ယုံၾကည္ခ်က္ကို အသက္ထက္ တန္ဖိုးထားသူ

ဇင္လင္း
Saturday, July 31, 2010




ၾသဂုတ္လ (၂) ရက္ေန႔နီးလာလွ်င္ ဦးလွသန္းအား သတိရမိၿမဲျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပုံ ေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ ဦးလွသန္း (အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၊ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္၊ ကို ကိုးကၽြန္း မဲဆႏၵနယ္) စစ္အာဏာရွင္၏ အက်ဥ္းေထာင္ထဲ၌ က်ဆုံးခဲ့ သည္မွာ ဤ ၂ဝ၁ဝ တြင္ (၁၄) ႏွစ္ပင္ ျပည့္ေပၿပီ။ ဒီမိုကေရစီရရွိေရး တိုက္ပြဲကား ယေန႔တိုင္ ဆက္လက္ဆင္ႏႊဲ ေနၾကရဆဲ။ ဦးလွသန္းမွာမူ သမိုင္းေရးတာဝန္ုေက်ပြန္သည့္ ႏိုင္ငံ့သားေကာင္းတေယာက္အျဖစ္ သ မိုင္းစာမ်က္ႏွာေပၚတြင္ ကမၸည္းတင္ က်န္ရစ္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။

ဦးလွသန္းသည္ ၁၉၉ဝ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ခရီးသြားလာေရးခက္ခဲ႐ုံမက စည္း႐ုံးေရးလုပ္ရန္လည္း မလြယ္ကူေသာ ကိုကိုးကၽြန္း မဲဆႏၵနယ္၌ အ မ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ စြန္႔စြန္႔စား စားဝင္ေရာက္ အေရြးခံခ့ဲသူျဖစ္သည္။ အရပ္ ၅ ေပ ၆ လကၼခန္႔ အသား ညိဳညိဳ ပိန္ပိန္ပါးပါး ျဖစ္ေသာ္လည္း ဦးလွသန္းသည္ က်စ္လစ္ၾကံ့ခိုင္မႈ ရွိသူ ျဖစ္သည္။ ဥပေဒအက်ဳိးေဆာင္ ျဖစ္၍လားမသိ၊ အဝတ္အစားကို အၿမဲသပ္သပ္ရပ္ရပ္ ဝတ္ဆင္တတ္သည္။ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္သို႔လာသည့္အခါ တိုင္း ပင္နီတိုက္ပုံအက်ႌ အၿမဲဝတ္ေလ့ရွိသူ ျဖစ္သည္။ ေရွ႕ေနအျဖစ္ အ သက္ေမြးေသာ္လည္း စကားကိုလိုအပ္မွသာ ေျပာေလ့ရွိသည္ကို သတိ ထားမိသည္။

သူႏွင့္ စာေရးသူ ၁၉၉ဝ ေရြးေကာက္ပြဲ မတိုင္မီကပင္ ခင္မင္ရင္းႏွီးခဲ့သည္။ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ရန္ကုန္တိုင္း ႐ံုးတြင္ စာေရးသူ ႐ံုးအဖြဲ႔မွဴးတာဝန္ယူခဲ့စဥ္က ျဖစ္သည္။ ဦးတင္ေမာင္ဝင္း (အင္းစိန္ေထာင္ အတြင္း ၁၈၊၁၊ ၁၉၉၁။ တြင္ က်ဆုံးသူ အ မ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ခရမ္းလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္) ၏ မိတ္ဆက္ေပးမႈအရ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ၾကည့္ျမင္တိုင္ၿမိဳ႕ နယ္ ဥကၠ႒ ဦးလွသန္း၊ သူႏွင့္အတူ ပါလာသူ ဒုတိယဥကၠ႒ ဦးေက်ာ္သန္းတို႔ကို စတင္သိကြၽမ္းခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုစဥ္က ဦးလွသန္း သည္ အသက္အားျဖင့္ (၄၂) ႏွစ္မ်ွသာရွိေသးသည္။

ထိုစဥ္က ရန္ကုန္တိုင္း႐ံုးသည္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွ ထုတ္ျပန္သည့္ ေၾကညာခ်က္စာရြက္စာတမ္းမ်ားကို ေန႔စဥ္ (အခမဲ့) ျဖန္႔ေဝေပးခဲ့သည္၊ ထိုသို႔အခမဲ့ျဖန္႔ေဝႏိုင္ေစရန္ စာေရးသူ၏ စာေပမိတ္ေဆြမ်ားက လိုအပ္ေသာစကၠဴမ်ားကို လွဴဒါန္းခဲ့ၾက၍ျဖစ္သည္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစု ၾကည္၏ ၿမိဳ႕နယ္ဆိုင္းဘုတ္တင္ပြဲမ်ားတြင္ ေျပာၾကားသည့္ မိန္႔ခြန္းမ်ားကို လက္ႏွိပ္စက္ျဖင့္႐ိုက္ႏွိပ္၍၎၊ ကက္ဆက္ေခြ၊ ဗီဒီယိုေခြ အျဖစ္ကူးယူ၍၎၊ သက္သာေသာေစ်းႏႈန္းမ်ားျဖင့္ ရန္ကုန္တိုင္း႐ံုးက ျဖန္႔ေဝေပးခဲ့သည္။ ဗီဒီယိုေခြမိန္႔ခြန္း မဝယ္ႏိုင္သူမ်ားကို တိုင္း ႐ံုးက ငွားရန္းသည့္ စနစ္ျဖင့္လညး္ မ်ွေဝသည္။ ဦးလွသန္းသည္ ထိုမိန္႔ခြန္းေခြမ်ားကို သူပိုင္ေငြေၾကးစိုက္ထုတ္ကာ၊ ပုံမွန္ တက္တက္ ႂကြႂကြ ဝယ္ယူ၍ ၾကည့္ျမင္တိုင္ၿမိဳ႕နယ္အတြင္းရွိ လူထုထံ ျပန္လည္ျဖန္႔ေဝေပးေလ့ရွိသည္။ ကိုယ္တိုင္လည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ၏ ၿမိဳ႕နယ္၊ ရပ္ကြက္ ဆိုင္းဘုတ္တင္ပြဲမ်ားတြင္ အခါအားေလ်ာ္စြာ လိုက္ပါအားေပးတတ္သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ (၁၉၈၉-၉ဝ) ကာလမ်ား တြင္ ဦးလွသန္းႏွင့္ သူ႔ၿမိဳ႕နယ္တာဝန္ရွိသူမ်ားမွာ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ရန္ကုန္တိုင္း႐ံုးသို႔ ေန႔စဥ္ပုံမွန္လာၾကသူမ်ားတြင္ အပါအဝင္ျဖစ္သည္။ လာ တိုင္းလည္း ၿမိဳ႕နယ္စုံမွေရာက္လာၾကေသာ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဝင္မ်ား၏ အလြတ္သေဘာထိုင္ၾကသည့္ ေဆြးေႏြးဝိုင္းမ်ားတြင္ ဦးလွသန္း စိတ္ အားထက္ထက္သန္သန္ ပါဝင္ေဆြးေႏြးေလ့ရွိသည္။

ရန္ကုန္တိုင္း႐ံုးသို႔လာသည့္ အခါမ်ားတြင္ ရံဖန္ရံခါ ရန္ကုန္တိုင္းစည္း႐ံုးေရးအဖြဲ႔ဝင္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ ဆရာဦးထြန္းတင္ (တရား႐ံုးခ်ဳပ္ ေရွ႕ေန၊ ကိုကိုးကြၽန္း ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္း၊ ကြယ္လြန္)၊ ဦးတင္ေမာင္ဝင္း (ခရမ္း၊ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္၊ ကြယ္ လြန္)၊ ဦးျမင့္ (၁၉၇၄ အလုပ္သမားအေရး ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္း)၊ ဦးသိန္းတင္ (စာေရးဆရာ တင္သိန္းေမာင္၊ ဇန္နဝါရီ ၁၈ ၁၉၉၈ အက်ဥ္းက်ေနစဥ္ ရန္ကုန္ေဆး႐ံုႀကီး၌ ကြယ္လြန္သူ) စသူမ်ားႏွင့္လည္း မျပတ္ထိေတြ႔ေဆြးေႏြးေမးျမန္းမႈမ်ားလုပ္တတ္သည္။ မသိမီလိုက္ေသာ အတိတ္က ႏိုင္ငံေရးအျဖစ္အပ်က္မ်ား၊ အေတြ႔အႀကံဳမ်ား၊ အယူအဆမ်ားကို ဂရုတစိုက္ ေလ့လာမွတ္သားတတ္ သည္။ သူႏွင့္ စကားေျပာျဖစ္ေသာ အေတြ႔အႀကဳံမ်ားကို ျပန္စဥ္းစားၾကည့္မိမွ သူ၏ ႏိုင္ငံေရး၌ စိတ္ထက္သန္ပုံ၊ ပညာလိုလားပုံ၊ စာ ဖတ္အားေကာင္းပုံ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို အားက်အတုယူတတ္ပုံတို႔ကို ျပန္လည္ ျမင္ေယာင္လာသည္။

သူ႔ဘဝေနာက္ခံကို အၾကမ္းဖ်င္းၾကည့္လ်ွင္ သူသည္ တပ္မေတာ္ (ေရ) တြင္ အသက္ (၁၈) ႏွစ္ျပည့္ခ်ိန္ (၁၉၆၅) မွ စတင္စစ္မႈထမ္း ခဲ့သည္။ ရတနာပုံေရတပ္စခန္း၊ စစ္ေတြေရတပ္စခန္း၊ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္႐ံုး (ေရ)၊ ေရတပ္ကမ္းတက္တိုက္ခိုက္ေရးတပ္ရင္း၊ စစ္ ေရယာဥ္ (၁၁ဝ)၊ စစ္ေရယာဥ္ ရန္ႀကီးေအာင္ စသည့္ေနရာဌာနမ်ားတြင္ တာဝန္ထမ္းခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ စစ္မႈထမ္းရင္း သူ႔ဘဝတိုး တက္မႈအတြက္ မနားမေန ႀကိဳးစားပညာရွာခဲ့သည္။ လက္ေရးတိုပညာႏွင့္ စာရင္းအင္းပညာကို တပ္တြင္း၌ပင္ သင္ယူတတ္ျမာက္ခဲ့ သည္။ အတန္းပညာကိုလည္း တပ္တြင္းမွာပင္ ဆက္လက္အားထုတ္ သင္ယူခဲ့ရာ စစ္သက္ (၁ဝ) ႏွစ္ျပည့္သည့္ (၁၉၇၅) တြင္ တပ္ တြင္းမွပင္ (၁ဝ) တန္းကို ႐ူပေဗဒဂုဏ္ထူးျဖင့္ ေျဖဆိုေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးေနာက္တြင္ ပညာတတ္လိုစိတ္ ပိုမိုျပင္း ျပထက္သန္လာခဲ့သည္ဟု ဦးလွသန္းကေျပာဖူးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အသက္ (၃ဝ) ျပည့္သည့္ (၁၉၇၇) တြင္ တပ္မွ အၿငိမ္းစားယူ၍ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၌ ဥပေဒပညာ အဓိကျဖင့္ ပညာဆက္လက္သင္ယူ သည္၊ ၁၉၈ဝ ျပည့္ႏွစ္တြင္ သူ ဥပေဒ ဝိဇၨာဘြဲ႔ ရရွိခဲ့သည္။ ထို႔ ေနာက္ ေရွ႕ေနေလာကသို႔ေရာက္ရွိခဲ့ၿပီး၊ အထက္တန္းေရွ႕ေန၊ ဗဟိုတရား႐ံုးခ်ဳပ္ေရွ႕ေနအျဖစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံအႏွန္႔ တရား႐ံုးမ်ားတြင္ ဥ ပေဒအက်ဳိးေဆာင္အျဖစ္ လိုက္ပါေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ တရား႐ံုးခ်ဳပ္ေရွ႕့ေန ဦးလွသန္းသည္ ပညာတန္ဖိုးကို သိရွိလာသူျဖစ္သည့္အ ေလ်ာက္၊ တဖက္တြင္ ပရဟိတစိတ္ျဖင့္ ရပ္ေရးရြာေရးလူမႈေရးကိစၥမ်ားတြင္လည္း ပါဝင္ကူညီ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ ၁၉၇၈ မွ ၁၉၈၈ အထိ ၾကည့္ျမင္တိုင္ၿမိဳ႕နယ္ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းအဖြဲ႔တြင္ ႐ံုးအဖြဲ႔မွဴးတာဝန္ႏွင့္ သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရးအဖြဲ႔ အတြင္းေရးမွဴး တာ ဝန္မ်ားကိုလည္း မအားလပ္သည့္ၾကားမွ ဦးလွသန္း ထမ္းရြက္ခဲ့သည္။

၁၉၈၈ ျပည္သူ႔ဒီမိုကေရစီ အေရးေတာ္ပုံကာလတြင္ ဦးလွသန္းသည္ ရန္ကုန္ေရွ႕ေနမ်ားအစည္းအ႐ံုးႏွင့္အတူ လူထုဆႏၵေဖၚထုတ္ရာ တြင္ ပါဝင္ခဲ့သည္။ ၁၉၈၈ စက္တင္ဘာ (၂၇) တြင္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဖြဲ႔စည္းေပၚထြန္းလာေသာအခါ ဦးလွသန္းသည္ ၾကည့္ျမင္တိုင္ၿမိဳ႕နယ္တြင္ ၿမိဳ႕နယ္ေဆာ္ၾသေရးအဖြဲ႔ဝင္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ သူ၏ ႐ိုးသားမႈ ႀကိဳးစားမႈ ပရဟိတစိတ္ထားရွိမႈ လူမႈဆက္ဆံ ေရးေကာင္းမြန္မႈစသည့္ အရည္းအခ်င္းမ်ားေၾကာင့္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္အဖြဲ႔ဝင္မ်ားက သူ႔အား ၾကည့္ျမင္တိုင္ၿမိဳ႕နယ္ ပထမအႀကိမ္ ညီလာခံတြင္ ဥကၠ႒ အျဖစ္၎၊ ႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ညီလာခံကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္၎ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

ဤသို႔ျဖင့္ ပါတီစုံ ဒီမိုကေရစီအေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္က ၁၉၈၉ ႏိုဝင္ဘာ (၁ဝ) ရက္စြဲျဖင့္ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲ က်င္း ပမည့္ေန႔ရက္ႏွင့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္း အမည္စာရင္း (တင္သြင္းျခင္း၊ စိစစ္ျခင္း၊ ႐ုပ္သိမ္းျခင္း) တို႔ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း သည့္ ေန႔ရက္မ်ားေၾကညာခဲ့သည္။ ထိုေကာ္မရွင္ေၾကညာခ်က္ အမွတ္ (၃၂၆) အရ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲကို ၁၉၉ဝ ျပည့္ႏွစ္ ေမလ (၂၇) ရက္ေန႔တြင္က်င္းပမည္။ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္း အမည္စာရင္းမ်ားကို ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ (၂၈) မွ ၁၉၉ဝ ဇန္နဝါရီလ (၃) ရက္ေန႔အတြင္း တင္သြင္းၾကရမည္ျဖစ္သည္။ ဦးလွသန္းသည္ ၾကည့္ျမင္တိုင္ၿမိဳ႕နယ္ ပထမအႀကိမ္ညီလာ ခံတြင္ ဥကၠ႒ အျဖစ္၎၊ ႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာညီလာခံကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္၎ ေရြးခ်ယ္ခံထားရသူျဖစ္၍ ၾကည့္ျမင္တိုင္ၿမိဳ႕နယ္ ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းအျဖစ္ ေကာ္မရွင္သို႔ အမည္စာရင္းတင္သြင္းရမည္ ျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ ဦးလွသန္းက ရန္ကုန္တိုင္းအတြင္း ၿမိဳ႕နယ္ (၄၂) ခု၊ မဲဆႏၵနယ္ (၆၁) နယ္ ရွိသည့္အနက္ ကိုကိုးကၽြန္း မဲဆႏၵနယ္သို႔ သြား ေရာက္အေရြးခံမည့္ ကိုယ္စားလွယ္ မရွိျဖစ္ေနသည္ကို သတိျပဳမိပုံရသည္။ ထို႔ျပင္ ကိုကိုးကၽြန္းစုသည္ ကိုကိုးကၽြန္းႀကီး ကိုကိုးကၽြန္း ငယ္ႏွင့္ စားပြဲကၽြန္းဟူ၍ (၃) ကၽြန္းရွိသည့္အနက္ ကၽြန္းမႀကီး၌သာ လူေနမ်ားသည္။ အိႏၵိယသမုဒၵရာအတြင္းရွိ ထိုကၽြန္းစုကေလး သည္ ျမန္မာျပည္မ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚေဒသ၏ေတာင္ဖက္ မိုင္ ၂ဝဝ ခန္႔တြင္တည္ရွိသျဖင့္ သြားလာမႈလြယ္ကူလွသည္ မဟုတ္ေပ။ ေန ထိုင္သူအမ်ားစုမွာ ေရတပ္၊ ရဲအဖြဲ႔ႏွင့္ အရပ္ဖက္ဝန္ထမ္းမိသားစုမ်ား ျဖစ္သည္။ အုန္းၿခံ လုပ္ငန္းလုပ္သူ အရပ္သားမိသားစုမ်ားအပါ အဝင္ ကိုကိုးကၽြန္းၿမိဳ႕နယ္ လူဦးေရမွာ (၁ဝဝဝ) သာသာ ကေလးသာ ရွိသည္။ ဆႏၵမဲေပးခြင့္ရွိသူမွာ (၆၁၃) ဦးသာရွိ၍ စစ္တပ္ၾသဇာ လုံးဝ သက္ေရာက္ရာ ၿမိဳ႕နယ္လည္း ျဖစ္သည္။

ကိုကိုးကၽြန္းစုသည္ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္ စစ္တပ္က ပထမအႀကိမ္ အာဏာသိမ္းစဥ္က ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားကို အက်ဥ္းခ်ရာေနရာအျဖစ္ နာမည္ဆိုးျဖင့္ ထင္ရွားခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား၏ အစာငတ္ခံတိုက္ပြဲ ေအာင္ျမင္ၿပီးေနာက္ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္တြင္ ထိုကၽြန္း ေထာင္ဖ်က္သိမ္းခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို ကၽြန္းစုၿမိဳ႕နယ္တြင္ ေနထိုင္သူမ်ား၏ ဒီမိုကေရစီဆႏၵကို ျဖည့္ဆည္းေရး၊ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္အတြက္ လည္း ပထဝီအရအေရးပါသည့္ မဲဆႏၵနယ္တနယ္ မဆုံး႐ႈံးေရးအတြက္ ကိုကိုးကၽြန္း မဲဆႏၵနယ္သို႔သြားေရာက္ အေရြးခံရန္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ ေၾကာင္း ဦးလွသန္းက စကားစပ္၍ ေျပာဖူးသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ဦးလွသန္းအား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ကိုကိုးကၽြန္း မဲဆႏၵနယ္ တြင္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္အားကိုယ္စားျပဳယွဥ္ၿပိဳင္ရန္ လက္ခံအတည္ျပဳခဲ့သည္။

၁၉၉ဝ ေမလ (၄) ရက္ေန႔တြင္ ဦးလွသန္းႏွင့္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဝင္ (၄) တို႔ ကိုကိုးကၽြန္းစု ဆီသို႔ထြက္ခြာခဲ့ၾကသည္။ သူတို႔ မေရာက္မီကပင္ ကၽြန္းအာဏာပိုင္တို႔ထံ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကိုယ္စားလွယ္အား မည္သည့္အကူအညီမွမေပးရန္ ညႊန္ၾကားခ်က္ကေရာက္ႏွင့္ၿပီး ျဖစ္ပုံရေၾကာင္း ဦးလွသန္းက ေျပာျပဖူးသည္။ သူတို႔အဖြဲ႔ေနထိုင္ေရးကိုပင္ အာဏာပိုင္တို႔ကခက္ခဲေအာင္ လုပ္ထားသျဖင့္၊ ကိုယ္တိုင္ သစ္ဝါးခုတ္ၾကကာ ယာယီတဲေဆာက္ ေနခဲ့ရသည္။ သူ႔ကို တအိမ္တက္ဆင္း မဲဆြယ္စည္း႐ံုးခြင့္လည္းမျပဳ၊ စာရြက္စာတမ္းလက္ကမ္း စာေစာင္လည္း ေဝငွခြင့္မျပဳခဲ့ဟု ေျပာသည္။ မဲဆႏၵရွင္အမ်ားစုမွာ ဝန္ထမ္းမ်ားျဖစ္သျဖင့္ ဝန္ထမ္းအိမ္ယာမ်ားသို႔ သြားေရာက္လည္ ပတ္ျခင္းမျပဳပါဟုလည္း ဝန္ခံလက္မွတ္ေရးထိုးရန္ ဦးလွသန္းကို အာဏာပိုင္မ်ားက ဖိအားေပးခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ သူက လက္မွတ္မ ထိုးႏိုင္ဟု တင္းတင္းမာမာျငင္းဆိုခဲ့သည္။ သူအားလိုလိုလားလားဖိတ္ေခၚသည့္ အိမ္အခ်ဳိ႕သို႔ ဦးလွသန္း သြားေရာက္လည္ပတ္ခြင့္ ရ ခဲ့သည္၊ ထိုအိမ္မ်ားကတဆင့္ က်န္မဲေပးမည့္သူမ်ားထံ၊ သူႏွင့္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ သတင္းမ်ားေရာက္ရွိခဲ့သည္၊

သူ႔ၿပိဳင္ဘက္မွာ ေရတပ္စစ္လက္နက္ခဲယမ္းတပ္ (၂၄) တပ္မွဴး (အၿငိမ္းစား) ကိုကိုကၽြန္း မဆလပါတီယူနစ္ ဥကၠ႒ေဟာင္း ဦးေအာင္ သိန္း (တိုင္းရင္းသား စည္းလုံးညီညြတ္ေရးပါတီ) ျဖစ္သည္။ အိႏၵိယသမုဒၵရာအတြင္းမွ ျပည္မႏွင့္ အလွမ္းေဝးသည့္ ကၽြန္းစုကေလးမွ မဲဆႏၵရွင္ (၆၁၃) ဦးမွာ ဦးေအာင္သိန္းအား မဲေပးၾကရန္ ကၽြန္းအာဏာပိုင္တို႔က ေျပာထားၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း ကၽြန္းသူကၽြန္းသားတခ်ဳိ႕က ေျပာၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ဦးလွသန္းတို႔ရဲေဘာ္ငါးဦးအဖြဲ႔သည္ ရက္သတၱသုံးပတ္မွ် အခ်ိန္အေတာအတြင္း အကန္႔အသတ္မ်ားအၾကား မွ ကၽြန္းသူကၽြန္းသားတို႔ထံ ျပည္မမွ ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပုံသတင္းစကားမ်ားကို အေရာက္ပါးခဲ့ႏိုင္ၾကသည္။

ေမလ (၂၇) ရက္ေန႔တြင္ ကိုကိုးကၽြန္းစုရွိ မဲ႐ံု (၂) တြင္ ဆႏၵမဲေပးခြင့္ရွိသူ (၆၁၃) ဦးအနက္ (၄၃၂) ဦးလာေရာက္ မဲေပးခဲ့ၾကသည္။ ဦး လွသန္းက ၂၄၆ မဲ (၅၆.၉၄) ရာခိုင္ႏႈန္း၊ တစညကိုယ္စားလွယ္က ၁၈၆ မဲ (၄၃.ဝ၆) ရာခိုင္ႏႈန္းစီအသီးသီး ရရွိခဲ့ၾကသည္။ ေရတပ္ အ ၿငိမ္းစား အရာရွိႀကီးတဦးႏွင့္ ေရတပ္အၿငိမ္းစား ရဲေဘာ္တဦးတို႔၏ အားၿပိဳင္ပြဲလည္းျဖစ္သည္။ စစ္အာဏာျဖင့္ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားသည့္ မဲ ဆႏၵနယ္ျဖစ္၍ ဦးလွသန္း၏ေအာင္ပြဲမွာ ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပုံ ေအာင္ျမင္မႈအတြက္ ထူးျခားထင္ရွားသည့္ လကၡဏာဟု ဆိုႏိုင္ သည္။ သူတို႔ (ရဲငါးေဘာ္) အား ရန္ကုန္အျပန္ခရီးတြင္ ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ် ႀကိဳဆိုဂုဏ္ျပဳခဲ့ၾကသည္။

အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္သည္ မဲဆႏၵနယ္ (၄၈၅) ေနရာအနက္မွ (၄၄၇) ေနရာတြင္ ဝင္ေရာက္အေရြးခံခဲ့ရာ၊ (၃၉၂) ေနရာအႏိုင္ ရခဲ့သည္။ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ေရြးေကာက္ၿပီးေသာ္လည္း လႊတ္ေတာ္ေပၚေပါက္လာျခင္း မရွိသျဖင့္၊ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ၁၉၉ဝ ဇူလိုင္လ (၂၈-၂၉) တြင္ ဂႏၵီခမ္းမ၌ ပထမအႀကိမ္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၏ ပဏာမညႇိႏႈိင္းအစည္းအေဝးႀကီး က်င္းပခဲ့သည္။ ဂႏၵီခမ္းမေၾကညာစာတမ္းထုတ္ျပန္ကာ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ေခၚယူဖြဲ႔စည္းေရးသေဘာထားကို ျပည္သူသို႔ အသိေပးခဲ့ သည္။ ဂႏၵီအစည္းအေဝးမတိုင္မီတရက္ (၂၇ ဇူလိုင္ ၁၉၉ဝ) တြင္ နဝတအဖြဲ႔ကလည္း ေၾကညာခ်က္အမွတ္ (၁/၉ဝ) ကို ထုတ္ျပန္ခဲ့ သည္။ (၁/၉ဝ) ၏အႏွစ္ခ်ဳပ္မွာ ယာယီဖြဲ႔စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲ၍ အစိုးရဖြဲ႔စည္းျခင္းကို မည္သည့္နည္းႏွင့္မၽွ လက္မခံ၊ ထိုသို႔ ေဆာင္ရြက္ပါက ထိေရာက္စြာ အေရးယူမည္ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို ပစ္ပယ္ေၾကာင္း။ ျပည္သူ႔ ဆႏၵသေဘာထားကို ဥပေဒအရ၎။ က်င့္ဝတ္သိကၡာအရ၎ နဝတ က မေလးမစားလုပ္လိုက္ျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။

ဆက္လက္၍ ၁၉၉ဝ စက္တင္ဘာ (၆) ရက္ေန႔တြင္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ (ယာယီ) ဥကၠ႒ ဦးၾကည္ ေမာင္ အား (၁/၉ဝ) ကို ဆန္႔က်င္မႈျဖင့္ ဖမ္းဆီးလိုက္ျခင္းျဖင့္ နဝတ က အဖြဲ႔ခ်ဳပ္အားစတင္ ၿဖိဳခြဲေတာ့သည္။ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးေနာက္ (၂) ေက်ာ္လာသည္အထိ စစ္အုပ္စုက အာဏာစြန္႔လႊတ္မည့္ လကၡဏာမျပေတာ့။ သို႔ျဖင့္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွ ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္အခ်ဳိ႕သည္ ျပည္သူ႔ဒီမိုကေရစီ ဆႏၵကိုျဖည့္ဆည္းႏိုင္ေရးအတြက္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ေဆြးေႏြးမႈမ်ား လုပ္ခဲ့ၾက သည္။ ယင္းသို႔ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားျပဳလုပ္ၾကသည့္အနက္ ၁၉၉ဝ စက္တင္ဘာ (၂၉) ေန႔တြင္ အမရပူရၿမိဳ႕မဲဆႏၵနယ္ (၂) ျပည္သူ႔လႊတ္ ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ဦးဘဘြား ေနအိမ္၌ ျပဳလုပ္ေသာ ယာယီအစိုးရဖြဲ႔စည္းေရး လ်ွဳိ႕့ဝွက္ အစည္းအေဝး၊ စက္တင္ဘာ (၃ဝ) မန္းအ ေနာက္ေတာင္ၿမိဳ႕နယ္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္႐ံုး၌ျပဳလုပ္ေသာ ယာယီအစိုးရဖြဲ႔စည္းေရး လ်ွဳိ႕ဝွက္အစည္းအေဝးႏွင့္ ၁၉၉ဝ ေအာက္တိုဘာ (၁) အမာ ခံ (၆) ဦး ယာယီစင္ၿပိဳင္အစိုးရဖြဲ႔စည္းေရး အစည္းအေဝးမ်ားလည္း အပါအဝင္ျဖစ္သည္။

ဦးလွသန္းသည္ စက္တင္ဘာ (၂၉၊၃ဝ) အစည္းအေဝးမ်ားတြင္ တက္ႂကြစြာပါဝင္ ေဆြးေႏြးခဲ့သည္။ ေအာက္တိုဘာလတြင္ ထိုအစည္း အေဝးသတင္းမ်ား ေပါက္ၾကားသျဖင့္ အဖြဲခ်ဳပ္ဝင္မ်ား၊ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား အမ်ားအျပားကို နဝတ က ပိုက္စိပ္ တိုက္ဖမ္းေတာ့သည္။ ထိုအဖမ္းခံသူမ်ားထဲတြင္ ဦးလွသန္းလည္း ပါဝင္သည္။ စုစုေပါင္း ၃၅ ဦးကို ျပစ္မႈဆိုင္ရာ ဥပေဒပုဒ္မ ၁၂၂(၁) ႏွင့္ ၁၂၄ တို႔ျဖင့္ တရားစြဲျခင္းခံရသည္။ ၁၉၉၁ ဇန္နဝါရီလ (၁၅) တြင္ စတင္႐ံုးတင္တရားစြဲဆို၍ ဧၿပီလ (၃ဝ) တြင္ စီရင္ခ်က္ခ်ခဲ့ သည္။

ဦးခ်စ္တင္ (မင္းလွ၊လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္)၊ ဦးျမဝင္း (အဂၤပူ ၁၊ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္)၊ ဦးလွထြန္း (ၾကည့္ျမင္တိုင္၊ လႊတ္ ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္)၊ ဦးထြန္းေအာင္(ေရတာရွည္ ၂၊ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္)၊ ဦးေအာင္ဆန္းျမင့္ (ၿမိဳင္ ၁၊ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စား လွယ္)၊ ဦးေစာလႈိင္ (အင္းေတာ္ ၊လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္)၊ ဦးျမင့္ၾကည္ (ကသာ ၊လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္)၊ ဦးသိန္းထြန္း (သဲ ကုန္း၊ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္)၊ ဦးရဲထြ႗္ (ဒိုက္ဦး ၊လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္)၊ ဦးခင္ေမာင္သိန္း(ခင္ဦး ၁၊ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စား လွယ္)၊ ဦးေသာင္းျမင့္ (ခင္ဦး ၂ ၊လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္)၊ ဦးသိန္းေဖ (ကန္႔ဘလူ ၁ ၊ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္)၊ ေဒါက္တာျမင့္ ႏိုင္ (ကန္႔ဘလူ ၂ ၊လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္)၊ ေဒၚခင္စန္းလႈိင္ (ဝက္လက္ ၂ ၊လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္)၊ ေဒၚစန္းစန္းဝင္း (အလုံ၊ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္)၊ ေဒၚစန္းစန္း (ဆိပ္ကမ္း၊ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္)၊ ေဒါက္တာ ေမာင္ေမာင္လတ္ (သာေကတ၊ လႊတ္ ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္)၊ ဦးေက်ာ္သြင္ (ခရမ္း ၁၊ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္)၊ ဦးလွသန္း (ကိုကိုးကၽြန္းစု ၊လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္)၊ ဦး သာဆိုင္ (တြံေတး ၁ ၊လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္)၊ ေဒါက္တာ ေဇာ္ျမင့္ေမာင္ (အမရပူရ ၁ ၊လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္)၊ ဦးဘဘြား (အမရပူရ ၂၊ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္)၊ ေဒါက္တာစိုးလင္း (မန္း အေနာက္ေတာင္ ၁၊ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္)၊ ဦးတင္ေအာင္ ေအာင္ (မန္း အေနာက္ေျမာက္ ၁၊ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္)၊ ေဒၚအုန္းၾကည္ (ျမစ္သား ၁၊ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္)၊ ေဒါက္တာ ေဇာ္ျမင့္ (ဟသၤာတ ၂၊ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္)၊ ဦးပိုက္ကို (ပခုကၠဴ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ၿမိဳ႕နယ္ စည္း) ႏွင့္ ေဒၚဝင္းေမ (စစ္ကိုင္းတိုင္းစည္း)၊ စုစုေပါင္း (၂၈) ဦးမွာ ဥပေဒပုဒ္မ ၁၂၂(၁) ႏိုင္ငံေတာ္အား သစၥာေဖါက္ဖ်က္ ပုန္ကန္မႈျဖင့္ ေထာင္ဒဏ္ (၂၅) ႏွစ္စီ အျပစ္ေပးခံရ သည္။

ဦးခင္ေမာင္ေဆြ (စမ္းေခ်ာင္း ၊လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္)၊ ဦးႏိုင္းႏိုင္း (ပုဇြန္ေတာင္ ၊လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္)၊ ဦးစိန္လွဦး (အင္းစိန္ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္)၊ ဦးေစာေနဒြန္း (အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ေပါက္ေခါင္းၿမိဳ႕နယ္ ဥကၠ႒)၊ ဦးတင္ေမာင္ဝင္း (စာေရးဆရာ ေလးကိုတင္)၊ ဦး ေဖေအာင္လင္း ႏွင့္ ေဒၚေရႊဝါစိုးတို႔ (၇) ဦးမွာ ျပစ္မႈဆိုင္ရာ ဥပေဒပုဒ္မ ၁၂၄ ႏိုင္ငံေတာ္အား သစၥာေဖါက္ဖ်က္ ပုန္ကန္မႈႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း ၍ သတင္းထိန္ခ်န္မႈအရ ေထာင္ဒဏ္ (၁ဝ) ႏွစ္စီ အျပစ္ေပးခံရသည္။

ထို ယာယီအစိုးရဖြဲ႔စည္းေရး အမႈကိစၥႏွင့္ ၿငိစြန္းသျဖင့္ ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္စစ္ေဆးေနစဥ္ ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းမႈျပင္းထန္သျဖင့္ ဦးေမာင္ကို (အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၊ဗဟိုအလုပ္သမား ဦးစီးအဖြဲ႔) သည္ ၁၉၉ဝ ႏိုဝင္ဘာ (၉) ရက္ေန႔တြင္ ေရၾကည္အိုင္ စစ္ေထာက္လွမ္း ေရးအခ်ဳပ္၌ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္။ ဦးတင္ေမာင္ဝင္း (ခရမ္း ၂ ၊လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္) သည္လည္း ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ခံရၿပီးေနာက္ ေဆးဝါးႏွင့္ အစားအစာျဖတ္ေတာက္ခံရ သျဖင့္ အင္းစိန္တြဲဖက္ေထာင္ ကၽြန္းတိုက္၌ ဇန္နဝါရီ ၁၈၊ ၁၉၉၁ တြင္ ကြယ္လြန္ခဲ့ရသည္။

ဦးလွသန္း (ကိုကိုးကၽြန္းမဲဆႏၵနယ္၊ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္) သည္လည္း ေဆးဝါးကုသမႈ ႏုံခ်ာညံ့ဖ်င္းလွ႐ံုမက၊ လူမဆန္စြာျပဳမူ ဆက္ဆံရာ၌ နာမည္ဆိုးျဖင့္ေက်ာ္ၾကားေသာ အင္းစိန္ေထာင္တြင္ တခါသုံးေဆးထိုးအပ္ မသုံးမႈေၾကာင့္ (HIV/AIDS) ေရာဂါကူးစက္ ခံရ၍ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ (၂) ရက္ေန႔အသက္ (၅ဝ) မျပည့္မီတြင္ ကြယ္လြန္ခဲ့ရသည္။

ဦးလွသန္းသည္ သူ႔က်န္းမာေရးကို သူ အလြန္ဂ႐ုစိုက္သူ ျဖစ္သည္။ အင္းစိန္ေထာင္၊ တိုက္ ၄ (အတို) တြင္ သူႏွင့္အတူ စာေရးသူေန ခဲ့ဖူးသည္။ မိလႅာခ်ခြင့္ေပးခ်ိန္၊ ေရခ်ဳိးခြင့္ေပးခ်ိန္မ်ားတြင္ ဦးလွသန္းသည္ ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားေလ့က်င့္ခန္းမ်ား အၿမဲလိုလို လုပ္ေလ့ရွိ သည္။ အျခားသူတို႔ကိုလည္း က်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္ရန္၊ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ရန္ပင္ သူက တိုက္တြန္းႏႈိးေဆာ္တတ္ေသးသည္။ စာေရးသူ မွတ္မိသေလာက္ သေဘာမဆိုးေသာ ေထာင္ဝါဒါမ်ားက ေရခ်ဳိးၿပီးေနာက္ တိုက္ခန္းမပိတ္ေသးဘဲ၊ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနခြင့္ျပဳလွ်င္ တိုက္ခန္းနံပတ္ (၁၉) တြင္ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးၾကၿမဲျဖစ္သည္။ ထိုေဆြးေႏြးဝိုင္းတြင္ ဦးလွသန္း အၿမဲထက္ထက္သန္သန္ ပါဝင္တတ္ သည္ကို မွတ္မိေနသည္။

ထိုစဥ္က တိုက္ခန္း (၁၉) တြင္ ျပည္သူ႔တိုးတက္ေရးပါတီ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ ေကာ္မတီဝင္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ ဦးျမစိန္ (စာေရးဆ ရာ စိန္မင္း)၊ ဦးေလးျမင့္ (စာေရးဆရာလွကြန္႔)၊ ဦးဟန္တင့္ (ကြယ္လြန္) ႏွင့္ ဦးေသာင္းထိုက္ (ကြယ္လြန္) တို႔ ေနၾကသည္။ စာေရး သူက အခန္း (၂၃) တြင္ ဦးခ်ဳိ (က်ဳိကၼေရာ) ႏွင့္၎ ဦးလွသန္းက အခန္း (၂၇) တြင္ဦးျမဝင္း (အဂၤပူ ၁၊ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္၊ ယခု အေမရိကန္တြင္ေနသူ) ႏွင့္၎ ေနရသည္။ စကားေျပာခြင့္အခ်ိန္ကေလးရတိုင္း အခန္း (၁၉) စကားဝိုင္းတြင္ ဦးလွသန္းကို ပုံမွန္ ေတြ႔ရတတ္သည္။ ထို႔ျပင္ ဦးလွထြန္း (ၾကည့္ျမင္တိုင္၊ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္)၊ ေဒါက္တာ ေမာင္ေမာင္လတ္ (သာေကတ၊ လႊတ္ ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္၊ ကြယ္လြန္္)၊ ဦးေက်ာ္သြင္ (ခရမ္း ၁ ၊လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္၊ယခု ေနာ္ေဝ)၊ ေက်ာင္းသားမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ကို တင့္ဆန္း(ရကသ)၊ ကိုၿပဳံးခ်ဳိ (ရကသ)၊ ကိုယဥ္ေထြး (လူ႔ေဘာင္သစ္၊ယခု ေနာ္ေဝ)၊ ကိုဝင္းသိန္းႏွင့္ ကိုစိန္လႈိင္ (သုံးေရာင္ျခယ္) တို႔ လည္း (၄) တို တိုက္မွာပင္ရွိေနၾကသည္။ (၁၉၉၃-၉၄) ကာလျဖစ္၍ ထိုစဥ္က ႏိုင္ငံေရးတိုက္ဝင္းမ်ားတြင္ လႊမ္းမိုးေနေသာအ ေၾကာင္းအရာမွာ အမ်ဳိးသားညီလာခံ တက္သင့္၊ မတက္သင့္ ကိစၥပင္ျဖစ္သည္။ ညီလာခံက ခ်မွတ္လိုက္ေသာ အေျခခံမူ (၆) ခ်က္ အ နက္၊ (အမ်ဳိးသားႏိုင္ငံေရး ဦးေဆာင္မႈ အခန္းက႑တြင္ တပ္မေတာ္က ပါဝင္ထမ္းေဆာင္ေရး) ဆိုသည့္ နံပတ္ (၆) အခ်က္ကို လက္ ခံသင့္ မသင့္ဆိုေသာ ျပႆနာက အဓိက အျငင္းပြားစရာ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။

ဦးလွသန္းသည္ တပ္မေတာ္ (ေရ) တြင္ ၁၂ ႏွစ္မွ် စစ္မႈထမ္းခဲ့ဖူးသူျဖစ္ေသာ္လည္း ထိုကိစၥကို စဥ္းစားရာ၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂိၢဳလ္မ်ားကဲ့ သို႔ေတြေဝမႈမရွိ။ သူက တပ္မေတာ္သည္ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး၏ စီမံကြက္ကဲမႈေအာက္၌ သာရွိရမည္ဟု ယူဆသူျဖစ္သည္။ ဦးလွ သန္းသည္ တကၠသိုလ္တြင္ ဥပေဒပညာသင္ယူစဥ္က ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒဘာသာရပ္ကို ေလ့ေလာသင္ယူခဲ့ရသူျဖစ္သည္။ ထို႔ ေၾကာင့္ တိုက္ခန္းနံပတ္ (၁၉) ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးဝိုင္းမ်ား၌ ဥပေဒဆိုင္ရာ ကိစၥရပ္မ်ားဆိုလွ်င္ သူက ဒိုင္ခံရွင္းျပတတ္သည္။ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ တြင္ တာဝန္ရွိသူျဖစ္လာေသာအခါ သူသည္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ပိုမိုဖတ္႐ႈေလ့လာျဖစ္ေၾကာင္းလည္း ေျပာျပဖူးသည္။ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ တက္သုတ္႐ိုက္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ရသျဖင့္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒတြင္ အားနည္းခ်က္မ်ားရွိခဲ့ေၾကာင္း သူက ေဝဖန္ျပဖူးသည္။ အဓိကအားနည္းခ်က္မွာ တိုင္းရင္းသားမ်ားအား တန္းတူအခြင့္အေရးေပးရန္ ပ်က္ကြက္ခဲ့မႈျဖစ္ေၾကာင္း သူက ေထာက္ျပဖူးသည္။ တာဝန္ရွိသည့္ ဖဆပလ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ထိုအားနည္းခ်က္မ်ားကို အခ်ိန္မီ မျပင္ဆင္ႏိုင္ခဲ့သည့္အျပင္၊ မိမိတို႔ အုပ္စု အာဏာၿမဲေရးကို အာ႐ံုစိုက္ေနခဲ့သျဖင့္ တိုင္းျပည္ဖ႐ိုဖရဲျဖစ္ရသည္ဟူေသာ သူ႔ေဝဖန္ခ်က္ကို မွတ္မိေနေသးသည္။

ဦးျမစိန္ (စာေရးဆရာ စိန္မင္း) က ထိုစဥ္က အေၾကာင္းမ်ားကို ျပန္ေျပာျဖစ္တိုင္း ဦးလွသန္းသည္ သူ အထူးေလးစားသူမ်ားအနက္ တြင္ တဦးျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပတတ္သည္။ အထူးသျဖင့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္တဦးအေနျဖင့္ ျပည္သူဘက္က ရပ္ရမည္၊ ျပည္သူ႔အက်ဳိးစီးပြားကို ကာကြယ္ရမည္ဆိုသည္ကို ေကာင္းစြာသိရိွသူ၊ ႏိုင္ငံေရးအျမင္ ရွင္းလင္းသူဟု ဦးျမစိန္က ဦးလွသန္းအေပၚ မွတ္ခ်က္ေပးဖူးသည္။

တိုက္ပိတ္ခံထားရသည့္ အခ်ိန္မ်ားတြင္ ဦးလွသန္းသည္ ပလပ္စတစ္လက္ဆြဲအိပ္မ်ား ထိုးျခင္းျဖင့္ ၿငီးေငြ႔ဖြယ္အခ်ိန္မ်ားကို ေက်ာ္ျဖတ္ ေလ့ရွိသည္။ မိသားစုမ်ား ေထာင္ဝင္စာလာေတြ႔သည့္အခါ ငါးပိေက်ာ္ ငါးေျခာက္ေက်ာ္အစရွိသည့္ စားေသာက္စရာမ်ားကို ပလပ္စ တစ္အိပ္မ်ားျဖင့္ ထည့္ေပးေလ့ရွိသည္။ ထိုပလပ္စတစ္အိပ္မ်ားကို သန္႔စင္ေအာင္ေဆးေၾကာ၍ ဝွက္ထားရသည့္ ဘလိတ္ဓါး တျခမ္း ပဲ့ေလးျဖင့္ ညီညီညာညာ စိပ္ျဖာရသည္။ ၿပီးမွ စိပ္ျဖာထားေသာ ပလပ္စတစ္ျပားကေလးမ်ားကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ရာဂဏန္းမ်ားစြာ ရရွိေအာင္ နန္းဆြဲရသည္။ ထို ပလပ္စတစ္ နန္းႀကိဳးမ်ားကို အသုံးျပဳ၍၊ ဒီဇိုင္းလက္ရာေျမာက္သည့္ လက္ဆြဲအိပ္မ်ားထိုးျခင္း ျဖစ္ သည္။ ဦးလွသန္း၏ လက္ရာ လက္ဆြဲအိပ္မ်ားမွာ မည္ကာမတၲ အျဖစ္မွ်ထိုးယက္ထားျခင္း မဟုတ္ေပ။ စိတ္ကူးစိတ္သန္းေကာင္း ေကာင္း အေရာင္အစပ္အဟပ္ညီညီျဖင့္ ဒီဇိုင္းလွလွ အိပ္ကေလးမ်ားျဖစ္လာေအာင္ ထိုးထားျခင္းျဖစ္သည္။

ဤသည္ကို ၾကည့္၍ ဦးလွသန္းတြင္ အႏုလက္မႈပညာ၌လည္း ထူးခၽြန္သည့္အရည္အခ်င္းမ်ား စိတ္ကူးစိတ္သန္းေကာင္းမ်ားရွိေန သည္ကို သိရသည္။ ထိုသို႔သူကိုယ္တိုင္ လုပ္သည့္ လက္မႈပညာ ပစၥည္းကေလးမ်ားျဖင့္ အျပင္မွ မိသားစုႏွင့္ မိတ္ေဆြမ်ားကို လက္ ေဆာင္ေပးတတ္သည္။ တနည္းအားျဖင့္ ျပင္ပမွ မိသားစုႏွင့္ မိတ္ေဆြ သဂၤဟမ်ား၏ ေမတၱာေစတနာ စာနာေထာက္ခံမႈတို႔ကို သူ႔ လက္မႈပညာ လက္ရာကေလးမ်ားႏွင့္ ေမတၲာတုန္႔ျပန္ျခင္း ျဖစ္သည္။ သူ႔လက္ရာ တခုၿပီးတိုင္းလည္း ရဲေဘာ္ရဲဘက္မ်ားကိုျပ၍ လို အပ္ခ်က္ရွိ မရွိ ေဝဖန္ခိုင္းတတ္သည္။ အျခား အိပ္ထိုးလိုသူမ်ားကိုလည္း သူက အိပ္ထိုးနည္း သင္ေပးတတ္ေသးသည္။ (၄) တို တိုက္တြင္ သူႏွင့္ ထိေတြ႔ဆက္ဆံရင္း ဦးလွသန္းသည္ စိတ္ေနစိတ္ထား ႏုညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသူ၊ အႏုပညာစိတ္ရွိသူ၊ လူသားဆန္သူျဖစ္ ေၾကာင္း ပိုမိုနားလည္ခဲ့ရသည္။ ၁၉၉၄ ဧၿပီလတြင္ စာေရးသူ (၅) တိုက္သို႔ေျပာင္းရေသာအခါသူႏွင့္ အဆက္ျပတ္သြားသည္။ သို႔ ေသာ္ ေထာင္ဝင္စာထြက္သည့္အခါ အမွတ္မထင္ ေတြ႔ျဖစ္ႏႈတ္ဆက္ျဖစ္ျခင္းမ်ဳိးေတာ့ ရွိသည္။ ထိုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာေလာက္တြင္ စာေရးသူ (၃) တိုက္သို႔ေျပာင္းရျပန္သည္။ ဦးလွသန္းကေတာ့ (၄) တို တိုက္မွာပင္ ရွိေနဆဲျဖစ္သည္။

(၃) တိုက္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား တာဝန္ယူျပဳစုသည့္ ေထာင္တြင္းလူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖါက္မႈ အစီရင္ခံစာတြင္ လူတရာေက်ာ္ လက္မွတ္ေရးထိုး၍ ကုလသမဂၢသို႔လွ်ဳိ႕ဝွက္ေပးပို႔စဥ္က ဦးလွသန္း၏ လက္မွတ္လည္းပါဝင္ခဲ့သည္။ သူ ညေနတိုင္းဖ်ားသျဖင့္ ေဆး ထိုး ေဆးေသာက္ေနရေၾကာင္း သတင္းၾကားရသည္။ သူ႔အဖ်ားကို ငွက္ဖ်ားဆိုကာ ေထာင္ေဆးမွဴးက ေဆးထိုးေပးေနသည္မွာ လခ်ီ ၍ၾကာသည္။ ေနာက္ မေပ်ာက္ေတာ့မွ သလိပ္စစ္ရာ၊ တီဗီ အဆုတ္ေရာဂါဟုဆိုကာ ေဆးေျပာင္းထိုးျပန္သည္။ အင္းစိန္အက်ဥ္း ေထာင္ ကို ၁၈၆၅ ခုႏွစ္ခန္႔က ေဆာက္လုပ္သည္။ ၿဗိတိသွ်ကိုလိုေခတ္၊ ဖဆပလေခတ္၊ မဆလေခတ္၊ နဝတေခတ္ အဆက္ဆက္ ႏွစ္တရာေက်ာ္ လူေပါင္းမေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ အက်ဥ္းခ်ထားခဲ့သျဖင့္ ေရာဂါဘယပိုးမႊားအစုံ ခိုေအာင္းေနေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မူလ က က်န္းက်န္းမာမာရွိေသာ ဦးလွသန္းမွာ ေရာဂါကူးစက္ခံရပုံရသည္။ လတ္ဆတ္သန္႔ရွင္းေသာ ရိကၡာကို မမွီဝဲရ၊ သန္႔ရွင္းသည့္ေရမ ေသာက္ရ၊ ေလေကာင္းေလသန္႔မ႐ွဴ႐ႈိက္ရ၊ ေနေရာင္ျခည္အလုံအေလာက္မရရွိဘဲ၊ တိုက္ပိတ္ခံထားရျခင္းေၾကာင့္ ေရာဂါကူးစက္ရန္ အလြန္လြယ္သည့္ေနရာျဖစ္သည္။ ပိုဆိုးသည္မွာ မက်န္းမာသည့္အခါ သန္႔ရွင္းသည့္ တခါသုံးေဆးထိုးအပ္ျဖင့္ မဟုတ္ဘဲ၊ ၿပီးစလြယ္ ႀကဳံရာအပ္ျဖင့္ ေဆးထိုးခံရျခင္းျဖစ္သည္။ အရက္ျပန္ကိုပင္ က်က်နန အသုံးျပဳျခင္းမရွိ။ သက္ဆိုင္ရာအိမ္မ်ားက ခက္ခက္ခဲခဲ တခါ သုံးအပ္ ပို႔ေပးေသာ္လည္း ကိုယ့္အပ္ကို သိမ္းထားခြင့္မရွိ၊ သူတို႔ထံ၌သာ ေပးအပ္ထားရသည္။ တကယ္ေဆးထိုးသည့္အခါ ကိုယ္အပ္ ႏွင့္ကိုယ္သုံးရျခင္းဟုတ္ မဟုတ္ စိစစ္ရန္မလြယ္။ သို႔ျဖင့္ ဦးလွသန္းမွာ ေနာက္ဆုံးအိပ္ယာတြင္လဲကာ ေဆး႐ံုတင္ရသည္အထိ ျဖစ္ရ ေတာ့သည္။ ေဆး႐ံုတြင္ စစ္ေဆးခ်ိန္က်မွ သူ႔တြင္ (HIV/AIDS) ေရာဂါကူးစက္ခံေနရသည္ကို သိရေတာ့သည္။

ေထာင္တြင္း လူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖါက္မႈအစီရင္ခံစာ အျပင္သို႔ေရာက္သြားခဲ့သျဖင့္ ၁၉၉၅ ေအာက္တိုဘာလထဲတြင္ အင္းစိန္ေထာင္ ႏိုင္ငံေရးတိုက္ဝင္းအတြင္း စစ္ေထာက္လွမ္းေရးက ဝင္ေရာက္စီးနင္းရွာေဖြခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားအမ်ားအျပား အေမွာင္ တိုက္ပိတ္ ခံၾကရသည္။ ၾကမ္းတမ္းစြာ စစ္ေၾကာေမးျမန္းခံၾကရသည္။ ဆရာဦးဝင္းတင္၊ ေဒါက္တာ ေဇာ္ျမင့္ေမာင္ (အမရပူရ ၁၊ လႊတ္ ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္)၊ ေဒါက္တာျမင့္ႏိုင္ (ကန္႔ဘလူ ၂၊ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္)၊ ဦးႏိုင္းႏိုင္း (ပုဇြန္ေတာင္၊ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စား လွယ္)၊ ေဒါက္တာခင္ေဇာ္ဝင္း၊ မ်ဳိးျမင့္ၿငိမ္း၊ ကိုထြန္းဝင္း(မင္းဗ်ားစီးနင္းမႈ) ႏွင့္ စာေရးသူတို႔မွာ စစ္ေခြးတိုက္တြင္ တိုက္ပိတ္ခံရသည္၊

ထိုကာလတြင္ ဦးလွသန္းသည္ (HIV/AIDS) ေရာဂါကူးစက္ခံရ၍ ရန္ကုန္ေဆး႐ံုႀကီး ေျမေအာက္အခ်ဳပ္ခန္း၌ ေရာက္ရွိေနသည္။ ေဆး႐ံုတင္ထားေသာ္လည္း စနစ္တက် ေဆးဝါးကုသမႈ ရရွိသည္မဟုတ္။ ဦးလွသန္းသည္ ယုံၾကည္ခ်က္အလြန္ ခိုင္မာသူျဖစ္သည္ဟု သူႏွင့္အတူ ေဆး႐ံုအခ်ဳပ္ခန္းတြင္ အတူေနခဲ့ဖူးသည့္ ခရမ္းရဲစခန္းမွ ရဲတပ္သားတဦး (အမည္ မမွတ္မိ) က ျပန္ေျပာျပသည္။ ၁၉၈၈ ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပုံ ဘာေၾကာင့္ ေပၚေပါက္ခဲ့ရသည္ဆိုျခင္းကို ဦးလွသန္းက ေဆး႐ံုအခ်ဳပ္တြင္ မေမာႏိုင္ မပန္းႏိုင္ရွင္းျပတတ္ပုံ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေၾကာင္း၊ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္အေၾကာင္း၊ အမ်ဳိးသားညီလာခံကို ဘာေၾကာင့္ အတုအေယာင္ဟု ဆိုႏိုင္ေၾကာင္း၊ စသည္တို႔ကိုလည္း သူတို႔အား ဦးလွသန္းကရွင္းျပပုံတို႔ကို ထို ရဲသားေဟာင္း လူငယ္က ေျပာျပခဲ့သည္။ ရဲအထူးသ တင္းတပ္ဖြဲ႔ႏွင့္ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးဘက္မွ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ေန႔စဥ္လာ၍ ဦးလွသန္းအား ႏိုင္ငံေရးမလုပ္ေတာ့ရန္၊ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စား လွယ္အျဖစ္မွ ႏႈတ္ထြက္ရန္ လာေျပာၾကသည္ကိုေတြ႔ရၿပီး၊ ဦးလွသန္းက လုံးဝမႏႈတ္ထြက္ႏိုင္ဟု ျငင္းဆိုခဲ့ပုံတို႔ကိုလည္း ထိုလူငယ္က ပင္ ေျပာျပခဲ့သည္။

ေနာက္ဆုံးတြင္ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးက ဦးလွသန္းအတြက္ လိုအပ္သည့္ေဆးမ်ားကို ႏိုင္ငံျခားမွ မွာထားေၾကာင္း၊ ဦးလွသန္း အေန ျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးမွ ႏႈတ္ထြက္မွသာ ထိုေဆးဝါးမ်ားျဖင့္ ကုသေပးမည္ျဖစ္သည္ဟု အၾကပ္ကိုင္ခဲ့ပုံကိုလည္း ထိုလူငယ္က ေျပာျပခဲ့သည္။ ဦးလွသန္းက ေဆးကုသမႈ မေပးလိုလွ်င္လည္း ရွိေစ၊ သူ႔အေနျဖင့္ လူထုက အပ္ႏွင္းထားသည့္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္မွ လုံးဝ ႏႈတ္ထြက္မည္ မဟုတ္၊ အေသသာခံ သြားမည္ဟု ခိုင္ခိုင္မာမာ တုန္႔ျပန္ခဲ့ေၾကာင္း အဆိုပါ လူငယ္မွတဆင့္ ျပန္ၾကားခဲ့ရသည္။ ဦးလွသန္းကား သူ႔သႏၷိ႒ာန္ႏွင့္အညီ ယုံၾကည္ခ်က္ကို မစြန္႔လႊတ္ခဲ့။ သူ၏ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္မ်ားကို တည္ၿငိမ္စြာရင္ဆိုင္သြားခဲ့သည္။ အာဏာရွင္စနစ္၏ လူမဆန္မႈေၾကာင့္ ေထာင္တြင္း၌ သူ ေရာဂါရခဲ့ရသည္။ အာဏာရွင္စနစ္၏ လူမဆန္မႈေၾကာင့္ သူ ေဆးဝါးကုသ ခြင့္ ဆုံး႐ႈံးခဲ့ရသည္။ ၁၉၉၆ ၾသဂုတ္ (၂) ရက္ေန႔၌ အာဏာရွင္စနစ္က ဦးလွသန္းအား လူမဆန္စြာ သတ္ျဖတ္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ လည္း သူ၏ သႏၷိ႒ာန္ႏွင့္ ယုံၾကည္ခ်က္ကိုကား အာဏာရွင္တို႔ေသေအာင္ မသတ္ႏိုင္ခဲ့။

ဦးလွသန္းကား သူ႔ပခုံးထက္သို႔က်ေရာက္လာေသာ သမိုင္းေရးတာဝန္ကို ေက်ပြန္စြာ ထမ္းရြက္သြားခဲ့သည္။ သူ႔နာမည္ကား ႏိုင္ငံ့ သားေကာင္းအျဖစ္ သမိုင္းစာမ်က္ႏွာေပၚတြင္ ကမၸည္းတင္က်န္ရစ္ခဲ့ၿပီ။ သူကား မေမ့အပ္သည့္ ႏိုင္ငံ့သားေကာင္းမ်ားအနက္မွ တဦး ျဖစ္သည္။

ကိုးကား …
(၁) ပါတီစုံ ဒီမိုကေရစီ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲမွတ္တမ္း - ျမန္မာ့အလင္း ေအာင္သန္း
(၂) ပါတီစုံ ဒီမိုကေရစီ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲမွတ္တမ္း - ဦးခင္ေက်ာ္ဟန္ (ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕နယ္ အမွတ္(၂) ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္)၊
(၃) Letters from Burma – Aung San Suu Kyi

ဇင္လင္း

မူပိုင္ခြင့္ © ၂၀၀၈ ေန႕သစ္