က်မ ၾကားခဲ့ ျမင္ခဲ့ဖူးေသာ

Posted by admin on October 2nd, 2010

က်မတို႔ တိုင္းျပည္က လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ ပါလီမာန္ဒီမိုကေရစီ စနစ္ကို က်င့္သံုးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရြးေကာက္ပြဲေတြ က်င္းပေပးခဲ့ပါတယ္။ တျခားေရြး ေကာက္ပြဲေတြအေၾကာင္းကို အေထြအထူး မၾကားဘူးေပမယ့္ ၁၉၆၀ ခုႏွစ္မွာ စစ္တပ္က ဦး ေဆာင္က်င္းပေပးခဲ့တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ အေၾကာင္းကို ေတာ့ အဖိုးအဖြားေတြေျပာျပ လို႔ ၾကားဖူးခဲ့ပါတယ္။ ဦးႏု၊ ဦးတင္ ဦးေဆာင္တဲ့ ႏုတင္ အဖြဲ႔က သန္႔ရွင္းဖဆပလ၊ ဦး ေက်ာ္ၿငိမ္း၊ ဦးဘေဆြ ဦးေဆာင္တဲ့အဖြဲ႔က တည္ျမဲဖဆပလ တို႔ျဖစ္ၿပီး အဲဒီ ၂ ပါတီက အဓိက ၿပိဳင္ဖက္ေတြပါ။ သန္႔ရွင္းက အဝါေရာင္ကို ဆင္ျမန္းၿပီး၊ တည္ျမဲက အနီေရာင္ကို ဝတ္ဆင္ပါတယ္။ တည္ျမဲအဖြဲ႔ကို စစ္တပ္က ေထာက္ခံပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရြးေကာက္ ပြဲမတိုင္ခင္မွာ မဲဆြယ္စည္း႐ံုးေပခဲ့ၿပီး၊ ေရြးေကာက္ပြဲ ရက္ေတြမွာ မဲလိမ္၊ မဲခိုးတာေတြ ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ျပဴေစာထီးလို လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ေတြကို ေမြးျမဴၿပီး ေတာေနျပည္သူ ေတြကို လက္နက္နဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္ခဲ့ပါေသးတယ္။

ဒါေပမဲ့ ဘယ္ေလာက္ပဲ မတရား လုပ္လုပ္ ျပည္သူေတြက ႏုတင္ကိုပဲ မဲေပးခဲ့ၾကလို႔ သန္႔ရွင္းက အာဏာရခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွာ ဦးေနဝင္းက စစ္တပ္ကို အသံုးခ်ၿပီး အာဏာသိမ္းခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္မွာ တပါတီစနစ္ကို အတည္ျပဳျပ႒ာန္းဖို႔ ျပည္သူ႔ဆႏၵခံယူပြဲကို က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ ျပည္သူေတြက တပါတီစနစ္ကို မႏွစ္သက္ေပ မယ့္ မဲခိုး၊ မဲလိမ္ စတဲ့ ေအာက္လမ္းနည္းေတြကိုသံုးၿပီး တႏိုင္ငံလံုးက ေထာက္ခံပါ တယ္လို႔ ကမၻာကိုပါ ေၾကညာခဲ့ပါတယ္။ ဦးေနဝင္း လက္ထက္မွာလည္း ေရြးေကာက္ပြဲ ေတြ က်င္းပ ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဗဟိုကခ်ေပးတဲ့ လူကိုပဲဲ ျပည္သူေတြက ႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ ၾကရပါတယ္။ မဲ႐ံုေတြမွာ အျဖဴပံုးက ေထာက္ခံမဲ၊ အမဲ ပံုးက ကန္႔ကြက္မဲဆိုၿပီး ခြဲျခားထားပါတယ္။ ထူးျခားတာက အျဖဴပံုးကို အေရွ႕မွာထားၿပီး၊ အမဲပံုးကို ေနာက္မွာထားပါတယ္။ မဲပံုးေတြထားတဲ့အခန္းကို ေအာက္ဘက္က လက္တ ေတာင္ေလာက္ လႊတ္ထားပါတယ္။ မဲထည့္သူက အမဲပံုးကိုထည့္မယ္ဆိုရင္ အခန္းအ တြင္းပိုင္းကို ဝင္သြားတယ္ဆိုတာကို အျပင္က ထိုင္ၾကည့္ ေနတဲ့ မဲ႐ံုတာဝန္ခံေတြက ေတြ႔ေနရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တခ်ဳိ႕လူေတြက မဲျပားေတြကို ဘယ္ပံုးထဲမွ မထည့္ဘဲ ကိုယ့္အိပ္ထဲ ကိုယ္ထည့္လာပါတယ္။ မဲေရတြက္တဲ့ အခိ်န္မွာ မဲျပားေတြေပ်ာက္ေတာ့ မဲ႐ံုမွဴး ဦးေႏွာက္စားပါတယ္။

၁၉၈၈ မတိုင္ခင္ ေနာက္ဆံုး ေရြးေကာက္ပြဲမွာ က်မတို႔ သဃၤန္းကြ်န္း ၿမိဳ႕နယ္မွာ ျပႆ နာတခု ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္သူကမွ ေတြးထင္မထားခဲ့လို႔ နဲနဲေတာ့ လႈပ္လႈပ္ရွား ရွားျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါက က်မတို႔ ၿမိဳ႕နယ္က ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းကို ကန္႔ကြက္ ခဲ့ၾကတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒုတိယအႀကိမ္ မဲထပ္ထည့္ခိုင္းေတာ့ ျပည္သူေတြကို ထပ္မထည့္ခိုင္းေတာ့ဘဲ သူတို႔ ပါတီ၊ ေကာင္စီေတြပဲဲ လက္သိပ္ထိုး မဲထည့္ ၾကရပါ တယ္။ ေနာက္တႀကိမ္ မဲထည့္ရေတာ့မွ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းခင္မ်ာ အသက္႐ွဴလို႔ ရ သြားပါတယ္။ ဒီေနရာရဖို႔ သူမွာလည္း ရင္းႏွီးထားရတာ ကိုး။

၁၉၈၈ အေရးေတာ္ ပံုႀကီးကို ၿဖိဳခြင္းအၿပီးမွာ နဝတ က ၁၉၉၀ ခုႏွစ္မွာ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပေပးမယ္လို႔ ကတိျပဳခဲ့ ၾကပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာကိုလဲ လြပ္လပ္ၿပီး တရားမွ်တရ ပါ့မယ္လို႔ အာမခံ ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါအျပင္ ေရြးေကာက္ပြဲ ၿပီးရင္ စစ္တပ္ကစစ္တန္းလ်ား ကို ျပန္မယ္လို႔လည္း တရားဝင္ဂတိေပးခဲ့ပါေသးတယ္။ က်မရဲ႕အျမင္ကို ေျပာရမယ္ဆို ရင္ေတာ့ လံုးဝလြတ္လပ္ၿပီး တရားမွ်တခဲ့တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ တစည (တိုင္းရင္း သား စည္းလံုးညီညြတ္ေရး) ပါတီက အရင္တုန္းကပိုင္ဆိုင္ခဲ့တဲ့ ကားေတြ၊ ပစၥည္းေတြကို ဆက္လက္အသံုးျပဳခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္။ မဲဆြယ္စည္း ႐ံုးရာမွာလည္း အဲဒီတုန္းကမွ စတည္ ေထာင္တဲ့ ပါတီေတြမရတဲ့ အခြင့္အေရးေတြ ရခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္ပါတီမွ ရပ္ကြက္ေတြထဲ မွာ တအိမ္တက္တအိမ္ဆင္း မဲဆြယ္စည္း႐ံုးခြင့္ မရေပမယ့္ တစည ပါတီကေတာ့ တ အိမ္တက္ဆင္း မဲဆြယ္စည္း႐ံုးခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်မတို႔ ရပ္ကြက္ထဲကို တစည က စည္း႐ံုးေရးဆင္းမယ္ဆိုေတာ့ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ စုေပါင္းတိုင္ပင္ၾကပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ က်မတို႔ကို ပိုက္ဆံလွဴမယ့္ လူေတြဆီကေငြကို အလွဴခံၿပီးေတာ့ NLD ရဲ႕ အ မွတ္အသားျဖစ္တဲ့ ခေမာက္ေတြဝယ္ယူၿပီးေတာ့ ခေမာက္မဝယ္ရေသးတဲ့ အိမ္ေတြကို ခေမာက္ဝယ္ေပးလိုက္ၿပီး တစည အမတ္ေလာင္း ေဒါက္တာေက်ာ္စိန္ ရပ္ကြက္ထဲလာ ေတာ့ အိမ္ေတြက တခါးပိတ္ထားၿပီး အိမ္ေရွ႕မ်က္ႏွာစာမွာ ခေမာက္ေတြကိုပဲ ထုတ္ ထားလိုက္ပါတယ္။ ေဒါက္တာေက်ာ္စိန္နဲ႔ သူ႔ရဲ႕ ကိုယ္စားလွယ္ေတြလဲ ငိုက္စိုက္ငိုက္ စိုက္နဲ႔ ရပ္ကြက္ထဲက ထြက္သြားၾကရပါတယ္။

NLD ပါတီ စည္း႐ံုးေရးဆင္းတဲ့အခါ တခ်ဳိ႕ေနရာေတြမွာ ေထာက္လွမ္းေရးရဲ႕ ေစာင့္ ၾကည့္ေႏွာက္ယွက္ျခင္း ခံရတတ္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ ေနရာေတြမွာေတာ့ NLD ကို ေထာက္ ခံတဲ့ ျပည္သူေတြကို ေထာက္လွမ္းေရးက ၿခိမ္းေျခာက္တတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ အ ခ်ိန္တုန္းက နဝတ အေနနဲ႔ ဒီေလာက္ႀကီး ခြက္ခြက္လန္ေအာင္ ႐ွံဳးမယ္မထင္လို႔ေရာ၊ ျပည္သူေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးႏိုးၾကား တက္ႂကြေနမႈကို လန္႔ေနသးတာေရာေၾကာင့္ အတင္း အၾကပ္ႏွိပ္ကြက္တာမ်ဳိးေတာ့ မလုပ္ခဲ့ပါ ဘူး။ ဒါေပမဲ့ မသိမသာ ဘက္လိုက္မႈေတြေတာ့ ရွိခဲ့ပါတယ္။

ေရြးေကာက္ပြဲ မတိုင္ခင္ စာရြက္စာတန္း ထုတ္ေဝရာမွာေတာ့ ဘာအတား အစီးအ ေႏွာက္အယွက္မွ မရွိပါဘူး။ ေရဒီယိုနဲ႔ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားကေန ၁၅ မိနစ္စာ ေဟာေျပာရာ မွာလည္း ဘာအတားအစီးမွ မရွိပါဘူး။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးႏုရဲ႕ဇနီး ေဒၚျမရီက သူတို႔ ပါတီ အႏိုင္ရရင္ သန္႔ရွင္းအာဏာရစဥ္က ကုန္ေစ်းႏႈန္းမ်ဳိးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးမယ္ဆို လို႔ က်မတို႔ေတာင္ ျငင္းခံုခဲ့ဖူး ပါတယ္။ က်မတို႔ စဥ္းစားမိတာက အဲဒါ သိပ္မျဖစ္ႏိုင္ဘူး လို႔ ထင္ခဲ့မိတာပါ။ NLD ပါတီကေတာ့ “စုႏိုင္မွ ခ်မ္းသာမည္” ဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္နဲ႔ မဲ ဆြယ္စည္း႐ံုးေရး ဆင္းခဲ့ၾကပါတယ္။

ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ကို ေရြးခ်ယ္ရာမွာလဲ မွ်တတယ္လို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ရပ္ကြက္ အဆင့္ေတြကို ရပ္ကြက္ကလူေတြရဲ႕ ဆႏၵနဲ႔ ခန္႔အပ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က မဲ႐ံုမွဴးေတြ က အမ်ားအားျဖင့္ ရပ္ကြက္က ရပ္မိရပ္ဖေတြကိုပဲ ေရြးခ်ယ္ ခန္႔အပ္ပါတယ္။ က်မရဲ႕ အဖိုးေတာင္ သူေနတဲ့ ရပ္ကြက္က မဲ႐ံုမွာ မဲ႐ံုမွဴး လုပ္ခဲ့ရပါတယ္။ မဲ႐ံုရဲ႕ လုပ္အားေပး ေတြအျဖစ္ ဆရာေတြ၊ ဆရာမေတြ ကို ခန္႔အပ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ဆရာ၊ ဆရာမ ေတြဆိုတာက ေက်ာင္းသားေတြကို လမ္းမေပၚမွာ ပစ္သတ္ခဲ့တဲ့ နဝတ အေပၚမွာ အစာ မေၾကသူေတြက အမ်ားသား။ ၿပီးေတာ့ ၂၆ ႏွစ္ၾကာ တိုင္းျပည္ကို ဖ်က္စီးခဲ့တဲ့ တစညကို လည္းမႀကိဳက္ၾကသူေတြမ်ားပါတယ္။ ဒီအျပင္ ပါတီတခုက ကိုယ္စားလွယ္ ၂ ဦးစီ မဲ႐ံု မွာေစာင့္ခြင့္အျပင္ မဲေရတြက္ရာမွာ ပါဝင္ခြင့္ ရွိပါတယ္။ မဲေရတြက္ရာမွာလည္း မဲ႐ံုကို ဖြင့္လိုက္ၿပီး ျပည္သူေတြေရွ႕မွာပဲ မဲေရတြက္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက က်မရဲ႕ အသက္က ၂၁ ႏွစ္ဆိုေတာ့ ပထမဦးဆံုး မဲေပးခြင့္ရခဲ့တာပါ။ က်မတို႔က မဲ႐ံုဖြင့္ဖြင့္ခ်င္းဘဲ က်မတို႔ ရဲ႕ ဆႏၵမဲကို သြားေရာက္ထည့္ခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ရပ္ကြက္ထဲက လူႀကီးေတြကို မဲ ဘယ္လို ေပးရတယ္။ ခေမာက္ကိုမဲေပးခ်င္ရင္ ခေမာက္ပံု တည့္တည့္မွာ အမွန္ျခစ္တဲ့ တံဆိပ္တုံုးကို ထုပါ။ နာရီကို မဲေပးခ်င္ရင္ နာရီနဲ႔ တည့္တည့္မွာ အမွန္ျခစ္တဲ့ တံဆိပ္တံုး ပံုကို ထုလိုက္ပါ ဆိုတာမ်ဳိး ရွင္းလင္းေျပာျပခြင့္ ရပါတယ္။

က်မတို႔ အုပ္စုလိုက္ မဲ႐ံုေရွ႕မွာ အလုပ္ရွဳပ္ေနေပမဲ့ ဘယ္သူကမွ တရားဝင္ တားျမစ္တာ မ်ဳိး မ လုပ္ခဲ့ပါဘူး။ က်မတို႔အုပ္စုက ရပ္ကြက္ထဲက ဒီမိုကေရစီလိုလားသူ လူႀကီးသူမ ေတြကို မဲ႐ံုကို သြားႏိုင္ေအာင္လဲ အကူအညီေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ ျပည္သူလူထုအေနနဲ႔ လည္း ေရြးေကာက္ပြဲကို အထူးစိတ္ဝင္စားၾကပါတယ္။ မဲ႐ံုက ညေန ၄ နာရီမွာ ပိတ္ သိမ္းပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ ရပ္ကြက္ေတြမွာ ေန႔လည္ေလာက္ကတည္းက မဲေပးခြင့္ရွိသူေတြ အားလံုး မဲေပးၿပီး ၾကပါၿပီ။ လူထုရဲ႕ဆႏၵက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဦးေဆာင္တဲ့ NLD ပါတီကို မဲအျပတ္အသတ္နဲ႔ အႏိုင္ရေစခ်င္ပါတယ္။ ဒါမွ ျပည္သူေတြ ေမ်ာ္လင့္ေနတဲ့ ဒီ မိုကေရစီ စနစ္နဲ႔ တိုင္းျပည္ဖြံၿဖိဳး တိုးတက္မယ္လို႔ ထင္ျမင္ယူ ဆၾကပါတယ္။ အဲဒီတုန္း က ေဒၚစု၊ ဦးတင္ဦး၊ ဦးဝင္းတင္ အပါအဝင္ အယူအဆျပင္းထန္သူလို႔ ထင္ရသူေတြကို အက်ဥ္းခ်ထားပါတယ္။ က်မတို႔က ေရြးေကာက္ပြဲ ၿပီးဆံုးသြားရင္ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းၾကေနသူေတြ ေဒၚစု အပါအဝင္ ေက်ာင္းသားျပည္သူေတြအားလံုး လြတ္ေျမာက္ ႏိုင္မယ္လို႔ ယူဆခဲ့ဘူးၾကပါတယ္။ လြတ္လည္းလြတ္ေစခ်င္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီအစိုးရ လက္ထက္ေရာက္ရင္ က်မတို႔ေတြ ေက်ာင္းသားသမဂၢ ျပန္လည္ဖြဲ႔စည္း မယ္ဆိုတဲ့ အိပ္ မက္ ရွည္ႀကီးကိုလည္း မက္ေနၾကဆဲပါ။

ညေန မဲ႐ံုမွာ မဲေရတြက္ေတာ့ မဲဆႏၵရွင္ ေတြကိုလဲ မဲ႐ံုထဲမွာ ဝင္ေရာက္ၾကည့္႐ွဴခြင့္ျပဳပါ တယ္။ က်မတို႔ ရပ္ကြက္မွာဆိုရင္ ေက်ာင္းသားအုပ္စုေတြက ေရွ႕ဆံုးမွာေနရာယူၾကပါ တယ္။ မဲေရတြက္ပုံကေတာ့ ခေမာက္တံဆိပ္ ႐ိုက္ထားတဲ့ စာရြက္ကို တပံု၊ စပါးႏွံ အမွတ္အသားပါတဲ့ စာရြက္က တပံု ၊ သူတို႔ ပါတီအမွတ္အသားအလိုက္ အရင္ဦးဆံုး ပံု ၾကပါတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ပါတီေတြရဲ႕ ကိုယ္စားလွယ္ေတြေရွ႕မွာပဲ ေရတြက္ၾကပါတယ္။ တခါတေလ မဲစာရြက္ေတြကို သူ႔အပံုနဲ႔သူ ပံုစဥ္မွာ စာရြက္ေတြမွားၿပီး အပံုမွားထည့္လို႔ ကေတာ့ က်မတို႔ ေက်ာင္းသားအုပ္စုက “စာရြက္ မွားသြားၿပီ” ဆိုၿပီးေအာ္ၾကပါတယ္။ ဒါဆိုေနာက္က ျပည္သူေတြက “ေဟး ဒါမ်ဳိး မလုပ္ပါနဲ႔” ဆို တာမ်ဳိး ဝိုင္းေအာ္ၾကပါတယ္။ မဲေရတြက္တာ ည ၈ နာရီ ဝန္းက်င္ေလာက္မွ ၿပီးဆံုးပါတယ္။ ျပည္ သူေတြေရွ႕မွာပဲ ဘယ္ပါတီ ဘယ္ႏွစ္မဲနဲ႔ အႏိုင္ရတယ္ဆိုတာမ်ဳိး ေၾကညာေပးၿပီးမွ မဲ႐ံုကို ပိတ္ သိမ္းပါ တယ္။

က်မ အဖိုးေတြ ေနထိုင္တဲ့ ရန္ကင္း ၿမိဳ႕နယ္မွာ ဆိုရင္လဲ မဲေရတြက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ခ်ိန္ ၾကာ ျမင့္လို႔ ျပည္သူေတြက အျမန္ဖြင့္ၿပီး ေရတြက္ေစဖို႔အတြက္ မဲဆႏၵရွင္ေတြက ေအာ္ဟစ္ ေတာင္းဆိုၾကတယ္တဲ့။ ျပည္သူေတြ စိုးရိမ္တာက မဲခိုးမွာကိုပါ။ အမွန္ကေတာ့ ျပည္သူ ေတြ စိုးရိမ္လြန္တာပဲျဖစ္ၿပီး အထဲမွာ ပါတီေတြကလြတ္ထားတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ အ ထဲမွာရွိတယ္ဆိုတာ ပါပဲ။ ည ၈ နာရီ သတင္းကစၿပီး ရန္ကုန္တိုင္းအတြင္းက ၿမိဳ႕နယ္ တခ်ဳိ႕ရဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲ ရလာဒ္ေတြကို စတင္ေၾကညာခဲ့ပါတယ္။ ၿမိဳ႕နယ္တိုင္းလိုလိုမွာ NLD ပါတီက အႏိုင္ရသြားလို႔ ျမန္မာ့အသံမွာ သတင္းေတာင္ အရွည္ႀကီး မေၾကညာႏိုင္ ေလာက္ေအာင္ အိေျႏၵပ်က္ခဲ့ၾကပါတယ္။ စစ္တပ္နယ္ေျမေတြမွာ တစည ႏိုင္မယ္လို႔ တြက္ထားခဲ့ေပမယ့္ ဒဂံုၿမိဳ႕နယ္၊ ကိုကိုကြ်န္း၊ မဂၤလာဒံုၿမိဳ႕နယ္၊ ေမွာ္ဘီလို ၿမိဳ႕နယ္မ်ဳိး ေတြမွာေတာင္ NLD ပဲ အႏိုင္ရခဲ့ေတာ့ နဝတ အေနနဲ႔ ရလာတဲ့အေျဖကို အံအားသင့္ခဲ့ပံု ရပါတယ္။

တပတ္ေလာက္ အထိ ျမန္မာ့ အသံက တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ခဲ့ ပါတယ္။ NLD ပါတီ႐ံုးရွိ ရာ ေရႊဂံုတိုင္မွာလဲ ေအာင္ပြဲေတြ ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲသဲ က်င္းပၾကပါတယ္။ အႏိုင္ရလာတဲ့ အ မတ္ေတြကို ျပည္သူေတြက ပန္းကုန္းစြပ္ၿပီး ႀကိဳဆိုၾကပါတယ္။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ဟာ နဝ တ ကို လံုးဝေသြးပ်က္ေစခဲ့ပါတယ္။

နဝတ ဟာ ဒီအျဖစ္အပ်က္ကို သင္ခန္းစာယူၿပီးေတာ့ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ ဆႏၵခံယူပြဲ မွာ သူ႔ဘက္က အျပည့္အစံု ျပင္ဆင္ထားခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၇ သံဃာ့အေရးအခင္းမွာ ခ်က္ ျခင္း မၿဖိဳခြဲေသးပဲ ရက္နဲနဲၾကာေအာင္ ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဦးေဆာင္သူေတြ ေတာ္ ေတာ္မ်ားမ်ားကို သိေတာ့မွ အေရးေတာ္ပံု တခုလံုးကို စိစိညက္ညက္ေခ်မြ ျပစ္လိုက္ပါ တယ္။ ရပ္ကြက္ေတြထဲကို သူတို႔လိုခ်င္တဲ့ ဦးေဆာင္ႏိုင္သူေတြရဲ႕ ဓါတ္ပံုေတြကို ၾကံ့ဖြံ ေတြ ကိုယ္တိုင္ လိုက္လံေဝငွၿပီး ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ဖမ္းဆီးခဲ့ပါတယ္။

နာဂစ္မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ပူေဆြးေသာက ေရာက္ေနသူေတြကို အတင္းေထာက္ခံ မဲထည့္ ခိုင္းၿပီး မထည့္ရင္ အကူအညီေပးတာေတြ ရပ္ဆိုင္းျပစ္မယ္လို႔ ခ်ိမ္းေျခာက္ခဲ့ပါတယ္။ ကိုဇာဂနာလို လူမ်ဳိးကိုေတာ့ ေထာင္ထဲထည့္လိုက္ၿပီး သူတို႔ခိုင္းလို႔ရႏိုင္တဲ့ လူမ်ဳိးေတြ ကိုေတာ့ ေဒသခံ NGO ဖြဲ႔ခြင့္ေပးၿပီး လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြ အပ္ႏွင္းခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ျပည္သူ ေတြ ဆႏၵမပါတဲ့ ၂၀၀၈ အေျခခံ ဥပေဒကို အတည္ျပဳျပ႒ာန္းခဲ့ပါတယ္။

အခုေတာ့ ျပည္သူေတြကို အဆိပ္တိုက္ဖို႔ အတြက္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ႀကီးကို က်င္းပ ပါလိမ့္မယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္က စစ္အာဏာရွင္ရဲ႕ ႐ုပ္ေသး႐ုပ္ပါ။ ၾကံ့ဖြံပါတီက လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြ အမ်ားႀကီးရေနေပမယ့္ တျခားပါတီေတြက လုပ္ပိုင္ခြင့္ နဲနဲေလးအတြင္း မွာ က်ဳိးစားလုပ္ကိုင္ေန ရတာပါ။ အခုလဲ ေရဒီယိုနဲ႔ ရုပ္ျမင္သံၾကားကေန ၁၅ မိနစ္ ထုတ္လြင့္ခြင့္ကို ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ ခြင့္ျပဳေပးပါတယ္။ ဒီေဆာင္းပါး ကို ေရးေနခ်ိန္အထိ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ (ျမန္မာျပည္)၊ ျပည္ေထာင္စု ဒီမိုကေရစီပါတီ စ တဲ့ ပါတီေတြရဲ႕ ၁၅ မိနစ္စာ မဲဆြယ္စည္း႐ံုးမႈကို ျငင္းဆန္ထားပါတယ္။

စစ္အစိုးရ ေၾကာေထာက္ေနာက္ခံျပဳထားတဲ့ ၾကံ့ဖြံပါတီဟာ အမတ္ေနရာအျပည့္ ဝင္ၿပိဳင္ ဖို႔ ႀကိဳတင္ ျပင္ဆင္ခဲ့ေပမဲ့ တျခားပါတီေတြအတြက္ အခ်ိန္လံုးဝမေပးဘဲ ၂ ပတ္အတြင္း ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္း စာရင္းတင္သြင္းဖို႔ ဖိအားေပးခဲ့တာကို အားလံုးအသိပင္ ျဖစ္ပါ တယ္။

၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအရ ဘယ္သူမွ ဝင္မျပိဳင္ရင္ ၾကံ့ဖြံကႏိုင္ၿပီးသား ျဖစ္မွာပါ။ ႏိုင္ငံေတာ္ေငြ ကို မိမိေငြလို အသံုးျပဳခြင့္ရထားတဲ့ ၾကံ့ဖံြပါတီရဲ႕ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းေတြက မိမိ ေအာင္ႏိုင္ေရးအတြက္ ေငြကို ေရလိုသံုးေနခ်ိန္မွာ က်န္ပါတီေတြအတြက္ မဲ႐ံုမွာ ေစာင့္ ၾကည့္ေပးမယ့္ ကိုယ္စားလွယ္ေတာင္ ေခၚဖို႔ကုန္က်စရိတ္ မတတ္ႏိုင္ ျဖစ္ေနၾကပါ တယ္။ မဲဆႏၵနယ္တခုရဲ႕ မဲေပးႏိုင္တဲ့ စာရင္း ကူးယူဖို႔ေတာင္ ေငြက သိန္း ၂၀ နဲ႔ သိန္း ၃၀ ၾကား အကုန္ခံရမယ္ဆိုေတာ့။

၁၉၉၀ ခုႏွစ္က က်မတို႔ သဃၤန္းကၽြန္း ၿမိဳ႕နယ္က က်ယ္ဝန္းလို႔ မဲဆႏၵနယ္ကို ၂ ပိုင္းခြဲၿပီး အမတ္ ေလာင္း၂ ဦး ေရြးခ်ယ္ခြင့္ ရခဲေပမဲ့ ၂၀၁၀ မွာေတာ့ အမတ္ေလာင္း တဦးပဲ ေရြး ခ်ယ္ခြင့္ ရၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္က မဲ႐ံု တ႐ံုကို မဲေပးႏိုင္သူ ၅၀၀၀ ေယာက္ သတ္မွတ္ခဲ့ေပမယ့္ ယခု ေရြးေကာက္ပြဲမွာေတာ့ မဲ႐ံုတ႐ံုကို လူ ၁၀၀၀ သာ မဲေပးခြင့္ရ မွာျဖစ္တဲ့အတြက္ မဲ႐ံု အေရအတြက္ ၅ ဆ ေက်ာ္ တိုးလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပါတီေတြက မဲ႐ံုတိုင္းမွာ မဲ႐ံုေစာင့္ၾကည့္ဖို႔ ကိုယ္စားလွယ္ထားရန္ အခက္အခဲ ရွိပါ တယ္။ ၾကံ့ဖြံ႕ပါတီက စာေစာင္ထုတ္ေဝရာမွာ နဝတ လုပ္ထားတဲ့ တံတားေဖါက္ လမ္း ခ်ဲ႕အလုပ္ေတြကို သူတို႔ ပါတီကပဲ လုပ္ခဲ့ေလဟန္ စာေစာင္ မ်က္ႏွာဖံုးမွာ ေဖၚျပခြင့္ရေပ မဲ့ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီရဲ႕ စာေစာင္ကိုေတာ့ ဒဏ္ေငြ ၂ သိန္း ၇ ေသာင္းခ်ၿပီး ေႏွာင့္ေႏွး ေအာင္ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္က မၾကာခင္က ဖန္တီးခဲ့ပါေသးတယ္။

သိန္းနဲ႔ခ်ီတဲ့ ႏိုင္ငံတြင္းလွည့္လည္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနသူေတြလည္း မဲဆႏၵရွင္ စာရင္းထဲ မပါဝင္ပါဘူး။ သန္းနဲ႔ခ်ီတဲ့ ေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားေတြလည္း မဲေပးခြင့္ မရရွိ ၾကပါဘူး။ ႏိုင္ ငံသားတိုင္းဟာ မဲေပးႏိုင္ခြင့္ရွိသလို၊ မဲမေပးဘဲေနခြင့္ ရွိရမွာျဖစ္ေပမယ့္ မဲေပးျခင္း မ ေပးျခင္းဟာ မိမိရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ဆံုးျဖတ္ခြင့္ပဲျဖစ္ၿပီး၊ ေကာ္မရွင္က ကန္႔သတ္တာမ်ဳိး၊ တစံု တဦးက ခ်ဳပ္ခ်ယ္ဖယ္ရွားထားတာမ်ဳိး မျဖစ္သင့္ပါဘူး၊ တဆက္တည္းပဲ ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္လိုတဲ့ ကခ်င္တိုင္းရင္းသားပါတီကို ပါတီထူေထာင္ခြင့္မျပဳပါဘူး။ ပိုဆိုးတာက ပါတီထူေထာင္ခြင့္မရလို႔ တသီးပုဂၢလအျဖစ္ ဝင္ေရာက္အေရြးခံဖို႔ကိုလည္း လက္မခံပါ ဘူး။

၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ ႏိုင္ငံတကာကို မ်က္လွည့္ျပဖို႔သက္သက္ ျပဳလုပ္တဲ့ပြဲပါ။ စစ္ အာဏာရွင္စနစ္ကို တရားဝင္ ထူေထာင္လိုက္တာပါ။ က်မတို႔ မ်ဳိးဆက္တြင္ စစ္အာ ဏာရွင္ လက္ထဲေရာက္မွာ မဟုတ္ဘဲ မ်ဳိး႐ုိးစဥ္ဆက္ က်ေရာက္ၾကရေတာ့မွာမို႔လို႔ တ ရားမွ်တမႈကို ျမတ္ႏိုးသူတိုင္း ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို ဆန္႔က်င္ဖို႔အတြက္ သတင္းေလး ျဖစ္ျဖစ္ ေပးၾကပါ။ မဲမထည့္ဖို႔၊ မဲ႐ံုကိုမသြားဖို႔၊ လက္ေလးေလာက္ေတာ့ တို႔ျဖစ္ေအာင္ တို႔လိုက္ၾကပါ။

ခင္ၿငိမ္းသစ္။


Copyright © ေန႔သစ္ - Just another WordPress site