ကာတြန္းဆရာကို ကာတြန္းဆြဲျခင္း

ေမာင္ေအး၀င္း
Saturday, July 31, 2010




က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္းက ကာတြန္းေမာင္ေမာင္ေအာင္(ႏြယ္ေလး၊ ပိုးဥ၊ မသဲ အူ)။ စာနယ္ဇင္းေလာကကို ၁၉၇၀ ခုႏွစ္ ကတည္းက ေျခခ်လာခဲ့တာ။ သူနဲ႔ က်ေနာ္ ရင္းႏွီးတဲ့၊ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္လာၾကတာ အႏွစ္ သံုးဆယ္ေက်ာ္လာခဲ့ ၿပီ။ သူနဲ႔ က်ေနာ္ စ, သိတဲ့အခ်ိန္ (၁၉၈၀) မွာ သူ႔လို နာမည္ေက်ာ္ ကာတြန္း ဆရာေတြအမ်ားႀကီး က်ေနာ္နဲ႔ အေပါင္းအသင္း သူငယ္ခ်င္းျဖစ္တာ။ ကာတြန္းေတြနဲ႔ ႏႊယ္ ၿပီး ပန္းခ်ီဆရာေတြေတာင္ ပါလိုက္ေသး။

သူ႔အေၾကာင္းမေျပာခင္ သူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းအေၾကာင္း အရင္ေျပာမွ ျဖစ္မယ္။ သူတို႔ ကာတြန္းဆရာေတြဟာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ထဲက ဘားလမ္းထဲမွာ စိုးစံေတး သံသြင္းနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေ႐ႊမင္းသမီး လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွာ ေန႔တိုင္းလာစုၾကတယ္။ ေန႔လည္ လက္ဘက္ရည္ေသာက္ခ်ိန္ဆို ေန ရာအသီးသီးကေန အလွ်ိဳအလွ်ိဳ ေရာက္လာၾကၿပီ။

ေမာင္၀ဏၰ (သမိန္ေပါသြတ္)၊ ျမင့္စိုးေလး၊ ၀င္းထြန္း (ခ်စ္စရာ) တို႔က ၀န္ထမ္းေတြဆိုေတာ့ သူ႔အလုပ္ လုပ္တဲ့ ႐ံုးေတြကေန လက္ဘက္ရည္ေသာက္ခ်ိန္မွာ အသီးသီး ေရာက္လာၾကတယ္။ က်န္တဲ့ လူေတြကလည္း အိမ္ေတြက လာၾကတာ။

ကာတြန္းဆရာေတြဟာ လူအမ်ားႀကီးဆန္႔တဲ့ေနရာ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ရဲ႔ အလည္ေခါင္က ၀ိုင္းႀကီးမွာ စုထိုင္ၾကတယ္။ တ ျခား စာေပ အႏုပညာသမားေတြနဲ႔ ကြာျခားတာက ကိုယ့္အစုေလးနဲ႔ကိုယ္ တစားပြဲစီထိုင္တာ မဟုတ္ဘူး။ အားလံုး စုစုေ၀းေ၀း တစား ပြဲတည္း ထိုင္တယ္။ ညီညီညြတ္ညြတ္ အင္မတန္႐ွိတယ္။ ႀကီးသူစကားကို ငယ္သူက နားေထာင္တာလည္း သူတို႔ရဲ႕ထူးျခားခ်က္။ အ သက္အ႐ြယ္နဲ႔ အစဥ္အလာကို အရမ္းေလးစားၾကတာ။

ဆရာႀကီး ဦးဟိန္စြန္း၊ ဆရာဗဂ်ီေအာင္စိုး တို႔ကို သူတို႔ ၀ိုင္းမွာ တခါတေလ ေတြ႔တယ္။ ဆရာ ဦးဘေထြး၊ ဆရာဦးစိန္ လည္း လာတတ္တယ္။ တခါတေလ ကာတြန္းသက္စု (မခ်စ္ခ်စ္) ေတာင္ ေယာက်္ားေလးေတြ ၾကားလာထိုင္ၿပီး စာအေၾကာင္း ေပအ ေၾကာင္း၊ လာေရာက္ ၾကားနာေသးတာ။ က်ေနာ္က ကိုေငြၾကည္၊ ကိုေမာင္ေမာင္ (ေ႐ႊမိ) နဲ႔ ပါတ္သက္ၿပီး သူတို႔ အားလံုးနဲ႔ ရင္းႏွီးလာ တာကိုး။ ေန႔တိုင္းလိုလို အဲဒီဆိုင္ကို ေရာက္ျဖစ္တယ္။ လက္ဘက္ရည္ေသာက္ၾကတယ္။ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ဟိုအေၾကာင္း ဒီအ ေၾကာင္း၊ ရီစရာ ေမာစရာ ေျပာတတ္တယ္။

ကိုေမာင္ေမာင္ေအာင္က အတည္ေပါက္နဲ႔ ရီစရာ အင္မတန္ေျပာတတ္တဲ့လူ။ သူ႔နဲ႔ အတြဲက ကိုသစ္ထြဏ္း။ ကိုေမာင္ေမာင္ ေအာင္ရဲ႕ မထိတထိ ကလိတာကို ကိုသစ္ထြဏ္းခမ်ာ မအူမလည္ မၾကာခဏ ခံရတယ္။ တခါေတာ့ ကိုသစ္ထြဏ္းက မေသာက္တတ္ ေသာက္တတ္ သူ ဘီယာေသာက္တာ တပုလင္းေတာင္ ကုန္ေၾကာင္း ဂုဏ္ယူတာ၊ ကိုေမာင္ေမာင္ေအာင္က ကိုသစ္ထြဏ္းေျပာတဲ့ တပုလင္းဆိုတာ ပို႔ႀကံဳေႂကြ႔ ပုလင္း ျဖစ္မွာပါတဲ့။ ပို႔ႀကံဳေႂကြ႔ဆိုတာ လက္သန္းေလာက္အ႐ြယ္႐ွိတဲ့ တ႐ုတ္ သန္ခ်ေဆး ပုလင္းကို သူ ကေျပာတာ။

က်ေနာ္ တဘက္ ထိုင္းႏိုင္ငံကို ထြက္ေျပးလာရေတာ့ အမွတ္အရဆံုးဟာ ကိုေမာင္ေမာင္ေအာင္ (ႏြယ္ေလး၊ ပိုးအု၊ မသဲအူ) နဲ႔ ကိုေမာင္ေမာင္ (ေ႐ႊမိ) ပဲ။ ကာတြန္းေတြ အားလံုးနဲ႔ အဆက္အသြယ္ ျပတ္သြားရာက အရင္ဆံုးျပန္ အဆက္သြယ္ရတာလည္း ကို ေမာင္ေမာင္ေအာင္ ပဲ။ ေနာက္ေတာ့ သူလည္း အေမရိကကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း သူ နယူးေယာက္မွာ ေနတယ္။ ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္႐ွိတဲ့ ေလာ့စ္အိန္ဂ်ယ္လိစ္ကို သူေရာက္လာၿပီး အတူေနျဖစ္ၾကတယ္။ ခုေတာ့ နယူးေယာက္ ျပန္ေရာက္သြား ျပန္ၿပီ။

သူ႔ဆီက မေရမတြက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ရီစရာေတြ အမ်ားႀကီးၾကားခဲ့ရတယ္။ ဒီေန႔ေတာ့ သူနဲ႔ တယ္လီဖံုး ေျပာၾကတယ္။ သူက ရီစရာ တခုေျပာလို႔ က်ေနာ့္ေခါင္းထဲ "ကာတြန္းဆရာကို ကာတြန္းဆြဲျခင္း" ဆိုၿပီး ေရးစရာ ေခါင္းစဥ္တခု ေပၚလာတာပဲ။ တ ကယ္ေတာ့ သူေျပာတာ သူ႔ကို ေခြးလိုက္ဆြဲတဲ့ အေၾကာင္း။ "ကာတြန္းဆရာကို ေခြးဆြဲျခင္း" ေပါ့။

သူ နယူးေယာက္ကေန LA ကို မလာခင္ ဖေလာ္ရီဒါမွာ ခဏေနေသးတာ။ အဲဒီမွာ သူ႔ကို ေခြးလိုက္ဆြဲတာတဲ့။

သူက ေဘာင္းဘီတိုနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္လာတုန္း တေနရာမွာ လူတေယာက္က ၀ိုင္ခြက္ကေလးနဲ႔ ျခံတခုရဲ႔ ေ႐ွ႕မွာ ထိုင္ေန တယ္။ သူ႔ေဘးမွာ ေခြးအမဲႀကီးတေကာင္ထိုင္လို႔တဲ့။ သူ႔ကိုလည္း ျမင္ေရာ ေခြးက တဟုန္ထိုး သူ႔ကို ဆြဲဖို႔ေျပးလာ ပါေရာတဲ့။ သူ ႐ုတ္ တရက္ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိပဲ၊ ေၾကာက္လည္း ေၾကာက္၊ ေၾကာင္လည္း ေၾကာင္ သြားတယ္တဲ့။ အဲဒီမွာ ေခြးကို ဘာ ဘာသာစကားနဲ႔ ေခြးနား လည္ေအာင္ ဟန္႔ရမလဲဆိုတာ သူ စဥ္းစားတယ္။ စဥ္းစားေနတုန္း တိုေတာင္းတဲ့ အခ်ိန္အတြင္းမွာပဲ အားနဲ႔မာန္နဲ႔ သူ႔ကို ဆြဲမလို႔ ေျပးလာတဲ့ ေခြးဟာ သူ႔အနားကို ေရာက္လာတယ္။ အဲဒီမွာ သူ႔ပါးစပ္က ထြက္သြားတာ…

"ဟဲ့..ေခြး.." တဲ့။

ေခြးကို ဗမာလို "ဟဲ့ေခြး" ဆိုၿပီး ဗမာလို အားရပါးရ ေျပာခ်လိုက္တဲ့ ပါ၀ါဟာ တျခားဘာသာနဲ႔ေျပာရင္ ဒီေလာက္ အသံၾသဇာ ျပည့္မွာ မဟုတ္ဘူး။ အားနဲ႔ မာန္နဲ႔ ကီသြင္းၿပီး ေအာ္လိုက္တာ ေခြးဟာ ႐ုတ္တရက္ မ်က္ေစ့ပ်က္ မ်က္ႏွာပ်က္နဲ႔ ေရွ႕တိုးမလာေတာ့ပဲ ရပ္သြားတယ္တဲ့။ မ်က္ႏွာေသကေလးနဲ႔ အေတာ္အားငယ္ သြားပံုလည္းရတယ္။ သူ႔ကို ဝမ္းနည္းတဲ့ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ ၾကည့္ေနတယ္တဲ့။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ကိုေမာင္ေမာင္ေအာင္လို႔ က်ေနာ္က ေမးၾကည့္လိုက္တယ္။ သူေျပာပံုက တသက္လံုး လူလိုေနလာတဲ့ ေခြးဟာ တသက္ နဲ႔ တကိုယ္ ပထမဦးဆံုး သူ႔ကို ေခြးလို႔ေခၚလိုက္တာကို ၾကားလိုက္ရေတာ့ သူ႔အျဖစ္မွန္ သူသိၿပီး ေတာ္ေတာ္ မ်က္စိပ်က္ မ်က္ႏွာ ပ်က္ျဖစ္ၿပီး ၀မ္းနည္းသြားတာတဲ့။ တခါမွ သူ႔ကို ေခြးလို႔ နာနာက်ည္းက်ည္း ဘယ္သူကမွ ေခၚခဲ့တာမဟုတ္ေတာ့ ဒီေခြးဟာ အေတာ္ တုန္လႈပ္သြားတယ္။ ဒီက ေခြးေတြဆိုတာ သူတို႔ ပါတဲ့ခ်ီးကို လူက ၾကံဳးေပးရတာေလ။

တခါတုန္းက သူေျပာဖူးတယ္။ သူ႔ဇနီးမွာ ပထမဦးဆံုး သားဦးကို ဗိုက္ခြဲၿပီး ေမြးရမယ္။ မေမြးခင္မွာ တာ၀န္႐ွိသူ သူနာျပဳ ဆ ရာမႀကီးက ဆရာ၀န္ရဲ႕ကိုယ္စား ရွင္းျပတယ္။ ရွင့္ဇနီးရဲ႕က်န္းမာေရးက ေနာက္တခါ ကေလးရလို႔ ေမြးရင္လဲ ဒီလိုပဲ ဗိုက္ခြဲေမြးရမွာ ပဲတဲ့။ သူက သူနာျပဳဆရာမႀကီးကို မ်က္ႏွာေသနဲ႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ ဆရာမရယ္ ဒီလိုဆိုလဲ ျပန္မခ်ဳပ္ပဲ က်ေနာ္မိန္းမကို ဇစ္ က ေလးတပ္ ေပးထားပါလား။ ေနာက္တခါ ေမြးေတာ့ လြယ္ကူေအာင္လို႔။

က်ေနာ္ေတြးမိတယ္။ ကာတြန္းဆရာကို ကာတြန္းဆြဲရင္ ေကာင္းမွာပဲလို႔ …။

ေမာင္ေအးဝင္း
photo by... http://myanmarnewszone.com

မူပိုင္ခြင့္ © ၂၀၀၈ ေန႕သစ္