၁၉၉၀ ျပည့္ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ေတြ႔ဦးမည္
(မဇၥ်ိမသတင္းဌာနမွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္)
က်ေနာ့္အေနႏွင့္သာဆိုလွ်င္ ေထာက္ခံမဲပံုးႏွင့္ ကန္႔ကြက္မဲပံုးတို႔၏ အၾကား၌ "အၾကံျပဳစာပံုး"တပံုးကိုပါ ယွဥ္တြဲ၍ ထားလိုက္ေစခ်င္ ေသးေတာ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ (၁၀၀)ေလာက္ ေခါင္းခဲေအာင္ စဥ္းစားေနရသည့္ အက်ပ္အတည္းကို သန္း(၅၀)မွ် ေသာ ျပည္သူမ်ားက ႐ိုးရွင္းစြာျဖင့္ ၀ိုင္း၀န္း စဥ္းစားေပးၾကပါလိမ့္မည္။ သို႔မွသာ လူထု၏ တကယ့္ ဆႏၵ အစစ္အမွန္ကိုလည္း ရရွိႏုိင္ပါလိမ့္မည္။ တိုင္းျပည္ ေကာင္းစားေရးအတြက္ သန္းႏွင့္ခ်ီသည့္ အႀကံျပဳစာမ်ားကိုလည္း ရရွိႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ တိုင္းျပည္၏ တကယ့္ အေျခအေနမွာ လူထု၏ ဆႏၵတခုတည္းကို ခံယူ႐ံုမွ်ျဖင့္ အလံုးစံု ျပည့္စံုၿပီဟု မဆိုသာ။ လူထု၏ အျမင္၊ လူထု၏ သေဘာထားတို႔ကို ရယူ႐ံုမွ်မက၊ လူထု၏ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မႈကို ရရွိပါမွသာ ၿပီးျပည့္စံုႏိုင္မည္ဟု ထင္မိသည္။ လူထုဆႏၵ ခံယူပြဲႏွင့္ ပတ္သက္၍ လူအမ်ားၾကားတြင္ ခံစားခ်က္ (၁)ခုႏွင့္ အယူအဆ (၂)ခု တၿပိဳင္တည္း ျဖစ္ေပၚ ေနသည္ကို ေတြ႔ရွိရပါသည္။ ခံစားခ်က္(၁)ခု ဆိုသည္မွာ စစ္အစိုးရက စိဥၥမာနဉာဏ္ကို သံုး၍ အေကာက္ႀကံ ဦးေတာ့မည္ ဆိုသည္ကို ဒက္ကနဲသိ၍ ႀကိတ္မႏုိင္ခဲမရ ေဒါသသင့္ၾကရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အယူအဆ (၂)ခုမွာ ဆႏၵခံယူပြဲ (သို႔) မဲ႐ံုသို႔ "လံုး၀မသြားဘဲ ေနျခင္း" ျဖင့္ ကန္႔ကြက္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပသည့္ နည္းလမ္းႏွင့္ မဲ႐ံုသို႔ သြား၍ "ကန္႔ကြက္မဲ ေပးၾကျခင္း" ျဖင့္ ကန္႔ကြက္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပသည့္ နည္းလမ္း ျဖစ္ပါသည္။
လူထုအေနျဖင့္ လံုး၀မသြားဘဲ ေနမည္ဆုိပါက
(၁) မုခ်ပင္ စစ္တပ္ႏွင့္ ထိပ္တိုက္ ေတြ႔ရပါလိမ့္မည္။ က်ေနာ့္အထင္ လူထုအေနျဖင့္ (ယခုေလာေလာဆယ္) ဤလို ထိပ္တိုက္ေတြ႔မည့္ နည္းလမ္းမ်ဳိးထက္ သူတို႔၏ တကဲ့ဆႏၵကိုလည္း ေဖာ္ျပႏုိင္မည့္၊ အႏၱရာယ္လည္း နည္းမည့္ နည္းလမ္းမ်ဳိးကို ေရြးခ်ယ္ၾကလိမ့္မည္ဟု ထင္ပါသည္။ တပြဲတိုက္၍ တတပ္လံုး ျပဳတ္မည့္ နည္းလမ္းမ်ဳိးျဖင့္ အက်ဳိးမရွိႏိုင္ ဟူသည္ကို တိုက္ပြဲ အေတြ႔အႀကံဳ ႂကြယ္၀သည့္ လူထုက သိႏွင့္ေနၿပီး ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
(၂) လံုး၀မသြားဘဲ ေနျခင္းေၾကာင့္ စကတည္းက မိမိတို႔၏ အခန္းက႑ကို မိမိတို႔ဘာသာ ပစ္ပယ္လိုက္ရာ ေရာက္ေပလိမ့္မည္။ ဤသို႔ ပစ္ပယ္လိုက္ျခင္းေၾကာင့္ တဘက္လူ ဘာလုပ္လုပ္ လုပ္သမွ် အႀကံဳး၀င္သြားေပလိမ့္မည္။
(၃) ဘက္တဘက္တည္းကို ပံုအပ္လိုက္သလို ျဖစ္သြားျခင္းေၾကာင့္ မွန္ကန္မႈႏွင့္ တရားမွ်တမႈ ရွိ/မရွိ စစ္ေဆးႏုိင္ခြင့္ကိုလည္း ဆံုး႐ံႈး သြားႏိုင္ပါသည္။ (ဆုိလိုသည္မွာ ဤဆႏၵခံယူပြဲကို လြတ္လပ္မႈရွိ/မရွိ၊ တရားမွ်တမႈ ရွိ/မရွိ ၾကည့္႐ႈ စစ္ေဆးႏုိင္မည့္ တတိယအင္အားစု (ႏိုင္ငံတကာျဖစ္ေစ၊ ၀ါရင့္ ႏိုင္ငံေရးသမားႀကီးမ်ား အဖြဲ႔ျဖစ္ေစ) တစုစု၏ ပါ၀င္ႏုိင္မႈကို မရရွိႏုိင္ေတာ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။)
(၄) ဤအျမင္အတိုင္း မဲ႐ံုသို႔ မသြားၾကရန္ လံႈ႕ေဆာ္/ေတာင္းဆိုေသာ္လည္း လူထုအေနျဖင့္ မတတ္သာသျဖင့္ မသြားမျဖစ္ သြားၾကရသည္ ဆိုပါစို႔။ ဤလံႈ႕ေဆာ္မႈ၊ ဤေတာင္းဆိုမႈသည္ စကတည္းက အေရးနိမ့္ရေပလိမ့္မည္။ (လူထုအဖို႔ အလြယ္တကူ လိုက္ပါလုပ္ေဆာင္ရန္ ခက္ခဲသည့္ နည္းလမ္းမ်ားသည္ မေသခ်ာလွ)
ဒုတိယအျမင္ ျဖစ္သည့္ မဲ႐ံုသို႔သြား၍ ကန္႔ကြက္မဲ ထည့္သည့္ နည္းလမ္းကို ဆက္လက္ ေဆြးေႏြးလိုပါသည္။
(၁) ဤနည္းျဖင့္ လူထုကို အႏၱရာယ္ နည္းေစပါသည္။ လူတိုင္းလူတိုင္း အလြယ္တကူ လိုက္ပါ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ပါသည္။
(၂) လူထု အေနျဖင့္ မိမိတို႔ဆႏၵကို မိမိတို႔ဘာသာ ေဖာ္ျပႏိုင္ခြင့္ အခြင့္အလမ္း (တနည္း) မိမိတို႔၏ အခန္းက႑ကို မိမိတို႔ ရရွိႏုိင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။
(၃) တရားမွ်တမႈရွိ/မရွိ ၾကည့္႐ႈ စစ္ေဆးမည့္ တတိယ အင္အားစုတစု၏ ပူးေပါင္းပါ၀င္ ေဆာင္ရြက္မႈကို ရရွိႏိုင္ပါသည္။ (၄) လူထုအေနျဖင့္ ကန္႔ကြက္မဲ ထည့္ၿပီးပါက "ငါတို႔ တိုင္းျပည္အတြက္ ငါတို႔ တတ္ႏုိင္တဲ့ ဘက္ကေန ငါတို႔ လုပ္ခဲ့ ၾကတယ္"ဟူသည့္ မိမိတို႔ကိုယ္ မိမိတို႔၊ မိမိတို႔၏ အခန္းက႑ကို မိမိတုိ႔ ယံုၾကည္မႈမ်ဳိး ရရွိႏိုင္ၾကပါလိမ့္မည္။
(၅) လူထုသည္ အဆံုးအျဖတ္အခန္းမွ ပါ၀င္ခြင့္ရရွိၾကသည့္အေလ်ာက္ ဆံုးျဖတ္ႏုိင္စြမ္းလည္း ရွိၾကသည္ ဟူသည့္အခ်က္ကို တကမၻာလံုး မ်က္၀ါးထင္ထင္ ျမင္ၾကေတြ႔ၾက ရေပလိမ့္မည္။ ("၁၉၉၀ ျပည့္ စိတ္ဓာတ္"ကို မ်ဳိးဆက္သစ္မ်ား အၾကားတြင္ အခိုင္အမာ စိုက္ထူႏုိင္လိုက္ျခင္းဟု ဆိုခ်င္သည္)
အထက္၌ မတူသည့္ အျမင္ (၂)ခုကို တင္ျပခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ ယခု ထပ္မံ တင္ျပလိုသည္မွာ က်ေနာ္တို႔ အေနျဖင့္ လူထု၏ ပကတိ အေျခအေန အမွန္ကို တိတိက်က်သိရွိေအာင္ ခ်ဥ္းကပ္ေလ့လာ ၾကည့္႐ႈၾကရန္ ျဖစ္ပါသည္။ ဤအေျခအေနမ်ဳိးကို ယခုမွ နဖူးေတြ႔ဒူးေတြ႔ ႀကံဳဖူးၾကသည္ေတာ့မဟုတ္။ ႀကီးႀကီးမားမားတႀကိမ္ (၁၉၉၀ ျပည့္ေရြးေကာက္ပြဲ)ႏွင့္ အႀကိမ္ငယ္ ငယ္မ်ား (ေနပူခံ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ပြဲမ်ား) အခါခါ ႀကံဳဖူးခဲ့ၾကၿပီးေပၿပီ။ ဘယ္အခ်ိန္၌ ဘာလုပ္ရမည္ကို ဆင္ျခင္တံုတရားရွိစြာ ခြဲျခားသိ၍ သိသည့္အတိုင္းလည္း မွန္မွန္ကန္ကန္ ေရြးခ်ယ္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ၾကသည့္ ျမန္မာျပည္သူမ်ားကို စစ္အစိုးရ ကိုယ္တိုင္ပင္ အထင္မေသး၀့ံ။ ေလွ်ာ့မတြက္ရဲ။ ေသြးတိုးစမ္းၾကည့္သမွ်တိုင္းလည္း ခံခဲ့ရသည္ခ်ည္းပင္။ သို႔ေသာ္ျငား မသြားဘဲေန၍ မရသည့္ လက္ငင္းၿခိမ္းေျခာက္မႈမ်ား၊ အက်ပ္ကိုင္မႈမ်ားကလည္း ရွိေနၾကပါသည္။ ဤၿခိမ္းေျခာက္မႈမ်ားႏွင့္ အက်ပ္ကိုင္မႈမ်ားသည္ လူထုႏွင့္ စစ္အစိုးရအၾကား ႏွစ္ပဋိေစၦဒ ၾကာျမင့္စြာ တည္ရွိေနခဲ့သည့္ ေႏွာင္ႀကိဳး တေခ်ာင္းဟု ဆိုမည္ဆိုက ဆိုႏိုင္မည္ ထင္ပါသည္။ Domestic Violence "အိမ္တြင္းအၾကမ္းဖက္မႈ"ဟု သံုးႏႈန္းေလ့ ရွိၾကသည့္ မိသားစုတြင္း အၾကမ္းဖက္မႈမ်ားတြင္ တခ်ဳိ႕အခ်က္မ်ားသည္ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ ျပရခက္သကဲ့သုိ႔၊ "ႏိုင္ငံတြင္း အၾကမ္းဖက္မႈ"ဟု သံုးႏႈန္းႏုိင္သည့္ စစ္အစိုးရ၏ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ားတြင္လည္း တခ်ဳိ႕ အခ်က္မ်ားသည္ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ ျပရန္ ခက္သည္မ်ား ရွိေကာင္းရွိႏုိင္ပါသည္။ (ဥပမာ-ဂမ္ဘာရီကို ျပသခဲ့သည့္ ေနပူခံ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ပြဲမ်ား)
က်ေနာ့္အထင္ လူထုအေနျဖင့္ မသြားဘဲ ေနျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္လာႏုိင္ဘြယ္ရွိသည့္ ဆိုးက်ဳိးမ်ားထက္၊ သြား၍ သူတို႔ လုပ္ႏုိင္သည္ကို လုပ္ခဲ့ကိုင္ခဲ့ၾကသည့္ နည္းကို ေရြးလိမ့္မည္မွာ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲ။ ထို႔ေၾကာင့္ ကန္႔ကြက္မဲေပး၍ ဆႏၵမွန္ ေဖာ္ျပသည့္ နည္းလမ္းျဖင့္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေဆာင္မည့္ လူထုလႈပ္ရွားမႈကို တရားမွ်တမႈ ရွိေစေရးအတြက္ အကူအညီ ေပးသင့္သည္။ က်ေနာ္တို႔အေနျဖင့္ လြတ္လပ္၍ တရားမွ်တမႈ ရွိေစေရးအတြက္ "တတိယ အင္အားစုတစု၏ ႀကီးၾကပ္မႈ ေအာက္၌ ျပဳလုပ္ေရး"ဟူသည့္အခ်က္ကို လူထုကိုယ္စား ေတာင္းဆိုေပးသင့္သည္။ က်ေနာ္တို႔ အေနျဖင့္လည္း လူထု အတြက္ ဤအခ်က္ကို ေတာင္းဆိုေပးျခင္းျဖင့္ က်ေနာ္တို႔၏ တသံတည္းထြက္မႈ၊ တသေဘာတည္းရွိမႈ၊ စည္းလံုးညီၫြတ္မႈ အစရွိသည္တို႔ကို ခိုင္ခိုင္မာမာ ေဖာ္ျပရာ ေရာက္ေပလိမ့္မည္။ လူထုကို အားရွိေစေပလိမ့္မည္။ ယုတ္စြအဆံုး ေမလ ဆႏၵခံယူပြဲ၌ လိမ္လည္ညစ္ပတ္မႈျဖင့္ "ေခတ္သစ္ေက်းကၽြန္ ဥပေဒ အတည္ျပဳပြဲ" ႀကီးကို ျပဳလုပ္ႏုိင္ခဲ့ သည္ဆိုေစဦးေတာ့ တိုက္ပြဲငယ္တပြဲ အေရးနိမ့္ရျခင္းမွ်သာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ၂၀၁၀ ျပည့္ ေရြးေကာက္ပြဲ၌ ၁၉၉၀ ျပည့္ ေရြးေကာက္ပြဲကဲ့သို႔ တိုက္ပြဲႀကီးတပြဲ ထပ္တိုက္၍ ေအာင္ပြဲႀကီးတပြဲ ျပန္လည္ ရယူႏိုင္ရန္ အခြင့္အလမ္း ရွိေနေပေသးသည္။ "လူထုက လံုးလံုး အ႐ႈံးမေပးမခ်င္း မ႐ံႈး"ဟု ဆိုႏိုင္သကဲ့သို႔ မိမိတုိ႔က "အ႐ႈံးေပးခ်င္ေသာ္ေတာင္မွ မ႐ံႈး"ဟု ဆိုရမည့္ ျဖစ္စဥ္ တခု ျဖစ္ေနသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လူထုသည္ "ဓမၼ" အင္အားစု ျဖစ္ေနသျဖင့္ "အဓမၼ"က မည္သည့္အခါတြင္မွ် ေအာင္ပြဲ မခံႏိုင္ရာ။ လူထုသည္ အဆံုးအျဖတ္ အခန္းမွ ပါ၀င္ေနသေရြ႕ လူထုသည္ မ႐ႈံး၊ သမိုင္းသည္ မဆံုး။
No comments:
Post a Comment