Wednesday, 24 February 2010 15:59 ဧရာဝတီ .မၾကာေသးခင္က စစ္အစိုးရ၏ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ ခ်ထားရာမွ ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္ လာသည့္ အသက္ (၈၃) ႏွစ္ရွိ အမိ်ဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ဒု ဥကၠဌ ဦးတင္ဦး၏ ႏုိင္ငံေရး အေတြ႕အႀကံဳမ်ား၊ အနာဂတ္ အေျမာ္ အျမင္မ်ား၊ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္၏ ေရွ႕လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္သည္မ်ားကို ဧရာ၀တီ မဂၢဇင္းက ဆက္သြယ္ ေမးျမန္း၍ ေဖာ္ျပလိုက္ ပါသည္။
ဦးတင္ဦး (ဓာတ္ပံု - ေအပီ)
ဦးတင္ဦးသည္ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ေမလ ၃၀ ရက္တြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ဒီပဲယင္း လူသတ္ပြဲအၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ႏွင့္ အတူ ဖမ္းဆီးခံခဲ့ရၿပီး ၇ ႏွစ္နီးပါး ထိန္းသိမ္း ခံခ့ဲရသူ ျဖစ္သည္။
၎သည္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ဒီမိုကေရစီေရး လႈပ္ရွားမႈကာလ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ စတင္ တည္ေထာင္စဥ္ ကတည္းက ပါ၀င္ခဲ့သူျဖစ္ၿပီး ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ေဟာင္း တဦးလည္း ျဖစ္သည္။
ေမး။ ။ ဒီပဲယင္း အေရးအခင္းျပီးေတာ့ အဘတို႔ အထိန္းသိမ္းခံရတဲ့ ျဖစ္စဥ္ကို ေျပာျပေပးပါ။
ေျဖ။ ။ ေၾသာ္...ဒီပဲယင္းေနာက္ပိုင္းမွာ ပထမက ဒီပဲယင္းရဲအခ်ဳပ္ထဲမွာေနရတာ ေပါ့ေလ။ ရဲအခ်ဳပ္ထဲမွာေနလိုက္ၿပီးေတာ့ ေနာက္သူတုိ႔က ကေလးေထာင္ကုိပို႔လိုက္တယ္။ ကေလးေထာင္ၾကေတာ့ သူတုိ႔တခါတည္း အလံုပိတ္အခန္းထဲ တန္းထည့္ လုိက္တယ္။ တေယာက္တည္းေပါ့၊ အခန္းပိတ္ေပါ့။ အဲလိုေနရတဲ့သေဘာေပါ့။ အဲေတာ့ဘယ္လိုခ်ဳပ္တယ္။ ဘယ္လိုဖမ္းတယ္ ဆီးတယ္ဆုိတာကေတာ့ ဘာမွမေျပာဘူး။ အဲသူတုိ႔ေျပာသံၾကားတာကေတာ့ ရမန္ယူၿပီးေတာ့ခ်ဳပ္တယ္ ေျပာတာပဲ။ အဲေတာ့ ရမန္ယူမယ္ဆုိရင္လည္းပဲ ရက္ေပါင္းအကုန္လံုးအျပည့္ဆုိရင္လည္း ၃၀ ေပါ့။ ဒါေပမယ့္လို႔ ၃၀ ေက်ာ္သြားၿပီးေနလိုက္ရတာ အားလံုး ၈ လေနလိုက္ရတယ္။ အဲေတာ့ေနတာထိုင္တာ ေကၽြးတာေမြးတာကေတာ့ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ပါပဲ၊ ေကာင္း ေကာင္းမြန္ဆုိတာကလည္း အဲဒီမွာေကၽြးတာကိုပဲနည္းနည္းေကာင္းေအာင္ျပဳျပင္ၿပီးေတာ့ ေကၽြးတာေပါ့ေလ။ အဲေတာ့အဲဒီလို အေနနဲ႔ေတာ့ အစားအေသာက္အေနနဲ႔ေတာ့ မဆိုးပါဘူး။ ေနာက္ၿပီးေတာ့လိုတာျပဳတာရွိရင္ ေတာင္းရင္ ေပးလိုက္ပါလို႔ လူႀကီးေတြကမွာလိုက္တယ္တဲ့ အဲေတာ့ ေတာင္းရင္ေတာ့ေပးပါတယ္။
ဥပမာေျပာရရင္ ဟိုစားဖို႔ေသာက္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ အမယ္ ေလးေတြ ဘာေလးေတြထဲကနည္းနည္းပါးပါး ဆီ၊ ဆား၊ ငရုတ္၊ ၾကက္သြန္ ေပ့ါေလ ဒါပါပဲ။ ထည့္ေပါင္းစားဖို႔ လုပ္ဖုိ႔အဲဒါေလးေတြ ေတာင္းၿပီး အဲဒါမ်ိဳးေေလးေတြ သူတုိ႔ျဖည့္ဆည္းပါတယ္။ အဲေတာ့ ေဆးကုသေပးတာကေတာ့ ေန႔တုိင္းလိုလုိလာၿပီးေတာ့ ဆရာ၀န္က ေသြးတုိး ၾကည့္ေပးတယ္။ ဆုိေတာ့ အဲဒီမွာေနတုန္းကေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲဆိုေတာ့က ဗိုက္ သိပ္ေအာင့္တယ္ ေသေကာင္ေပါင္းလဲကို ေအာင့္တယ္။ အဲဒါေတာ့ကိုယ့္မွာပါလာတဲ့ ေဆးေသာက္ လုိက္ရင္းနဲ႔ပဲသက္သာသြားတယ္။ အဲေတာ့ ဆရာ၀န္ကေတာ့ ေစာေစာပိုင္းကေတာ့ေထာင္မွာရွိတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေထာင္မွာ တာ၀န္ရွိတဲ့ ဆရာ၀န္ေလးက စာေမးပြဲေအာင္သြားေတာ့ သူကအဲဒီကေနတဆင့္ သီးသန္႔သင္တန္း သြားတက္ေတာ့ မလာျဖစ္ ေတာ့ဘူး။ အဲလိုမလာျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ေနာက္ေတာ့အစားထိုးေတာ့ လာပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းၾကေတာ့ ဘယ္လိုျဖစ္သြားလဲ ဆုိေတာ့ ဆရာ၀န္ေခၚေပမယ့္လို႔ ခုနကေအာင့္တာ ေပ်ာက္သြားၿပီးေတာ့မွ ေရာက္ေရာက္လာတယ္ေပါ့ေလ။ အဲဒီလို အခ်ိန္ေလး ေတြေတာ့ ရွိပါတယ္။
စျပီး အထိန္းသိမ္းခံရတာက ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ဒီပဲယင္း အေရးအခင္း ေပါ့ေလ။ ေနာက္ၾကေတာ့ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ေရာက္သြားတယ္။ ေဖေဖာ္၀ါရီလထဲမွာေပါ့။ အဲဒီေန႔ညပိုင္းမွာ သူတုိ႔က ပစၥည္း ပစၥယေတြထုပ္ဖို႔ ပလတ္စတစ္အိတ္ေတြလာေပးတာေပါ့။
ေနာက္ေမးလုိက္တဲ့အခါ အဘတေနရာသြားဖို႔ရွိတယ္တဲ့ ဒီေလာက္ပဲ ေျပာတယ္။ မနက္မိုးလင္းတဲ့အခါၾကေတာ့ အထုတ္ေတြ ဘာေတြျပင္ျပက္လာထုတ္ၿပီးေတာ့ေစာင့္ရင္းနဲ႔ ေနာက္ဆံုးေန႔ခင္းပိုင္း က်ေတာ့ ေထာင္မွာေခၚၿပီးေတာ့ တေနရာသြားမယ္။ ပို႔မယ္ ဆုိၿပီးေတာ့ ေျပာခဲ့တယ္။ ဆုိေတာ့အဲဒီလိုနဲ႔ ေစာင့္ရင္းညေန ပုိင္း ေလယာဥ္နဲ႔ မႏၱေလး၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့မွ အိမ္ေရာက္တယ္။ အိမ္ပို႔လုိက္တယ္ေပါ့။ အဲအိမ္မွာေတာ့ ႏုိင္ငံေတာ္ေႏွာင့္ယွက္ ဖ်က္ဆီးသူမ်ား၏ ေဘးအႏၱရာယ္မွ ကာကြယ္ျခင္းဥပေဒနဲ႔ေပါ့ အဲဒါ ၁၀/ခ နဲ႔ အိမ္ခ်ဳပ္ခ်လုိက္တယ္ေပါ့။
ေမး။ ။ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ အက်ဥ္းေထာင္အခ်ဳပ္နဲ႔ ဘယ္လိုကြာျခားပါသလဲ။ တဆက္တည္းမွာပဲ သိခ်င္တာက အဲဒီလို အခ်ိန္ကာလေတြကို အဘအေနနဲ႔ ဘယ္လိုမ်ားျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ အိမ္ခ်ဳပ္ခ်လိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့ အိမ္ခ်ဳပ္ေနတာ ကေတာ့ အိမ္ခ်ဳပ္ေပါ့။မိသားစုနဲ႔ျပန္ထားတာပဲရွိတာေပါ့။ အေႏွာင္ အဖြဲ႕ နဲ႔ေနရတယ္ဆုိေတာ့ ဘယ္လာ စိတ္ခ်မ္းသာမလဲ။ အဲေတာ့အိမ္ခ်ဳပ္ အိမ္မွာေနရတဲ့အခါက်ေတာ့ သြားခြင့္လာခြင့္စည္းကမ္း ေတြကလည္းအမ်ားႀကီးေလ။ မေတြ႕ႏိုင္ဘူး။ မလွဴႏုိင္ဘူး။ ပါတီအဖြဲ႔အစည္းကေနၿပီးေတာ့ မဆက္သြယ္ႏုိင္ဘူး။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ စကားမေျပာႏုိင္ဘူး။ ဒါေတြအမ်ားႀကီး ကန္႔သတ္တာေတြရွိတယ္။ သတင္းစကားမၾကားရဘူး။ မေျပာရဘူး။ ဆက္လုိ႔မရဘူး။ ႏုိင္ငံေရးပါတီအဖြဲ႕အစည္းက လူေတြနဲ႔ မဆက္ဆံရဘူး။ အတင္းအက်ပ္ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ေတြရွိတာေပါ့။ တကယ္ေတာ့ အိမ္ခ်ဳပ္ဆို တာလည္း ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားတာပါပဲ။ မထူးပါဘူး။ ဟိုမွာ ကေလးမွာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္၊ အိမ္ခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ခ်ဳပ္၊ မထူးပါဘူး။ ေနာက္ဒီၾကားထဲမွာပဲ ဘာေတြၾကားၾကားေနရလဲဆိုေတာ့ကိုယ့္ရဲ႕လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြေပါ့ေလ။ ဥပမာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔ ဘာတုိ႔ဆိုလည္းပဲ အင္းစိန္ေထာင္ခ်တယ္။ အဲေနာက္ပိုင္းမွာ က်ေနာ္လုိပဲ အိမ္ခ်ဳပ္ခ်ထားတယ္ဆုိတာၾကားရေတာ့ စိတ္မခ်မ္းသာဘူးေပ့ါ။ ဒါေတြက ေတာ့ ေသာကရွိ တာေပါ့ေလ။ ေနာက္ အိမ္မွာကလည္း ဘယ္လိုလဲဆုိေတာ့ ဘာမွေတာ့ ဒုကၡမေပးပါဘူး။
သို႔ေသာ္လည္းပဲ အိမ္မွာကိစၥ ရွိတယ္၊ လုပ္စရာရွိတယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဲသူတုိ႔က သူတုိ႔ကိုအေၾကာင္းၾကားရတယ္။ ေစာေစာပိုင္း တုန္းကေတာ့ ႏႈတ္နဲ႔အေၾကာင္းၾကားလို႔ ရတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ၾကေတာ့့ ႏႈတ္နဲ႔တင္ မရေတာ့ဘူး စာေရးတင္ရတယ္။ ဥပမာဆုိလုိ႔ ရွိရင္ ေဆးစစ္မယ္ က်န္းမာေရး ကိစၥဆိုရင္လည္း စာနဲ႔တင္ ဆုိေတာ့ ေအာက္ကလူေတြကလည္းပဲ သူတုိ႔ကတာ၀န္ခံခ်င္တဲ့သတိၱ မရွိဘူးေလ။ သူတို႔က တခုခုဆိုရင္ သူတုိ႔အျပစ္လြတ္ေအာင္ ဆိုျပီး အထက္အထက္အဆင့္ဆင့္ေတြအေၾကာင္းၾကားရေတာ့ ၾကာတာေပါ့။ တကယ္လို႔ ေသေကာင္ေပါင္းလဲျဖစ္ရင္ေတာ့ ျပႆနာရွိတာေပါ့ေလ။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာဆံုးျဖတ္ထားပါတယ္။ ေသေကာင္ေပါင္းလဲျဖစ္ရင္ေတာ့ အိမ္ကကားနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ တကၠစီ နဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ ေဆးရံုကိုသြားမယ္ ေနာက္မွ မင္းတုိ႔လုိက္ခ်င္တာနဲ႔လိုက္ လုပ္္ခ်င္တာလုပ္ဆိုျပီးေတာ့ေလ။ ဒီလိုေတာ့စိတ္ေတာ့ကူး ထားတာပဲ။ ဒါေပမယ့့္ကံအားေလ်ာ္စြာပဲ ေနာက္ထပ္ ေနရထိုင္ရတာ ကိုသတိႀကီးမားစြာနဲ႔ေနေတာ့ ေရာဂါဘယဆုိးဆိုး၀ါး၀ါး ေတာ့မျဖစ္ဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အိမ္မွာတခုခုျဖစ္ၿပီ ဆုိပါေတာ့ဗ်ာ ဟုတ္လား အဲယားကြန္းေလးပ်က္လို႔ လုပ္ခ်င္တယ္ဆုိရင္လူေတာ့ေခၚလုိ႔ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေခၚရတဲ့လူကို စစ္လားေမးလား လုပ္ၾကေတာ့ လူေတြက မလာခ်င္ဘူး။
ေနာက္ ဒီအဲယားကြန္းတပ္ဖို႔ဆုိရင္လည္းပဲ ေရာင္းတ့ဲလူကေတာ့ တပ္မယ္လို႔ဆုိၿပီးေတာ့တပ္ေပမယ့္ အိမ္ကို ဒီလိုအေျခအေနနဲ႔ က်ေတာ့ ဘယ္သူမွ လာၿပီးမလုပ္ေပးႏုိင္ဘူးေပါ့့။ အဲဒါမ်ဳိးဆုိလို႔ရွိရင္လည္း ကိုယ့္ေဆြးမ်ဳိးသားခ်င္းထဲက လူလိုက္ရွာၿပီးေတာ့ လုပ္ရကိုင္ရတာေတြေပါ့။ ဥပမာ ေရစက္ပ်က္တယ္။ ဘာပ်က္တယ္၊ ညာပ်က္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ ျပႆနာေတြကေတာ့ အခက္ အခဲေတြကေတာ့အမ်ားႀကီး ၾကံဳခဲ့ရတာေပါ့။ ရိွတာေပါ့။ ေနာက္ စိတ္ဒုကၡေရာက္တဲ့အခါမ်ားေတာ့လည္း လူကဒုကၡေရာက္တယ္ေပါ့ ေလ။ အဲဒါေလးေတြေတာ့ရွိတာေပါ့ေလ။ ေနာက္ ေအာက္ကလုပ္ေပးတဲ့ကေလးေတြအေနနဲ႔ကေတာ့ သူတုိ႔ကေတာ့ တတ္ႏုိင္ သမွ် အမိန္႔ရရင္ေတာ့ သူတုိ႔က ေျပေျပလည္လည္ ျဖစ္ေအာင္ေတာ့လုပ္ကိုင္ေပးပါတယ္။ ဒီကေလးေတြ လုပ္ကိုင္ေပးတာကေတာ့ ေက်းဇူးတင္ရမွာေပါ့။ တတ္ႏုိင္သမွ်ႀကိဳးစား လုပ္ကိုင္ေပးပါတယ္။ ေနာက္တခုကေတာ့ ဘာျဖစ္လည္း ဆုိေတာ့ သြားခ်င္တိုင္းသြား၊ လာခ်င္တုိင္းလာ လို႔မရတဲ့ အခါၾကေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ညစ္ညဴးမႈေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးရွိတာေပါ့။
အဲဒါ အဲဒီလုိပဲ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အဆင္ေျပေအာင္ေနရင္းကေန ကိုယ္က ေန႔စဥ္ဘာလုပ္လဲဆုိေတာ့ ဒီဒဏ္ေတြကိုေက်ာ္လႊားႏိုင္ ေအာင္ဆိုၿပီးေတာ့ ၀ိပႆနာတရားလည္း လုပ္ျဖစ္တယ္။ အရင္တုန္းက မဟာစည္မွာ ႏွစ္ၾကာေအာင္ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္လုပ္တယ္။ အားထုတ္ခဲ့ဖူးတယ္ဆိုေတာ့ အဲဒါကိုျပန္ၿပီးေတာ့ တရားအားထုတ္တယ္ေပါ့ေလ။ တရားအားထုတ္တယ္ဆုိေတာ့လည္း အိမ္မွာ ဆုိတာက ဟိုရိပ္သာတုိ႔လိုမဟုတ္ဘူးေလ။ ျပႆနာေတြက ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ရွိတယ္။ ရွိေတာ့သိပ္ေတာ့ သမာဓိအား မေကာင္းဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒါကိုေတာ့ ေနာက္မွအျပင္ေရာက္ရင္ေတာ့ ရိပ္သာသေဘာမ်ဳိးဆက္ၿပီး က်င့္စရာရွိတာက်င့္မယ္၊ လုပ္မယ္၊ အားထုတ္မယ္ေပါ့ေလ။ အဲ မနက္ကိုေတာ့ ဘာလုပ္လဲဆုိေတာ့ ဘုရား၀တ္ျပဳတယ္ေပါ့။ အဲေနာက္ၿပီးေတာ့ သီလယူ တယ္ေပါ့။ ေနာက္ဟို ဟိုဒင္းေပါ့ ပဌာန္းအရွည္ေပါ့။ ပဌာန္းရြတ္ျပီး ဘုရားမွာ ပူေဇာ္တယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ပရိတ္ႀကီး ၁၁ သုတ္ ရြတ္ဖတ္တယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဓမၼစၾကာ တခါတေလ မဟာသာမရသုတ္၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ သတိပဌာန္တရား စသည္ျဖင့္ ေပါ့ေလ ဒါေတြ္ရြတ္ဖတ္ပါတယ္ ေနာက္ေတာ့ ဗုဒၶစာေပေတြကိုလည္း အခ်ိန္ရတဲ့အခါမွ အခါအားေလ်ာ္္စြာ ဖတ္တယ္၊ မွတ္သားတယ္ ျပဳတယ္ ေပါ့ေလ။
ေနာက္ေတာ့ အိမ္ကဇနီးနဲ႔ သားသမီးေလးေတြကလည္းပဲ တိုက္တြန္းတယ္ေပါ့။ ကိုယ့္အေၾကာင္းေလးေတာ့ ေရးဖို႔ေကာင္းတယ္ ဆုိေတာ့ အဲဒါနဲ႔ေကာက္ေရးတယ္ေပါ့။ ေကာက္ေရးတာကလည္းပဲ ေတာ္ေတာ္ေစာေစာတုန္းကလည္း စိတ္အားတက္ႂကြစြာနဲ႔ ေရးပါတယ္။ ေရးေတာ့လည္း ေရးအားလည္းမဆိုးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေရးရင္းေရးရင္းနဲ႔ပဲ ေနာက္ပိုင္းေတြ ၾကေတာ့ ၀မ္းနည္းစရာ ေလးေတြကျဖစ္ျဖစ္လာတယ္။ ၀မ္းနည္းစရာေတြကေပၚေပၚလာတဲ့အခါၾကေတာ့ ဆုိပါေတာ့ အေရးအခင္း ေတြျဖစ္လာတယ္။ ဘာေတြညာေတြဆုိေတာ့ေရးတဲ့ အားကနည္းနည္းေတာ့ စိတ္က်တယ္ေပါ့။
အဲလိုေရးရင္းနဲ႔ ၀မ္းနည္းစရာေတြ ျဖစ္လာတာက ဘာျဖစ္လဲဆုိေတာ့ ဟို အိမ္က ကေလးကလည္း သူ႔မွာ ေမြးရာပါ ႏွလံုးေရာဂါျဖစ္ တဲ့ အတြက္ ေဆးရံုကုသတဲ့ကိစၥကလည္း ေနာက္ဆံုးကုသတဲ့အခ်ိန္တန္ေသာ္လည္းပဲ ဟုိေငြေရးေၾကးေရးေပါ့ ေငြေရးေၾကးေရး ဆုိတာကလည္း အေၾကာင္းေၾကာင္း ေတြေၾကာင့္ေပါ့ေလ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကေလးကေနာက္ဆံုးအသည္းအသန္ျဖစ္မွ ေခၚၿပီး သြားျပေတာ့ ကေလးကလည္းဆံုးသြားတယ္။ အဲဒီကေလးဆံုးၿပီးေတာ့ သၿဂႋဳဟ္တဲ့ ေနာက္တေန႔မွာပဲ တပ္မေတာ္တာ၀န္ကေနၿပီး ေတာ့ ႏုတ္ထြက္ရတယ္။ ႏုတ္ထြက္ၿပီးေတာ့ မၾကာခင္မွာပဲအခ်ဳပ္က်တယ္။ အက်ဥ္းေထာင္အင္းစိန္မွာေနရတယ္။ အင္းစိန္မွာ အားလံုးေပါင္း ၇ ႏွစ္က်တယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ စိတ္ထိခိုက္စရာေတြ အမ်ားႀကီးျဖစ္တယ္။ စိတ္ထိခုိက္စရာေတြအမ်ားႀကီးပဲ။ စိတ္ထဲမွာ စိတ္မခ်မ္းသာစရာေတြ စိတ္မခ်မ္းသာစရာေတြဆုိတာက ကိုယ္က ဒီေလာက္ေတာင္ လုပ္ကိုင္ေပးရက္သားနဲ႔ ျပန္လည္ၿပီးေတာ့ ဆက္ဆံခံရတဲ့အပိုင္းမွာ တခ်ဳိ႕ေနရာေတြက ၀မ္းနည္းစရာေတြအမ်ားႀကီးျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲေတာ့အျပင္ေရာက္တဲ့ အခါၾကေတာ့ ဒါဒီအေၾကာင္းေတြ အခုလိုျပန္ၿပီးေတာ့ေရးရမယ္ ျပဳရမယ္ ဆိုတဲ့အခါၾကေတာ့ စိတ္ထဲမွာ စိတ္ထိခိုက္တယ္။ ကေလးဆံုးသြားၿပီး အလုပ္ကႏုတ္ထြက္ရတယ္၊ ေထာင္က်တယ္၊ ဆိုေတာ့ အဲဒါအခုမေရးဘဲနဲ႔ရပ္ထားတာ ေတာ္ေတာ္ေလးပဲ ၾကာျပီ။ လခ်ီ ႏွစ္ခ်ီ နီးပါး ေလာက္ျဖစ္သြားတယ္။ မေရးဘဲ အဲဒီေနရာမွာပဲ ရပ္ထားတယ္။ အဲေတာ့စၿပီးေတာ့ ေမြးကတည္းက ေနၿပီးေတာ့ အဲဒီတပ္မေတာ္က တာ၀န္ၿပီးဆံုးၿပီးေတာ့ အင္းစိန္အက်ဥ္းေထာင္က်တဲ့အခ်ိန္ထိ ပထမအပိုင္းေပါ့ အဲဒီမွာရပ္ထား တယ္။
ေနာက္ေရးမယ္ဆုိေတာ့ ဆက္ၿပီးေတာ့ဒီေန႔ ဆက္ၿပီးအမ်ားႀကီးေရးစရာရွိတယ္ေပါ့ေလ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ရဟန္းဘ၀ေနတာတို႔၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ကိုယ္တက္လာတဲ့ေက်ာင္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ တကၠသုိလ္ပညာရပ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ေနာက္ဆံုး အဲဒါ ဥပေဒပညာ ရဖို႔ ဥပေဒပညာနဲ႔ေျဖရွင္းၿပီးေတာ့ အလုပ္လုပ္စားဖို႔ ဒါေလးေတြ က်န္ေသးတယ္။ ေနာက္ အေရးအခင္းျဖစ္ၿပီးေတာ့ အခုလို အက်ဥ္းက်ခံေနရတာေတြ အဲဒါေလးေတြလည္း ေရးဖို႔က်န္တယ္။ ထားပါေတာ့ အဲေတာ့ဘယ္လိုေနရလဲဆုိေတာ့ အိမ္မွာ မိသားစု နဲ႔ေနရေသာ္လည္းပဲ စိတ္ကေတာ့အမွန္တုိင္းေျပာရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္သတင္းကိုေတာ့မျပတ္ နားေထာင္ ၿပီးေတာ့ အၿမဲ တမ္းေပါ့ေလ အားနာတယ္။ ေၾသာ္ ဒီလူေတြ က်န္ရစ္သူေတြက ဒီေလာက္ေတာင္အႏၱရာယ္မ်ားၾကားထဲကေန အက်ပ္ အတည္း ေတြၾကားထဲကေန ပါတီက်န္ေနခဲ့ေအာင္ က်ဴံးကုန္းၿပီးေတာ့ လုပ္ကိုင္ေနရရွာတယ္။ မနည္းရပ္တည္ေနရတယ္ ဆိုတာ စိတ္ထဲက ေန နားလည္ေနတယ္၊ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနရတယ္။ ငါကေတာ့ဒီမွာမလုပ္ႏုိင္ဘဲနဲ႔ အေႏွာင္အဖြဲ႔မွာေနရတယ္။ အဲဒီ ထဲကေန သတင္းေတြ ၾကားတဲ့ အခါ စိတ္ထဲမွာမေကာင္းဘူး။ အဲေတာ့လို ဖိဆီးမႈေလးေတာ့ရွိတာေပါ့။ စိတ္ေသာကေလးလည္း ရွိတာေပါ့။
အဲဒီေတာ့ ေနရင္းနဲ႔ပဲ ေနာက္တႀကိမ္ ထြက္ရမွာလိုလိုနဲ႔ ေနလာလိုက္တာ အားလံုးေပါင္း ၆ ႏွစ္ျဖစ္သြားတယ္ေပါ့ေလ။ အဲေတာ့ တပိုင္းကေတာ့ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာေနရတာ အခ်ဳပ္အေႏွာင္နဲ႔ေနရတဲ့အတြက္ မိသားစုနဲ႔ေနရေသာ္လည္းပဲ တကယ္ စိတ္ထဲမွာ ေတာ့ မေပ်ာ္ရႊင္ႏုိင္ပါဘူး။ ေနာ္ အခုလြတ္လာတယ္ဆိုလည္းပဲ အရင္တုန္းက ဆိုရိုးစကားရွိတယ္မုိ႔လား ရွင္လိင္ျပန္လို႔ ရွိရင္ လည္းပဲ ၀မ္းေျမာက္တယ္။ အိမ္ေထာင္က်ရင္လည္း ၀မ္းေျမာက္တယ္။ အက်ဥ္းက်ရင္းကေန လြတ္ေျမာက္တယ္ဆုိတဲ့ဟာေလ။ က်ေနာ့္ အဖို႔ေတာ့ အခ်ဳပ္အေႏွာင္အဖြဲ႔အစည္းၾကားထဲမွာ စိတ္ေသာကအႀကီးအမားျဖစ္တဲ့ဟာကေန လြတ္လာျငားေသာ္လည္းပဲ အခုလို အေႏွာင္အဖြဲ႕နဲ႔ပဲေနရတာပါပဲ မထူးပါဘူး။ ဟုတ္လား အိမ္မွာသြားတယ္ အေပါက္၀မွာ အေစာင့္နဲ႔ ၿခံထဲမွာ အေစာင့္နဲ႔ ခုလို သြားရင္လည္းလုိက္တဲ့ဟာနဲ႔ ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေနတဲ့ေနရာေတြမွာဆုိရင္လည္းပဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ၾကီး လိုက္ေနတာ အေႏွာင္ အဖြဲ႕ေတြနဲ႔ ပါ။ တကယ္တမ္းေတာ့မလြတ္လပ္ပါဘူး။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ဒီအလားတူပဲ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္လိုက္လုိ႔ရွိရင္ ဒီမိုကေရစီေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္မွန္သမွ် အကုန္လံုးအက်ဥ္းက်ေနတဲ့ သေဘာေရာက္တယ္ လုိ႔ပဲခံယူေနတယ္၊ အဲလိုပဲ ခံစားရတာပါပဲ။ အဲလိုေနရလို႔ေတာာ့စိတ္ထဲမွာဘ၀င္မက်ပါဘူး။ တခါတေလေတာ့လည္း သိပ္ေဒါသ ျဖစ္တယ္ေပါ့ေလ။
တခါတေလေတာ့လည္းပဲ သိပ္မခံမရပ္ႏုိင္ျဖစ္တယ္။ တခါတေလေတာ့လည္းပဲ ဒီဘုရားရဲ႕အဆံုးအမကို နားေထာင္ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ကိုျပန္ဆံုးမၿပီး ေနရတာေတြလည္းအမ်ားႀကီးရွိတာေပါ့။ ေနာက္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္လုပ္ငန္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အားလံုးဒီမွာ လုပ္ကိုင္ ေနတာကို ကူညီခ်င္တယ္။
ဥပမာလူငယ္ေတြအပိုင္း၊ လူငယ္ေတြ၊ ၿပီးေတာ့ အျပစ္ခ်လို႔ရွိရင္လည္းပဲ တခါတည္းဘာေခၚမလဲ တေပါင္းတည္းမခ်ဘဲနဲ႔ခုႏွစ္ခု ရွစ္ခုနဲ႔အမႈေတြတင္ၿပီးေတာ့အျပစ္ဒဏ္ေတြကို ခ်ေနတာ၊ ႏွစ္ေပါင္း ၇၀ တုိ႔ ၈၀ တုိ႔ ၁၀၀ တုိ႔ ဒါေတြက စိတ္ထဲမွာဘ၀င္မက်ဘူး။ အားလံုးစိတ္ထိခိုက္တယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့လည္း ဒီေလာက္ေတာင္ပဲ ရက္စက္လြန္းတယ္ ဆုိတဲ့ ခံစားမႈကေတာ့ေတာက္ေလွ်ာက္ ျဖစ္တာပဲ။ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိစၥမွာဆုိရင္ေတာ့ အမ်ားႀကီးပဲ ဒီဟာမတရားမႈပဲလို႔ဆိုၿပီးေတာ့ ဒီဟာေတာ္ေတာ့္ကိုဘ၀င္မက် ဘူး။ ဘာတခုမွတရားမွ်တမႈ မရွိဘူး၊ အဲဒီလိုျဖစ္တဲ့အတြက္ အဲဒီခံစားမႈကေတာ့ တရားဥပေဒ အရ ျပန္လည္ၿပီးေတာ့ေျဖာင့္ေျဖာင့္ မတ္မတ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးခ်င္တ့ဲစိတ္က ၀င္လာတယ္၊ ျပန္လည္ျပီး ေျဖာင့္ေျဖာင့္မတ္မတ္ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္၊ တရားေရး ကိစၥေတြ ကို။ ကိုယ္က တတ္ေတာ့မတတ္ပါဘူး။ ဥပေဒသမားလည္းမဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္ကဖတ္ရံုဖတ္ဖူးတာ။ ေျပာလုိ႔ၾကားရံုၾကားဖူးတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ တတ္ႏိုင္သမွ်ေတာ့ ကူညီခ်င္တယ္။
ေမး။ ။ ဟုတ္ကဲ့ပါအဘ အဲဒီလို အိမ္မွာေနတဲ့အခ်ိန္၊ အခါအားေလ်ာ္စြာ က်န္းမာေရးစစ္ေဆးဖို႔အတြက္ေကာ အဆင္ေျပခဲ့ပါ သလား။
ေျဖ။ ။ ဆုိေတာ့ အဲဒါေျပာရဦးမယ္။ အဲေတာ့ ပထမတခါအက်ဥ္းက်တုန္းက ထြက္လာေတာ့ အဲေသြးတုိးကပါလာတယ္။ ဘယ္ေလာက္ထိတုိးလည္းဆုိရင္ က်ေနာ္ေတာင္မယံုဘူး။ ၁၈၀-၁၁၀ ထိတုိးတယ္။ အဲတုန္းကတခါတည္း ခ်က္ခ်င္းေဆးရံု မွာၾကည့္ၿပီးေတာ့သူတုိ႔ေတာင္လန္႔ဖ်ပ္သြားတယ္။ ေဆးရံုေရာက္ေတာ့ မွ တုိင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၁၈၀-၁၁၀ ေပါ့။ အဲလိုေသြးတုိးေန တယ္။ ေနာက္ ဒုတိယအႀကိမ္မွာ ေဆးစားတယ္။ နည္းနည္းေတာ့ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းနဲ႔ ေနတယ္။ ေနာက္တႀကိမ္ၾကေတာ့ ဘာျဖစ္လာလဲ ဆိုေတာ့ အက်ဥ္းက်တဲ့အခ်ိန္မွာ ႏွလံုးခုန္တာ မမွန္ဘူး ဆီးက်ိတ္ကပိုဆုိးလာတယ္။ အဲဒါကုရတယ္။ အခု တၾကိမ္ အထိန္းသိမ္းခံရေတာ့ ဘာပါလာလဲဆိုေတာ့ က်ေနာ့္မ်က္စိပ်က္သြားတယ္ေပါ့။ ဒါေတြကဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ေသြးတုိး (ပရက္ရွာ) ေၾကာင့္ ဆိုေတာ့ ဒါအင္မတန္ႏုတဲ့ ေနရာေလးေတြက ေသြးက်ိတ္ထြက္တယ္ ဆုိတဲ့သေဘာ ဒီၾကားထဲမွာလည္း က်ေနာ္ရဲ႕အျပစ္လဲရွိပါတယ္။
ခုနေျပာေတာ့ ဘာသာတရားလုပ္တယ္၊ ဘာေတြ၊ ညာေတြေရးတယ္ဆုိၿပီးေတာ့အျပင္ အခ်ိန္ကုန္ေအာင္ ရုပ္ရွင္ၾကည့္တယ္ဗ်ာ။ ရုပ္ရွင္ကလည္း အမွန္တိုင္းေျပာရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ကုိရီးယားကားၾကည့္တယ္ဗ်ာ။ အဲေတာ့ကိုရီးယားကား ကလည္း ၾကည့္ရင္း ၾကည့္ရင္းနဲ႔ပဲ ဆြဲေဆာင္မႈေလးေတြရွိလာေေတာ့လည္း ၾကည့္ျဖစ္တယ္ေပါ့ေနာ္၊ အဲေတာ့ ေနာက္တခုက ဒါတင္မကဘဲ က်ေနာ္က အားကစားလည္း၀ါသနာပါေတာ့ အားကစားသတင္းဆုိလည္းမလြတ္ဘူးဗ်ာ။ ဆိုပါေတာ့ဟုတ္လား ပရီးမီးယားလိစ္တုိ႔ ၊ တင္းနစ္ ပြဲတုိ႔ေနာက္ၿပီးေတာ့ စပိန္မွာကန္တဲ့ပြဲဆုိတဲ့ ေဘာလံုးအသင္းေတြအေၾကာင္း လည္း သိတယ္။ ေဘာသမားေတြလည္းသိတယ္။ သိေတာ့ဒီေကာင္ဟိုေျပာင္းသြားၿပီ။ ဟိုေကာင္ဟိုေျပာင္းသြားၿပီ ဘယ္ေကာင္ ဘယ္ ေရာက္သြားၿပီ၊ဒါေတြလည္းသိေတာ့ေဘာလံုးပြဲ ကေတာ့ စိတ္ပါ၀င္စားၿပီးေတာ့ အဲဒါအၾကည့္မ်ားတယ္။ အဲေဘာလံုးပြဲ ျမန္မာ ယူႏုိက္တက္နဲ႔ ခ်ဲလ္ဆီးတုိ႔နဲ႔ အာဆင္နယ္တုိ႔ လစ္ပါပူး တို႔န႔ဲ အဲဒါေတြ ၾကည့္တာလည္းမ်ားတယ္ဗ်ာ။ အဲဒါေၾကာင့္ ဒီ မ်က္စိျဖစ္တယ္လို႔ပဲေအာက္ေမ့ပါတယ္။ အဲေတာ့ အခုေတာ့ ေဆး၀ါးကုသမႈ ခံေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္မို႔လို႔ေတာ့ ျပန္လည္ ေကာင္း မယ္လို႔ေတာ့ ထင္ပါတယ္။အက်ယ္ခ်ဳပ္ ေနရတုန္း ကေတာ့ က်န္းမာေရးနဲ႔ပတ္သက္ရင္လည္း အခက္အခဲေတာ့ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။
အေၾကာင္းေၾကာင္းေပါင္းမ်ားစြာ သူတုိ႔ကလည္း က်ေနာ့္ ကိစၥဆိုရင္ေအာက္က ဘယ္သူမွေအးေအးေဆးေဆး မယူခ်င္ဘူး။
သူတုိ႔က ထစ္ခနဲ ထစ္ခနဲဒီလူလာေျပာတယ္ဆုိရင္ပဲ စာနဲ႔ေပနဲ႔ပို႔တာပဲ။ပို႔ေတာ့ သူတုိ႔နည္းသူတုိ႔ဟန္နဲ႔ အျမန္ဆံုးပို႔တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ၾကာတာပါပဲ။ အနည္းဆံုးကေတာ့ ရိုးရိုးဆုိရင္ေတာ့ ႏွစ္ပတ္ေပါ့။ တပတ္ႏွစ္ပတ္ဆုိတာကေတာ့ ထံုးစံပဲ။ အဲဒါ အဲလိုျဖစ္တယ္ ဆုိေတာ့က်ေနာ္က ခုနေျပာသလိုေပါ့။ ေသေကာင္ေပါင္းလဲျဖစ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒါကိုယ့္ဟာကိုယ္ ျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ရမွာေပါ့ေလ။ သာမန္အေနန႔ဲကေတာ့ သူတုိ႔အခ်ိန္ကိုက္သြားတဲ့အတြက္ သူတုိ႔ကအမိန္႔ က်လာၿပီးလို႔ရွိရင္ေတာ့ သူတုိ႔က ဒီေအာက္က ေကာင္တာထိုင္တဲ့တာ၀န္ေစာင့္တဲ့ကေလးေတြကေတာ့ သူတုိ႔ျဖစ္သေလာက္ တတ္သေလာက္ကုိ အကူအညီ ေပးၿပီးေတာ့ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးပါတယ္။
ေမး။ ။ ေနာက္တခုက ေမးခ်င္တာက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အဘရဲ႕သေဘာထား ခံယူခ်က္ဘယ္လုိရွိပါ သလဲ။
ေျဖ။ ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္အတြက္ ဒီမုိကေရစီနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ တကယ့္ကို အင္မတန္ကို လိုအပ္ေနတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတေယာက္။ သူ႔မွာဒီအရည္အခ်င္းေတြလည္းျပည့္ေနၿပီ။ သူ႔ဘက္ကအင္မတန္ လိုအပ္တဲ့ေခါင္းေဆာင္ပီသတယ္။ သတၱိကေတာ့မေျပာနဲ႔ေတာ့။ သူရသတၱိေကာ၊ဓမၼသတိၱေကာရွိတယ္။ သူ႔ အေဖဆီက ပါလာ တဲ့ဗီဇ၊ ေသြး၊ အား၊ ဖခင္ရဲ႕ဆႏၵ၊ႏိုင္ငံအတြက္ သူကိုယ္က်ဳိးစြန္႔တဲ့ လုပ္တဲ့ကိစၥတုိ႔ ဘာတုိ႔ ရဲရင့္တာတုိ႔၊ျပတ္သားတာ တုိ႔၊ ေျဖာင့္မတ္ တာ တုိ႔၊ တည္ၾကည္တာတုိ႔ ေနာက္ၿပီးေတာ့တမ်ဳိးသားလံုးအတြက္ကို ဟုတ္လား ႀကီးပြားရာႀကီးပြားေၾကာင္း၊ ခ်မ္းသာရာ ခ်မ္းသာ ေၾကာင္း၊ တုိးတက္ရာ တုိးတက္ေၾကာင္း လုပ္ခ်င္တဲ့စိတ္ဓာတ္ေစတနာေတြ၊ ဒါေတြက ဗီဇပါလာတာေတာ့အမွန္ပဲ။ သူဟာ တကယ့္ကို ႏိုင္ငံအတြက္ အိတ္သြန္ဖာေမွာက္ရွိသမွ်ကို ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ၿပီးေတာ့၊ အနစ္နာခံၿပီးေတာ့၊ သူ႔ရဲ႕အသက္ေသြးကို စြန္႔ၿပီး ေတာ့ေတာင္ သူက ဒီေန႔လုပ္ကိုင္ေပးခဲ့တယ္။ တကယ့္ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းပဲဗ်ာ။ အဲဒီလိုပဲျမင္တယ္။
ဒါေၾကာင့္မို႔ျပည္သူလူထုကိုလည္း က်ေနာ္ ေျပာခ်င္တယ္ဗ်။ ဟုတ္လား အခုလိုအခ်ိန္အခါမ်ဳိးမွာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ဒီအရင္တုန္းက ထားရွိခဲ့တဲ့ ခ်စ္တယ္ဆုိတဲ့စကားလံုးအျပည့္ထားၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕က်န္းမာရာက်န္းမာေၾကာင္း လြတ္ရာလြတ္ေၾကာင္း ေနာက္ၿပီး ေတာ့ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္တာကို ေခ်ာေခ်ာေမာေမာနဲ႔ေအာင္ျမင္စြာေဆာင္ရြက္ႏုိင္ေၾကာင္းကို ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းသာသာယာယာနဲ႔ စိတ္ဓာတ္ကိုေရာ အားေပးေထာက္ခံခဲ့ၾကတယ္။ ျပည္သူတရပ္လံုးအတြက္ေကာ သူဟာ ေခါင္းေဆာင္၊ ဒီႏုိင္ငံေတာ္ ဒီမုိကေရစီ အင္အား စုေတြကေကာႏုိင္ငံတကာအားလံုးကေကာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း ဆုိတဲ့ေနရာမွာသတ္မွတ္ျခင္းခံေနရတဲ့သူပဲ။ အဲေတာ့ က်ေနာ့္သေဘာက ဒီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္နဲ႔ပတ္သက္တာအားလံုး ေဒၚေအာင္ဆန္းၾကည္ေခါင္းေဆာင္ၿပီးေတာ့လုပ္တဲ့ကိစၥအ၀၀က ေအာင္ျမင္ ေစခ်င္တယ္ဒါပဲ။ အဲဒီလို ေအာင္ျမင္ဖို႔အတြက္ မလုပ္ရတဲ့အတြက္ လူကေနမထိထိုင္မထိ ေနေနရတဲ့သေဘာေပါ့။
ေမး။ ။ အဘက တခ်ိန္ကတပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္လည္း ျဖစ္ခဲ့ေတာ့ ယေန႔တပ္မေတာ္အေပၚမွာ သေဘာထား ခံယူခ်က္ ဘယ္လို ရွိပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ဒီႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးဖခင္ႀကီး၊ လြတ္လပ္ေရးဗိသုကာႀကီး တပ္မေတာ္ဖခင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း ထူေထာင္ခဲ့တဲ့ ခ်မွတ္ခဲ့တဲ့ တပ္မေတာ္ဟာ အစဥ္အလာေကာင္းေတြရွိတယ္။ အစဥ္အလာေကာင္းေတြ ထိန္းသိမ္းခဲ့တဲ့တပ္မေတာ္ အေနနဲ႔ ဒီအစဥ္အလာေကာင္းေတြကိုျပန္ၿပီးေတာ့ ထိန္းသိမ္းေစခ်င္ပါတယ္။ ဟုတ္တယ္မို႔လား အကုန္လံုး တပ္မႉးႀကီး၊ ငယ္ေတြ အားလံုး လိုက္ၿပီးေတာ့ ျပည္သူကိုသာ အလုပ္အေကၽြးျပဳပါ။ ႏုိင္ငံကိုဦးေဆာင္ ေခါင္းရြက္သြားေနတာသည္ျပည္သူလူထုပါ။ ျပည္သူလူထုရဲ႕ေအာက္မွာ တပ္မေတာ္ေနျပီးေတာ့ တကယ့္ကို မိမိတို႔ရဲ႕တာ၀န္ျဖစ္တဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ လုံျခံဳေရး၊ ႏုိင္ငံေတာ္ ကာကြယ္ေရး၊ အဲဒါကိုေတာ့ တကယ့္ တရားနည္းလမ္းမွန္ကန္စြာနဲ႔က်င့္သံုးႏုိင္ေအာင္ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ ဒါပါပဲ။
ေမး။ ။ ဒီအမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ရဲ႕အနာဂတ္ အခန္းက႑ကို ဘယ္လိုသေဘာထားပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ ေၾသာ္ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကေတာ့ ဒါသူေသေသခ်ာခ်ာကိုပဲစၿပီးေတာ့ဖြဲ႕စည္းၿပီးကတည္းက အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ရဲ႕ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္မူၾကမ္းေတြမွာေသခ်ာပါၿပီးသားပဲ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့လည္းေရြးေကာက္ပြဲ ေရြးတုန္းကလည္းအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြကို သူတုိ႔ရဲ႕ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ ဒီႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးကိုဟုတ္လား အခုလြတ္လပ္ေရးရရခဲ့ၿပီးၿပီ။ လြတ္လပ္ေရးရခဲ့ၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ လြတ္လပ္ေရးအသီးအပြင့္ဟာ ဒီေန႔အထိ ျပည့္၀ေအာင္မခံစားၾကရေသးဘူး။ အခု တခါထပ္ၿပီးေတာ့ ဒီစစ္အုပ္ခ်ဳပ္ ေရး စနစ္က လြတ္ေျမာက္ၿပီးေတာ့မွ ဒုတိယလြတ္လပ္ေရးအတြက္ကို စြမ္းေဆာင္တဲ့ ေနရာမွာ ေအးခ်မ္းေသာနည္း၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ နည္း ၊ ေဆြးေႏြးေသာနည္း၊ တေယာက္နဲ႕တေယာက္ ယံုၾကည္မႈရေအာင္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္တဲ့နည္း အဲလိုေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးနည္းလမ္း ေတြနဲ႔ ဆက္လက္ၿပီးေတာ့ ေအာင္ျမင္ေအာင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္သြားႏိုင္တယ္ ဆုိတဲ့ ယုံၾကည္ခ်က္ ကေတာ့ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ဒီေန႔ ဆက္လက္ၿပီး ဆုပ္ကိုင္ထားလ်က္ရွိပါတယ္။
ေမး။ ။ ဟုတ္ကဲ့ တကယ္လို႔မ်ား ဒီစစ္အစိုးရေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေတြ႕ဆံု စကားေျပာခြင့္ရ မယ္ ဆုိလို႔ရွိရင္ အဘအေနနဲ႔ဘယ္လိုမ်ားေျပာၾကားမလဲ။
ေျဖ။ ။ ေၾသာ္ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ဟာ ဒီယံုၾကည္မႈတည္ေဆာက္ၾကဖို႔ပဲလို႔ ဦးဆံုးေျပာခ်င္ပါတယ္။ တိုင္းျပည္နဲ႔ ျပည္သူ လူထု အတြက္ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးၿပီးေတာ့ ယံုၾကည္မႈတည္ေဆာက္လို႔ရႏုိင္ပါတယ္။ လုပ္ႏုိင္ပါတယ္လို႔။ ယံုယံုၾကည္ၾကည္လုပ္ပါ ဆိုတာပါပဲ။ ။
Copyright © 2010 ဧရာဝတီ
