကန္သြားၾက၏ ။ တံေတြးႏွင့္ ေထြးၾက၏ ။ ႏွပ္ႏွင့္ ပက္ၾက၏ ။ ေျခသုပ္ပုဆိုး ေျမြစြယ္က်ိဳးငရဲဟုလည္း ေခၚေပေသာဟူ၏ ။ ထိုငရဲ၌ အမဲခံေထာက္ခြင့္ပင္ မရွိေခ် ။
မဲဆႏၵရွင္မ်ားသည္ အမတ္မင္းမ်ားကို မိမိတို႔၏ အရပ္ေဒသႏွင့္ ဘဝကို ျမင့္မားေအာင္လုပ္ခြင့္ေပးရမည္ျဖစ္ရာ မဲတျပားသည္ မိမိတို႔ကိုယ္ႏွင့္ပင္ ထပ္တူ တန္ဖိုးရွိေလ၏ ။ ထို႔ေၾကာင့္ မဲဆႏၵနယ္တစ္နယ္၌ မဲအေရအတြက္ ျပည့္မွီမွသာ အမတ္ျဖစ္ရေသာဟူ၏ ။
မဲခံလိုသူ အမတ္ေလာင္းမ်ားမွာ ေရြးေကာက္ပြဲ၏ ပထမအဆင့္အေနျဖင့္ မဲေပးသူ အေရအတြက္ျပည့္မွီေရးျဖစ္ ၏ ။ မဲႏိုင္ေရးသည္ ဒုတိယအဆင့္တည္း ။ အမွန္က ၿပိဳင္သူမရိွလည္း မဲပံုးေထာင္ရမည္သာ ၊ မဲေပးသူ အေရ အတြက္ မျပည့္မွီလွ်င္ အမတ္ျဖစ္ခြင့္ မရွိေခ် ။
ယခုမဲငရဲမွာ ပထမအဆင့္ကို ေက်ာ္လႊားကာ မဲျပား၏ မူလတန္ဖိုးကို သေရာ္ေမာ္ကားျပဳ၍ ၿပိဳင္ဖက္မရွိရေအာင္ ညစ္နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးသံုးၿပီး ၿပိဳင္ဖက္မရွိက ႏိုင္ၿပီဟုုသတ္မွတ္သည့္ တစ္ေယာက္ထဲေျပး တစ္ေပးဇာတ္ခင္း ငရဲျဖစ္ေလသည္ ။
တကယ္ေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲဟူသည္ အရႈံးအႏိုင္ထက္ မဲဆႏၵရွင္မည္မွ်က မဲထည့္ၾကသနည္းဆိုသည္က ပဓာနျဖစ္သည္ ။ ျပန္ျဖဳတ္လိုလွ်င္လဲ ကန္႔ကြက္မဲအေရအတြက္ျဖင့္သာ ျဖဳတ္ရမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မဲဆႏၵရွင္ မည္မွ်က ေထာက္ခံသည္ဆိုသည့္အခ်က္မွာ လြန္စြာ အေရးႀကီးေပသည္ ။
အခုေတာ့ျဖင့္ ငါးဖေလာင္းကေျပာင္းျပန္ အမတ္လုပ္မဲခံမည့္သူက မဲဆႏၵရွင္မ်ားကို လွန္ျပခြင့္ရွိေနျခင္းျဖစ္ရ ကား ဤငရဲကို မထီမဲ့ျမင္ငရဲ ဟုလည္း ေခၚေသာဟူ၏ ။
ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာအလွဴကို မထီမဲ့ျမင္ျပဳမႈသည္ လႊတ္ဝတ္တန္ဆာအလွဴကို မထီမဲ့ျမင္ျပဳမႈထက္ အကုသိုလ္ အတိုင္းအဆႀကီးေလ၏ ။ ထို႔ေၾကာင့္ တပ္မေတာ္သားေလးမ်ားသည္ မိမိတို႔ႏွင့္ ထိစပ္ပတ္သက္သူမ်ားကို အမဲေပးခြင့္ မရမူ၍ မိမိတို႔ႏွင့္ မထိမစပ္ အရပ္တပါးက အျခားသူမ်ားကိုသာ အမဲေပးၾကရေသာဟူ၏ ။
တိုင္းသားျပည္သူ လူဟူသမွ်တို႔သည္ အတိတ္ဘဝက ျမတ္ေသာအလွဴႏွစ္ပါးကို မထီမဲ့ျမင္ျပဳခဲ့ၾကျခင္းေၾကာင့္ မထီမဲ့ျမင္ငရဲမွာ အမဲေပးရင္း ငရဲခံၾကရျခင္း ျဖစ္သတည္း ။
ေလာက၌ ရွိေသာ ငရဲမီးအားလံုးတို႔သည္ ဤမထီမဲ့ျမင္ငရဲမီးေလာက္ မေလာင္ၿမိဳက္ေခ် …..။
© 2010 MoeMaKa Radio & Multimedia
No comments:
Post a Comment